Energieke plannen

“Stop wasting energy! Begin an intelligent era”, roept Chintan Shah. “Make Delft the first paperless campus in the World”, schreeuwde Spark Xie. “Save energy! Save the world!”. Aan bevlogenheid hadden ze geen gebrek, de vijf TU’ers die vorige week in twee minuten tijd hun plannen voor een schonere campus over het publiek in de aula uitstortten. 
De vijf waren als besten geselecteerd uit veertien inzendingen voor de Campus Energy Challenge, een initiatief van het DRI (Delft Research Initiative) Energy. De prijsvraag was een oproep om op de campus energie te besparen, duurzame energie toe te passen en de TU als proeftuin te gebruiken voor duurzame energietechnologie. Een jury van wetenschappers en deskundigen van facilitair management en vastgoedbeheer (FMVG) beoordeelde de inzendingen in twee categorieën: toepasbaar en effectief respectievelijk out-of-the-box.

De prijs voor het beste toepasbare idee ging naar de intelligent dimbare straatverlichting van ir. Chintan Shah, ir. Haibo Zhou (beiden van TBM) en ir. Vijay Rajaraman (EWI). Het beste ‘wilde idee’ was volgens de jury de inzending van student Mighael Vroom (TNW) die met restwarmte elektriciteit wil opwekken via het nog onbewezen omgekeerde magnetocalorische effect (magnetisch koelen bestaat wel). Beide winnaars ontvingen een cheque van 2.500 euro. Winnaar van de publieksprijs werd het team van Philip Hoogreef met hun Conopium windturbine.
Juryvoorzitter prof.dr.ir. Gijs van Kuik zegde toe uit te gaan zoeken hoe de dimbare straatverlichting op de campus gerealiseerd kan worden.

,Multifunctionele windmolen

Maak van een windmolen meer dan een energieproducent, zegt Philip Hoogreef van team Conopium. Zij ontwierpen een windmolen als trefpunt op de campus.

Team Conopium, bestaand uit drie IO-studenten, een L&R-student en een werktuigbouwer (3mE), wil windenergie in de stad brengen. Net zoals de windmolen vroeger een trefpunt was voor de omgeving. Conopium betekent in het Latijn zoiets als tent of klamboe. Aan de voet van de windmolen staat een gebouw met ontmoetingsruimten, collegezalen en een cafetaria. Hoogreef vindt dat mensen windenergie op die manier beter kunnen ervaren. De molen zou het bewustzijn van windenergie vergroten en daarmee de acceptatie. De studenten hebben een virtuele rondleiding op YouTube gezet. De jury was gecharmeerd van het idee, maar gaf uiteindelijk de voorkeur aan de intelligente straatverlichting.
Hoogreef is na afloop enigszins teleurgesteld. “Ze vonden ons plan toch niet realistisch genoeg.” Hij zegt onderzoek gedaan te hebben naar de inpassing in de stedelijke omgeving van de campus. Waarschijnlijk was er wel genoeg wind geweest om de exploitatie rendabel te maken. Trillingen in het gebouw en geluidsoverlast in de omgeving had het team niet als bezwaarlijk gezien. De jury wel.

Filmpje ‘Conopium’: www.youtube.com

,Intelligent licht

Stop de verspilling in straatverlichting. Regel het eindelijk eens verstandig, zeggen Chinan Shah en zijn team.

Afkomstig uit India, keek Shah zijn ogen uit naar de straatverlichting in Nederland. In India, vertelt hij, is het pikkedonker of hel verlicht. Afhankelijk van waar je zit en hoeveel mensen er zijn. In Nederland is alles verlicht maar is er vaak niemand op straat. Ir. Chintan Shah (TBM) werkte samen met ir. Haibo Zhou (TBM) en ir. Vijay Rajaraman aan een intelligent dimsysteem voor openbare verlichting. Het prototype, dubbel zo groot als een mobieltje en in elk armatuur in te bouwen, is bijna klaar. Het apparaatje kost naar schatting 100 tot 140 euro, naast de inbouwkosten van zo’n 100 tot 250 euro. Toch zijn die kosten er binnen drie tot vijf jaar uit, volgens de berekeningen van het team.
Het apparaat spaart elektriciteit doordat het de lamp dimt of uitschakelt als er niemand op straat loopt. Pas als er iemand langskomt, schakelt de verlichting op volle sterkte. Draadloze communicatie zorgt ervoor dat de hele straat mee schakelt. Intelligente straatverlichting bespaart volgens de schattingen van Shah dertig tot vijftig procent op stroomkosten en de helft op onderhoudskosten (de servicedienst wordt automatisch geïnformeerd over storingen). Dezelfde technologie is ook op sportvelden toe te passen met gloeilampen van 200 tot 400 Watt.
Shah en zijn team zijn in overleg om de productie van het prototype te versnellen en een proef op te zetten bij dimbare buitenverlichting op de campus. 

Meer informatie: chintanmshah@gmail.com

,Groene daken

Bedek de daken op de TU met mos, bepleit ir. Frederik de Wit. Het heeft alleen maar voordelen.

