Excellent

Sinds onze scheiding moet ik moeilijke naamwoorden zelfstandig ontleden. In dit geval hou ik het erop dat alle Nederlandse universiteiten buitennissig zijn. Allemaal top en kei-interessant voor buitenlanders.

Op de campus van het Indian Institute of Technology kwam ik rector magnificus professor Ramachandran tegen, bezig met zijn ochtendwandeling. Ik vroeg hem of hij geïnteresseerd was in een samenwerkingsverband met Delft. Hij keek mij een beetje glazig aan: “Delft?” Hij was te beleefd om te bekennen dat hij daar nog nooit van gehoord had. Nu ja, hij was misschien wel een beetje geïnteresseerd. Het IIT had al veel van dat soort overeenkomsten en eentje extra kon geen kwaad. “Zijn er veel Delftse studenten die in Mumbai willen studeren?” wilde hij weten. Nu keek ik een beetje glazig, want ik had juist gedacht dat Indiërs naar Holland zouden komen. “Indiërs naar Holland?” vroeg professor Ramachandran vriendelijk, “wat is dan de ranking van Delft?” Het IIT is de derde technische universiteit in de wereld, na MIT en Berkeley. Indiase universiteiten schijnen ook al excellent te zijn en misschien zelfs wel excellenter.

Als je klein geschapen bent, van lichaam, van geest of van land, dan krijg je last van navelstaren en is al gauw van alles excellent. De enige remedie is grensoverschrijdend denken. Ik vind het daarom geen goede zaak dat de gastschrijver van de TU Delft elk jaar weer een Hollander is. Ik heb niets tegen Grúnberg of Wieringa of Van der Heijden, maar het zijn – en ik zeg dit met alle respect voor wat deze mannen binnen hun beperkte taalgebied hebben klaargespeeld – schrijvers die internationaal gezien geen zak voorstellen. Zoek hun citatie-index maar op onder amazon.com. Onze gastschrijver moet volgend jaar voor de verandering wel een kans maken op de Booker Prize.

Robert Fokkink

Alle Nederlandse universiteiten noemen zichzelf excellent. Ik weet niet precies wat dit woord betekent, want ik kom van het vwo. Vroeger vroeg ik zulke dingen altijd aan mijn vrouw, een wandelend woordenboek, maar zij is nu mijn ex en ligt niet meer onder handbereik. Sinds onze scheiding moet ik moeilijke naamwoorden zelfstandig ontleden. In dit geval hou ik het erop dat alle Nederlandse universiteiten buitennissig zijn. Allemaal top en kei-interessant voor buitenlanders.

Op de campus van het Indian Institute of Technology kwam ik rector magnificus professor Ramachandran tegen, bezig met zijn ochtendwandeling. Ik vroeg hem of hij geïnteresseerd was in een samenwerkingsverband met Delft. Hij keek mij een beetje glazig aan: “Delft?” Hij was te beleefd om te bekennen dat hij daar nog nooit van gehoord had. Nu ja, hij was misschien wel een beetje geïnteresseerd. Het IIT had al veel van dat soort overeenkomsten en eentje extra kon geen kwaad. “Zijn er veel Delftse studenten die in Mumbai willen studeren?” wilde hij weten. Nu keek ik een beetje glazig, want ik had juist gedacht dat Indiërs naar Holland zouden komen. “Indiërs naar Holland?” vroeg professor Ramachandran vriendelijk, “wat is dan de ranking van Delft?” Het IIT is de derde technische universiteit in de wereld, na MIT en Berkeley. Indiase universiteiten schijnen ook al excellent te zijn en misschien zelfs wel excellenter.

Als je klein geschapen bent, van lichaam, van geest of van land, dan krijg je last van navelstaren en is al gauw van alles excellent. De enige remedie is grensoverschrijdend denken. Ik vind het daarom geen goede zaak dat de gastschrijver van de TU Delft elk jaar weer een Hollander is. Ik heb niets tegen Grúnberg of Wieringa of Van der Heijden, maar het zijn – en ik zeg dit met alle respect voor wat deze mannen binnen hun beperkte taalgebied hebben klaargespeeld – schrijvers die internationaal gezien geen zak voorstellen. Zoek hun citatie-index maar op onder amazon.com. Onze gastschrijver moet volgend jaar voor de verandering wel een kans maken op de Booker Prize.

Robert Fokkink