Een bittere pil

Maar hoe houd je als farmaceut je hoofd boven water, met steeds strengere regels en steeds duurder onderzoek? TBM-master Vincent Das weet hoe je onderzoek naar nieuwe medicijnen kan laten slagen.

Vincent Das

Onderwerp:  ‘Looking for the healing innovation process: an explorative study on the critical success factors for innovation management in the pharmaceutical industry’

Eindcijfer: 8 

“Onderzoek naar nieuwe medicijnen is iets bijzonders”, vindt Vincent Das (24). “Er worden honderden miljoenen euro’s besteed om stoffen te onderzoeken die maar heel misschien tot een medicijn kunnen leiden. Vervolgens moet je die in modellen stoppen, testen op dieren, en uiteindelijk houd je maar een handjevol stoffen over die je zou kunnen testen op mensen – die daar op hun beurt weer grof voor betaald moeten worden. Een onvoorstelbaar duur proces. Voor farmaceutische bedrijven wordt het dus steeds moeilijker om nieuwe medicijnen te vinden. De bron van stoffen waaruit ze kunnen putten is bovendien niet oneindig, en om het nog ingewikkelder te maken, worden de regels wanneer je mag testen op mensen, steeds strenger.”



Vooral kleine farmaceuten hebben het moeilijk, ontdekte Das toen hij zijn afstudeerproject richtte op dit onderwerp; voor hem dé manier om zijn masters life science and technology en management of technology te combineren. Hij toog naar het Bio Science Park in Leiden, dat bijna uitsluitend bestaat uit bedrijven die zich richten op life sciences. Das sprak er met mensen van grote én kleine farmaceutische bedrijven. De hamvraag: waar letten zij op bij hun onderzoek? Wat doen ze met kennis in hun bedrijf? Ofwel, zoals zijn scriptie luidde: wat zijn de interne succesfactoren voor innovatiemanagement in de farmaceutische industrie? “Daaruit kwam een grote scheidslijn naar voren tussen grote en kleine bedrijven”, vertelt Das. “De grote, oude farmaceutische bedrijven doen overal ter wereld onderzoek. Toch lukt het ook kleine farmaceuten om medicijnen te vinden, ze hebben alleen het geld niet om ze te testen op mensen. Bovendien hebben ze niet alle kennis en apparatuur in huis, dus moeten ze een deel van hun onderzoek outsourcen. Gevolg: grote bedrijven nemen de kleine over. Die grote jongens zijn alleen vooral internationaal gefocust, hun kennisoverdracht binnen het bedrijf gebeurt via interne documenten. Kleine bedrijven zijn veel persoonlijker; zij delen hun kennis op de werkvloer. Iedereen houdt elkaar op de hoogte, de lijnen zijn veel korter, dus zijn ze op dat vlak succesvoller dan hun grote concurrenten.”



Klinkt allemaal logisch, maar wat kunnen die bedrijven daar van leren? “Dat samenwerken belangrijk is”, aldus de TBM’er. Niet voor niets kreeg hij de opdracht voor zijn afstudeeronderzoek van de Leiden Bio Science Park Foundation, dat meer bedrijven naar het park probeert te lokken en ze wil laten samenwerken. “Daarnaast moeten kleine farmaceuten leren dat ze hun gedrag moeten veranderen als ze ooit zelf een medicijn in de markt willen zetten. En dat ze risico lopen, want ze zullen veel moeten uitbesteden. Wil je toch eigenhandig de markt op, dan zul je de denkslag moeten maken van de groten. Communiceren via officiële documenten, je experts en apparaten in huis halen.” Hoe je dát dan weer doet zonder miljoenen te verspijkeren, is een volgend onderzoek. Maar niet door Das. Hij werkt ondertussen hard aan zijn tweede scriptie, voor life science and technology. “Geen idee hoe ik daarna verder ga. Eén ding is vast zeker: ik ben breed georiënteerd.”