Afstudeerpresentaties van architectuurstudenten bestaan meestal uit maquettes en veel dia’s. Hans Kuiper en Koen Olthuis wilden het anders. Resultaat: veertig minuten film en een tien voor de presentatietechniek.
Share
,,Het idee een film te maken is ontstaan na de tweede peiling eerder dit jaar. We hadden toen meer dan honderd dia’s. Dat betekent ongeveer elke drie seconde een nieuwe dia, dan kan je net zo goed een film maken.” Hans Kuiper en Koen Olthuis studeerden eind augustus af aan de faculteit Bouwkunde, richting architectuur.
Kuiper: ,,We hadden de film ook nog kunnen voorzien van ondertiteling of ingesproken tekst, dan hadden we tijdens het vertonen van de film niet eens aanwezig hoeven zijn. Maar mensen willen nou eenmaal iemand voor het scherm zien staan tijdens de presentatie.” De bijzondere wijze van presenteren was in de ogen van de mentoren (Pi de Bruijn, Mick Eekhout en Leo Verhoef) een tien waard. Het ontwerp zelf werd met een negen gewaardeerd.
Voorwaarden voor een professionele film zijn goede apparatuur en een groot scherm. Olthuis: ,,De speciale apparatuur en een scherm van acht bij vijf meter hebben we gehuurd bij het Audio Visueel Centrum. Daar kregen we ook uitleg en waardevol advies.”
Om problemen ten gevolge van weigerende apparatuur te voorkomen werden back-ups gemaakt. Behalve de in de zaal aanwezige apparatuur stonden een tv en video klaar en waren twee reservetapes meegenomen.
Kuiper: ,,En voor het geval het dan nog mis zou gaan hadden we een flinke stapel dia’s op volgorde liggen en de originele tekeningen uitgeprint. Tenslotte liggen op m’n kamer nog ruim honderd cd’s met ingepakte presentatieplaatjes en animaties: in totaal 180 gigabyte.”
Strandsfeer
De film begint met een StarWars-achtige intro van een heelal vol vuur en sterren. De afstudeerlocatie is een plek in de badplaats Knokke. Vanuit het heelal wordt ingezoomd op een kaartje van Knokke en de aangrenzende plaatsen. Geluiden van meeuwen en branding maken de strandsfeer compleet.
De klassieke muziek die tijdens de film te horen is bestaat uit fragmenten van een optreden van het Metropool Orkest. ,,Een deuntje dat vertrouwd aanhoort”, zegt Kuiper. ,,De muziek is steeds net iets anders vervormd. De vervorming zorgt ervoor dat je als toeschouwer langer geboeid blijft.”
Na de titel (Knokke met Kuren) en de ontstaansgeschiedenis van Knokke wordt verder ingezoomd op de locatie. Rood oplichtende pijlen geven de zichtlijnen en andere kwaliteiten van de locatie weer. Olthuis: ,,Het leuke van animatie is dat je langzaam kan in- en uitzoomen. Door in of uit te zoomen wordt je als kijker niet meteen overdonderd door een teveel aan indrukken tegelijk. Een voor een worden de onderdelen van het totale programma uitgelicht.”
Nog een voordeel van animatie is dat kleuren langzaam op kunnen lichten of juist vervagen. Kuiper: ,,Tijdens de tweede peiling kregen we kritiek op de kleuren van bepaalde plaatjes: niet realistisch, te mooi voorgesteld. Onbehandeld hout bijvoorbeeld wordt na verloop van tijd grijs. Uiteindelijk hebben we in de animatie zulke verkleuringen gebruikt om te laten zien hoe een gebouw in de tijd verandert.”
Octrooi
Bij een van de onderdelen wordt langer stilgestaan. ,,Een nieuw zwembad dat is vormgegeven als een rivier die zich al kronkelend een weg baant naar zee. Het zwembad heeft een glazen overkapping die als een tweede waterspiegel het dak vormt. Probleem van het glazen dak is echter het broeikaseffect in de ondergelegen ruimte.”
De opwarming van het glas is door de computer uitgerekenend. In de film ziet de toeschouwer onder in beeld het tijdstip van de dag en de temperatuur van het glas toenemen. Tegelijk verkleurt in een 3d-afbeelding op de achtergrond het glas van blauw naar rood. Olthuis: ,,Het zwembadwater zal niet snel te warm worden en veel warmteabsorberend vloeroppervlak is er niet, dus als het de warmte van het glas zelf wordt afgevoerd is het probleem grotendeels verholpen.”
Onder begeleiding van mentor Eekhout bedachten Kuiper en Olthuis een systeem waarbij het afgevoerde zwembadwater over het glas stroomt en zo de warmte afvoert. Bijkomend voordeel van het systeem is dat het chloorhoudende zwembadwater het glas schoon spoelt.
Olthuis, behalve bouwko ook nog IO-er, zal het systeem verder uitwerken tijdens zijn afstuderen bij IO.
,,Maar eerst moet er nog gewerkt worden”, vertelt Kuiper. ,,We gaan komend jaar meedoen aan prijsvragen. Sinds een jaar hebben we een eigen bureau voor design en visualisaties. Voor het idee van het zwembadwater hebben we een documentbevestiging gevraagd, een soort octrooi, voordat iemand met het idee aan de haal gaat.”