Frederik de Wit maakte op een conferentie in Londen kennis met het bedrijf Icopal, dat een bijzondere kleefstof had uitgevonden voor toepassing op daken. Veel daken, ook op de TU, zijn bedekt met bitumen – een soort teerlaag die in rollen verkrijgbaar is en die ter plekke versmolten moet worden. De nieuwe kleefstof op bitumenbasis hoeft niet verhit te worden en is niet giftig zodat het als basis kan dienen voor een moslaag over het dak.
De Wit, in het dagelijks leven werkzaam als onderzoeker aan het hechtingsinstituut, raakte erg gecharmeerd van het idee. Mos op het dak heeft alleen maar voordelen. Het isoleert de daken tegen hitte, kou en geluid. Het absorbeert de regen en voorkomt overstromingen bij hoosbuien. Mos neemt fijnstof en CO2 op uit de lucht en levert er in ruil zuurstof voor. Verder heeft het mos geen onderhoud nodig en doordat het geen wortels heeft, is er geen risico dat het ergens tussen groeit. Behalve daken zijn ook muren met mos te bekleden. Eigenlijk verbaast het De Wit dat zijn idee niet in de prijzen is gevallen. Zo mooi en zo toepasbaar. Een bestaande oplossing die al op de markt is. Misschien was juist dat het bezwaar.

,Magisch magnetisme

Mighael Vroom wil afvalwarmtestromen omzetten in elektriciteit met een nog onbewezen natuurverschijnsel.

De presentatie was overtuigend. Vroom schoof magneten door de spoel en presto! de meter sloeg uit. Zo gaat dat ook met warmte, legde hij uit. Dan laten we de magneet in de spoel liggen, en het magnetisme verdwijnt en verschijnt door afwisselend opwarmen en afkoelen van een brokje metaal: de magnetocalorische elektriciteitsproductie. Daarmee is het rendement van de warmtekrachtcentrale op de TU met vijftien procent te verbeteren, hield de student sustainable energy technology zijn publiek voor.
Masterstudent TNW Remco Addink wil op het onderwerp afstuderen bij het reactorinstituut. Eind 2010 moet er een werkend prototype staan. Het idee is nog ‘out-of-the-box’ omdat een dergelijke elektriciteitsproductie nog nooit vertoond is. Wel het omgekeerde: de magnetocalorische koeling. Vooral met het metaal gadolinium gaat dat goed. Als een brokje daarvan in een magnetisch veld komt, warmt het op. Wanneer het stukje het veld dan weer verlaat, koelt het af. Volgens dit principe zijn magnetische koelkasten geconstrueerd en er zijn kouderecords mee gevestigd.
De studenten willen nu het omgekeerde bewerkstelligen: door temperatuurveranderingen het magnetisch veld binnen een spoel beïnvloeden. Of dat kan, en hoe groot dat effect zal zijn, moet nader onderzoek uitwijzen.

,Papierloos prikbord

Vervang prikborden door beeldschermen en laat studenten informatie downloaden op hun campuskaart. Dat is het idee achter de papierloze campus van ir. Spark Xie en zijn team.

De hoeveelheid drukwerk die jaarlijks op de diverse prikborden belandt en die uitgereikt wordt in de vorm van flyers is verbijsterend, net zoals de hoeveelheid water en energie die ermee gemoeid zijn. Volgens Spark Xie kan dat makkelijk beter. Overal hangen beeldschermen op de campus. Gebruik die in plaats van de prikborden en zorg dat studenten de informatie kunnen downloaden op hun mobieltje of op hun campuskaart als ze geïnteresseerd zijn.
Hoewel de inzending in de categorie ‘out-of-the-box’ zit, is de technologie volgens Xie een ‘eenvoudige combinatie van bestaande technologieën’. Zo vergezocht is het niet. Tijdens zijn pitch riep Xie op om in Delft de eerste papiervrije campus ter wereld te beginnen. En om van de campuskaart een ‘greencard’ te maken.
Xie werkt vol overgave bij de 3TU-master sustainable energy technology (TNW). Daarnaast blijft hij met een aantal vrienden werken aan het papierloze communicatiesysteem dat, daar is hij van overtuigd, een grote toekomst heeft.

Venezuela, Macuto
Alexander Belenyi, Nina Sickenga en Chris de Vries

Een stuk van de berg bij de Venezolaanse hoofdstad Caracas schoof in 1999 zo de zee in. “Er viel op één dag evenveel regen als normaal in een jaar”, vertelt Chris de Vries. Hij bracht met zijn groepje drie maanden door in het gebied Vargas, dat met de landverschuiving voor een groot deel verwoest werd. “De gegevens zijn niet eenduidig, maar er vielen tussen de tien- en zeventigduizend doden.”
Net als veel andere groepjes, hadden De Vries en zijn groepsgenoten moeite de juiste gegevens boven tafel te krijgen. “We moesten vaak uit acht verschillende verhalen afleiden wat er waarschijnlijk gebeurd was.” Niet alleen daaraan en aan de corruptie, merkten de studenten dat ze in een andere wereld waren beland. “We zijn overvallen, hebben een moord gezien en iemand gesproken die al twaalf keer ontvoerd was”, zegt De Vries. “Die nare gebeurtenissen maakten wel veel indruk, maar het is nog geen half procent van wat we allemaal meemaakten.”
Hoewel de ramp zich al tien jaar geleden voltrok, leek iedereen in het gebied nog te wachten op de wederopbouw. “Het was of de tijd heeft stilgestaan”, beschrijft De Vries. “Er is nog bijna niets opnieuw gebouwd. Iedereen woont in tijdelijke hutjes. De regering wilde eigenlijk niemand meer in het gevaarlijke gebied laten wonen.”
De kans dat de aarde weer gaat schuiven, is groot. Maar naar andere gebieden willen de mensen niet, vertelt De Vries. “De grootste fout is misschien wel dat de regering heeft geprobeerd iedereen te verhuizen naar het binnenland, naar een soort extreme vinexwijk waar geen werk is. De huizen staan nu leeg en iedereen woont weer in een hutje op de berg.”