Echte mannenreis

Dat Jacobs ooit zou meedoen Amsterdam-Dakar-challenge, stond voor hem al vroeg vast: “Al van jongs af aan was ik gefascineerd door racen en na een keer de Parijs-Dakar-rally gevolgd te hebben op tv wist ik zeker dat ik ook van partij wilde zijn.”

Dakar zal hij overigens niet bereiken, want het mag dan Amsterdam-Dakar Challenge heten, de Serious Request-editie volgt een alternatieve route door Marokko en eindigt in het zuidelijkste puntje van dit land. Reden is de politieke onrust in Mauretanië, waar de deelnemers normaal gesproken doorheen rijden. Jacobs vindt het geen probleem: “Het gaat om de reis zelf en de landschappen verschillen volgens mij niet zoveel van elkaar.”

Het lag minder voor de hand om de rally als stage te gebruiken. “In het eerste jaar lopen werktuigbouwkundestudenten drie weken mee bij een bedrijf. Volgens mijn vrienden stelt dat niet veel voor. Je wordt als stagiaire alleen maar gebruikt om koffie te halen. Er is niet eens tijd om een project uit te voeren.”

Jacobs wilde meer verantwoordelijkheid en iets van zijn studie in praktijk brengen. Hij wist het stagebureau ervan te overtuigen dat de Amsterdam-Dakar-rally een goede aanvulling op zijn studie zou zijn: “Je leert hoe de onderdelen van een voertuig er in het echt uit zien. Je kunt ook al je theoretische kennis toepassen als er onderweg wat kapot gaat. Bovendien leer je omgaan met bedrijven aangezien ik ook sponsors moet werven.”

Dat laatste blijkt lastig te zijn. “Het is moeilijker dan verwacht”, zegt Jacobs. Hij wil  ongeveer tweeduizend euro ophalen voor een goed doel, Het Glazen Huis (een jaarlijkse actie waarbij dj’s van 3FM zich een week zonder voedsel opsluiten om geld in te zamelen voor het Rode Kruis, red.) . Daarvan is nog maar een klein deel binnen. Jacobs: “Bedrijven hebben niet veel interesse. Het zal de crisis wel zijn. Maar gelukkig is mijn moeder heel enthousiast. Ze belt echt iedereen die zij kent om wat geld los te krijgen.”

Jacobs moeder had graag meegewild, maar mag niet mee: “Het is echt een mannenreis”, vindt Jacobs. Met zijn vader naast hem gaat hij de negenduizend kilometer tellende uitdaging aan in de Hyundai Lantra van zijn tante. “Zij stopte met werken en plaatste haar autootje voor vijfhonderd euro op Marktplaats. Voor vierhonderd euro kon ik hem kopen”, vertelt Jacobs. “Met nog wat aanpassingen blijven we zo binnen wat 3FM als budget aanhoudt: vijfhonderd euro.”

Om de auto geschikter voor de reis te maken monteren Jacobs en zijn vader hogere schokdempers en een metalen bodemplaat. “We hadden er al grotere wielen onder gezet.” De eerst pech hebben ze ook al gehad: “Vandalen staken een paar weken terug drie banden lek.” Voor pech onderweg is Jacobs niet bang. Hij ziet het als een mooie manier om wat praktijkervaring op te doen. “En als het me niet lukt, is er altijd nog mijn vader die verstand heeft van mechanica.”

Dat hij met zijn vader bijna 24 uur per dag in een auto zal zitten, vindt Jacobs geen punt. “We houden van dezelfde muziek, dus als het even niet goed gaat zetten we de muziek aan.” Ook het slapen is geen probleem: “Ik neem twee eenpersoonstentjes mee, want mijn vader snurkt nogal. Ik kan dan zo ver mogelijk van het lawaai gaan slapen”, lacht Jacobs.
Hij kan bijna niet wachten: “Het lijkt mij een ervaring waarmee ik kan groeien op persoonlijk en professioneel vlak. Ik spreek een beetje Engels en Duits, dus ik red me wel.” Dat ze in Marokko voornamelijk Frans en Arabisch speken, ziet Jacobs niet als een probleem. 

<![CDATA[

]]>De staatssecretaris ligt er ’s nachts soms wakker van, bekende ze.
Was het nu wel zo’n goed idee om universitaire bachelorstudenten in een half
jaar klaar te stomen tot leraar, zelfs voordat het wettelijk geregeld is? Maar
op haar rondreis langs de lerarenopleidingen raakt ze er steeds meer van
overtuigd dat de educatieve minor een goed initiatief is.

De lerarenopleiders van de Universiteit Leiden,
waar ze donderdag op bezoek was, zijn ronduit enthousiast. In september zijn er
58 studenten aan de minor begonnen en vanwege de grote belangstelling gaat er in
januari al een tweede lichting van start. Dankzij de minor vindt er in Leiden een
“enorme omslag” plaats in het denken over het docentschap: het wordt volgens
hoogleraar Jan van Driel weer voluit gepropageerd door de grote faculteiten.

Ook de scholen waar de Leidse minorstudenten
stagelopen zijn in hun nopjes. Rector Rob Fens van de Rotterdamse scholengroep
Wolfert van Borselen noemt ze een aanwinst. “Als ze straks gediplomeerd zijn,
is hun kennis op z’n minst gelijkwaardig aan die van tweedegraads leraren op
hbo-niveau.”

Hij vindt het onzin om de stagiairs straks alleen
een tijdelijke lesbevoegdheid te geven. “Hun beroepsopleiding is natuurlijk
korter en daarom mogen ze niet overal lesgeven. Maar voor de onderbouw van havo
en vwo zijn ze didactisch voldoende opgeleid. In elk geval veel beter dan
oudere docenten die hun eerstegraads lesbevoegdheid zowat cadeau kregen op de
universiteit.”