Don’t dress to impress

So, to ultimately prove yourself worthy of ‘clog(wo)manship’, that is, to start dressing like a native, you first decide to compile a picture of the native dress code by examining what the Dutch ‘cloggies’ actually wear. And soon you are disappointed by what you see.
The clothing of both men and women cloggies tends towards simplicity. The line from jacket to pants is straight, without imagination. They prefer to wear subdued, dark shades. They seem allergic to any garment that requires skill or flamboyance. You conclude your findings with ‘practical but boring’. Meanwhile, you can’t help wondering how this country cannot be inspired by its neighboring European fashion capitals.
Three years ago I experienced this exact same confusion. But instead of sneering at the Dutch folks’ lack of taste, I decided to look into their fashion mentality. In the book, ‘Four Centuries of Clothing in the Netherlands’, the author Christine Frowein compared the Dutch woman to the French woman. She wrote: ‘Since the Dutch woman was moderate and very critical against too much ostentation, she kept her clothing from all excesses’. Frowein also thought that a Dutch woman’s serene spirit, family, marriage and religion kept her more balanced than the French woman, who looked for sensations and influences from the outside world and wanted to radically express her changed state of mind through her dresses. Although intended to sketch the image of the Dutch woman during the 18th century, Frowein’s words still hold true, to certain extent, for today’s Dutch women and men. But how was this moderation created within the Dutch mindset in the first place? Some people assume it’s influenced by Dutch Calvinism, which espoused hard work and frugality. Others say it’s simply because the Dutch climate doesn’t lend itself to accepting everything. 
Although Frowein’s book doesn’t answer my question, it demonstrates how the typical Dutch make their wardrobe choices. In addition to a garment’s trendiness value, a Dutch woman has more things to consider, such as if it can withstand the rain, the cold, her large bosoms and wide hips. When more and more people are slavishly following the latest whims of fashion, I see that the Dutch are making well thought-out choices according to their own nature, which is a striving for functionality and durability. The Dutch are also famous for their love of thrift and hate of waste. If something is perceived as wasteful or extravagant, both the wallet and the mind shut tight. Studying how to spend as little as possible to gain as much as possible is something like a national hobby here.
When some people criticize the Dutch for their fanatical frugality, I instead think that, confronted with an economic crisis as well as rampant over-consumerism, shouldn’t we all learn from the Dutch to compose our wardrobe in a more sensible way?”

Lei Li is from Shanghai, China. She can be contacted at: LeiLivanShanghai@gmail.com

Prof.dr.ir. Geert-Jan Houben van de afdeling software technologie (Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica) vertelde er afgelopen woensdag over in zijn intreerede ‘Zo ziet u alles: een web van data op maat’.

Houben: “De zoektocht naar een meer geautomatiseerd gebruik van het web houdt momenteel veel onderzoekers bezig. Niet in de laatste plaats door het werk van Tim Berners-Lee, die na de uitvinding van het world wide web met veel kracht verder werkt aan nieuwe en betere vormen van het web. De overgang van het ‘web voor mensen’ naar een ‘web voor machines’ is een belangrijk speerpunt dat bekend staat als het semantisch web, als web 3.0 of als giant global graph (ggg).”Hij doet dat bij het world wide web consortium.

Houben wijst op de grote verschillen tussen met hyperlinks verbonden documenten op het world-wide web enerzijds en verbanden tussen en in gegevensbestanden op het semantisch web aan de andere kant. Waar op het world-wide web documenten naar eigen inzicht gepubliceerd en gelinked worden, zijn datasets doorgaans ingericht volgens een vaste structuur, worden ze zorgvuldig centraal beheerd en zijn alleen geschikt voor toelevering volgens een bepaald stramien. Houben en collega’s zijn op zoek naar manieren om datasets van zingevende hyperlinks te voorzien.

Of omgekeerd, om documenten te voorzien van gestructureerde achtergrondinformatie over de betekenis. Daar is al een kader voor bedacht, het resource description framework (RDF), dat ‘metadata’ bevat zoals titel, auteur, modificatiedatum. Maar evengoed informatie over copyright, beschikbare artikelen in de webshop of specificaties over aanlevering van informatie.

De combinatie van zingevende links en gestructureerde meta-informatie moeten het voor machines makkelijker maken om samenhangende informatie te vinden op het web en data op maat te leveren.

Als voorbeeld van integratie en combinatie van gegevens noemt Houben het verstrekken van aanvullende steden- en hotelinformatie bij het boeken van een vlucht of een plattegrondje bij gebouwen of locaties. “De aanbieders willen zich niet overleveren aan wat externe zoekmachines er toevallig van maken, maar zelf als aanbieder actief en bewust een bijdrage leveren aan die koppeling en structuur in de data.”

Een aardig inkijkje in de denktrant van de informatici biedt de site www.dbpedia.org. Het project DBpedia ontleent verschillende soorten samenhangende informatie uit Wikipedia en combineert dat tot een enorme multidisciplinaire kennisdatabase. Neem een kijkje voor een beter begrip. Ook DBpedia bedient zich van het RDF-stramien om gegevens uit de database te publiceren.

Het nieuwe web is een open web. Voor een illustratie, kijk op linkeddata.org. Een open web betekent een veel relativistischer omgang met kennis, vertelt Houben. “Klassiek gold een centralistisch principe: alles wat we weten is correct en wat we niet weten is niet waar. Op het web geldt veel meer het devies dat we niet alles weten.” In de open wereld kan iedereen over alles iets publiceren. De kunst is te weten wat wel en wat niet te gebruiken. Houben: “Inconsistentie en contradictie zijn deel van de werkelijkheid en de uitdaging moet niet zijn op zoek te gaan naar de dader van deze ogenschijnlijke fout, maar om te kunnen gaan met de realiteit van verschillende perspectieven.”