Illustratie: Hans Kuiper en Koen Olthuis
,,Het idee een film te maken is ontstaan na de tweede peiling eerder dit jaar. We hadden toen meer dan honderd dia’s. Dat betekent ongeveer elke drie seconde een nieuwe dia, dan kan je net zo goed een film maken.” Hans Kuiper en Koen Olthuis studeerden eind augustus af aan de faculteit Bouwkunde, richting architectuur.
Kuiper: ,,We hadden de film ook nog kunnen voorzien van ondertiteling of ingesproken tekst, dan hadden we tijdens het vertonen van de film niet eens aanwezig hoeven zijn. Maar mensen willen nou eenmaal iemand voor het scherm zien staan tijdens de presentatie.” De bijzondere wijze van presenteren was in de ogen van de mentoren (Pi de Bruijn, Mick Eekhout en Leo Verhoef) een tien waard. Het ontwerp zelf werd met een negen gewaardeerd.
Voorwaarden voor een professionele film zijn goede apparatuur en een groot scherm. Olthuis: ,,De speciale apparatuur en een scherm van acht bij vijf meter hebben we gehuurd bij het Audio Visueel Centrum. Daar kregen we ook uitleg en waardevol advies.”
Om problemen ten gevolge van weigerende apparatuur te voorkomen werden back-ups gemaakt. Behalve de in de zaal aanwezige apparatuur stonden een tv en video klaar en waren twee reservetapes meegenomen.
Kuiper: ,,En voor het geval het dan nog mis zou gaan hadden we een flinke stapel dia’s op volgorde liggen en de originele tekeningen uitgeprint. Tenslotte liggen op m’n kamer nog ruim honderd cd’s met ingepakte presentatieplaatjes en animaties: in totaal 180 gigabyte.”
Strandsfeer
De film begint met een StarWars-achtige intro van een heelal vol vuur en sterren. De afstudeerlocatie is een plek in de badplaats Knokke. Vanuit het heelal wordt ingezoomd op een kaartje van Knokke en de aangrenzende plaatsen. Geluiden van meeuwen en branding maken de strandsfeer compleet.
De klassieke muziek die tijdens de film te horen is bestaat uit fragmenten van een optreden van het Metropool Orkest. ,,Een deuntje dat vertrouwd aanhoort”, zegt Kuiper. ,,De muziek is steeds net iets anders vervormd. De vervorming zorgt ervoor dat je als toeschouwer langer geboeid blijft.”
Na de titel (Knokke met Kuren) en de ontstaansgeschiedenis van Knokke wordt verder ingezoomd op de locatie. Rood oplichtende pijlen geven de zichtlijnen en andere kwaliteiten van de locatie weer. Olthuis: ,,Het leuke van animatie is dat je langzaam kan in- en uitzoomen. Door in of uit te zoomen wordt je als kijker niet meteen overdonderd door een teveel aan indrukken tegelijk. Een voor een worden de onderdelen van het totale programma uitgelicht.”
Nog een voordeel van animatie is dat kleuren langzaam op kunnen lichten of juist vervagen. Kuiper: ,,Tijdens de tweede peiling kregen we kritiek op de kleuren van bepaalde plaatjes: niet realistisch, te mooi voorgesteld. Onbehandeld hout bijvoorbeeld wordt na verloop van tijd grijs. Uiteindelijk hebben we in de animatie zulke verkleuringen gebruikt om te laten zien hoe een gebouw in de tijd verandert.”
Octrooi
Bij een van de onderdelen wordt langer stilgestaan. ,,Een nieuw zwembad dat is vormgegeven als een rivier die zich al kronkelend een weg baant naar zee. Het zwembad heeft een glazen overkapping die als een tweede waterspiegel het dak vormt. Probleem van het glazen dak is echter het broeikaseffect in de ondergelegen ruimte.”
De opwarming van het glas is door de computer uitgerekenend. In de film ziet de toeschouwer onder in beeld het tijdstip van de dag en de temperatuur van het glas toenemen. Tegelijk verkleurt in een 3d-afbeelding op de achtergrond het glas van blauw naar rood. Olthuis: ,,Het zwembadwater zal niet snel te warm worden en veel warmteabsorberend vloeroppervlak is er niet, dus als het de warmte van het glas zelf wordt afgevoerd is het probleem grotendeels verholpen.”
Onder begeleiding van mentor Eekhout bedachten Kuiper en Olthuis een systeem waarbij het afgevoerde zwembadwater over het glas stroomt en zo de warmte afvoert. Bijkomend voordeel van het systeem is dat het chloorhoudende zwembadwater het glas schoon spoelt.
Olthuis, behalve bouwko ook nog IO-er, zal het systeem verder uitwerken tijdens zijn afstuderen bij IO.
,,Maar eerst moet er nog gewerkt worden”, vertelt Kuiper. ,,We gaan komend jaar meedoen aan prijsvragen. Sinds een jaar hebben we een eigen bureau voor design en visualisaties. Voor het idee van het zwembadwater hebben we een documentbevestiging gevraagd, een soort octrooi, voordat iemand met het idee aan de haal gaat.”
1 Het zwembad met glazen overkapping: ,,Voor het idee van het zwembadwater hebben we een soort octrooi aangevraagd”
Illustratie: Hans Kuiper en Koen Olthuis
Comments are closed.