Diversiteit & andere koek

Al bijna een decennium lang is het een beproefd recept, de open podiumavonden in Café Diner Vlaanderen aan de Beestenmarkt. Zeven eerste zondagen van de maand vertonen beginnende acts daar hun kunsten voor een enthousiast publiek. Ooit was een zekere Van Velzen een van de deelnemers. Hans Kramer, die als nieuwe eigenaar van Vlaanderen de organisatie voor het eerst in handen had, kijkt tevreden terug. “Er was weer erg veel belangstelling. Vooral van bands, maar wel in allerlei stijlen. Poprock was sterk vertegenwoordigd, maar ook de categorie singer/songwriters. Verder merken we dat het niveau steeds hoger wordt. Er is zelden te klagen over publieke belangstelling. Het feit dat het open podium al zoveel jaren bestaat, helpt daarin natuurlijk.”
Traditioneel is inmiddels de finaleavond in Speakers. Zondag kregen acht acts elk (ruim) een  kwartier podiumtijd om het publiek te vermaken en de vakjury te overtuigen van het nut van hun bestaan. Het concept is even simpel als helder: het publiek krijgt een afwisselde avond voorgeschoteld en de acts staan voor een goed gevulde zaal. Voor de jury is het een beetje appels met peren vergelijken, maar – zoals iemand ooit treffend opmerkte: appels en peren zijn wel allebei fruit. En er zijn criteria, zoals podiumpresentatie, interactie met het publiek en uitstraling,
die bij elke act zijn te toetsen.
In café Vlaanderen komen cabaretiers, standuppers en dichters doorgaans aardig tot hun recht, maar in een goed gevulde zaal bij Speakers lopen zij de kans verloren te gaan in het overwegend muzikale geweld. Dat merkte deze keer standupper Frank Brasser. De Leidse psychologiestudent is zich aardig aan het opwerken in het comediancircuit, maar zondagavond sloeg de vonk naar het publiek niet echt over. Hetgeen Brasser wijselijk deed besluiten zijn act vroegtijdig te stoppen. Ook het duo Anne en Vincent (‘brengt niet-standaard covers op eigen wijze’) ontbeerde de aandacht van een deel van het publiek. Het bezielde optreden van de akoestisch gitarist en de zangeres met de prachtige stem verdiende absolute stilte in de zaal, maar het geroezemoes achterin bleek niet te stoppen.
Het gebodene liep uiteen van sterke flamengoblues op Spaanse gitaar van singer/songwriter Fabian, tot stevige gitaarrock met vrouwelijke zang van de jeugdige band The muscled lemon en de beschaafde rockklanken van de formatie The Simple Truth uit Alkmaar: een ietwat brave band met EO-uitstraling. Opmerkelijk was de act van een grote groep scholieren, onder de noemer M&M’s, R&B, LP. Een visueel multispektakel, met robotachtige dans, fantasievolle kleding en hallucinerende lichteffecten. Muzikaal een soort mix van Kraftwerk, Rammstein, Residents en Depeche Mode, doordrenkt met flipperkastgeluiden, maar toch weer anders.
De twee slotacts werden verzorgd door twee bands met een hoog TU-gehalte. Eerst zweepte het viertal Too loud for granny de zaal op met hun pittige, Offspring-achtige mengeling van grunge en poppunk. Onmiskenbaar middelpunt van de band is werktuigbouwkundestudent Niels Kleiss. De in een strak crèmekleurig pak gestoken zanger (‘Kan het achter in de zaal wat luidruchtiger?’) toonde aan dat er aan zijn podiumpresentatie weinig mankeert.
De zevenkoppige huis-, tuin- en keukenska-band Andere Koek, met de TU-studenten Marnix Kraus (informatica) en Koen Bussemaker (werktuigbouwkunde) in de gelederen, maakte de aangekondigde ‘knallende set’ volledig waar. Hun springerige liedjes over alledaagse zaken als vrouwen, chocola en koekenpannen (met antiaanbaklaag!) veranderden het publiek in no time in een pogo-ende massa.
Tegen één uur waren de vakjuryleden eruit. Anne en Vincent ontvingen – ondanks hun door geroezemoes gehinderde optreden – de bokaal en een cheque. Andere Koek mocht zich als nummer twee tevreden stellen met een aantal luxe ontbijtbonnen. Net als nummer drie, The muscled lemon.

Een team van vier masterstudenten van verschillende faculteiten roept wetenschappers en studenten op om hen te helpen bij het oplossen van een wetenschappelijk probleem. Ze werken zelfs aan een prijsvraag. De vier hopen zo voor te blijven op Lockheed Martin, dat ook zoekt naar een betaalbare manier om energie te halen uit zeewater. De studenten doen hun onderzoek in het kader van de Design Challenge. Die is dit jaar voor het eerst in het leven geroepen om te experimenteren met interfacultaire masterprogramma’s. Volgens de teamleider, Jody Verpoort (TBM), zoekt de wetenschap al dertig jaar naar een betaalbare manier om energie te halen uit warmteverschillen in oceaanwater. Als het de studenten lukt een bruikbaar ontwerp te maken van een energiecentrale waarin dit mogelijk is, realiseert het opdrachtgevende energiebedrijf dat misschien op Curaçao. De studenten moeten eind januari met hun plan komen.