Desgevraagd

br />
Of de regering het plan overneemt valt nog te bezien. Desgevraagd meent prof.ir. H. Ligteringen van de sectie Waterbouwkunde en Offshore van CiTG, dat de totstandkoming van het akkoord uniek is.

,,Bij dit soort projecten blijven de tegenstanders zich meestal tot de laatste snik verzetten. De overheid heeft het nu anders aangepakt door de milieubeweging al in een vroeg stadium bij de besluitvorming te betrekken. Je ziet dan dat de partijen echt de tijd krijgen om elkaar te vinden. Ook nieuw is de verregaande publiek-private samenwerking. Het is de bedoeling dat niet alleen het ontwerp en de aanleg publiekelijk worden aanbesteed, maar ook de exploitatie van het nieuwe gebied. Dat is in Nederland nog nooit eerder gebeurd bij projecten van deze omvang.”

Hopperzuiger

Vanuit technisch oogpunt is er evenwel niet veel nieuws onder de zon. De Tweede Maasvlakte wordt met vertrouwde baggertechnieken uit de grond gestampt. Ligteringen: ,,Er zijn wel studies naar alternatieven uitgevoerd. Zo zijn er plannen geweest voor drijvende platforms of kade-achtige constructies. Maar die bleken allemaal veel te duur te worden. Het komt dus vooral neer op baggerwerk en het dumpen en opspuiten van zand. Dat is ook de meest milieuvriendelijke oplossing omdat je geen nieuwe materialen in de natuur brengt.”

Het zand voor de tweede Maasvlakte wordt uit de Noordzee gebaggerd met hopperzuigers, die de grond ook naar de gewenste locatie vervoeren. Daar wordt de lading ‘neergeklapt’: het zand valt uit het ruim via geopende valkleppen. Aan dit ogenschijnlijk traditionele baggerwerk wordt nog steeds veel onderzoek verricht.

,,De efficiency van het baggerproces is al aanzienlijk verbeterd. Vroeger kon je maximaal drie à vierduizend kuub zand verplaatsen, nu halen de grootste hopperzuigers twintigduizend kubieke meter zand per keer op. Maar het kan natuurlijk altijd beter. Een promovendus is hier nu bezig te onderzoeken hoe de laadruimte nog beter benut kan worden. Het opgebaggerde slib bevat namelijk veel water. Als je het aandeel vaste stof weet te vergroten, heb je dus al veel gewonnen.”

De uitbreiding van het Rotterdamse haven- en industriegebied stuit niet langer op tegenstand van de natuur- en milieuorganisaties. De gemeente Rotterdam en de milieubeweging zijn overeengekomen dat de aanleg van Maasvlakte II wordt goedgemaakt met 750 hectare natuur- en recreatiegebied rond de havenstad.

Of de regering het plan overneemt valt nog te bezien. Desgevraagd meent prof.ir. H. Ligteringen van de sectie Waterbouwkunde en Offshore van CiTG, dat de totstandkoming van het akkoord uniek is.

,,Bij dit soort projecten blijven de tegenstanders zich meestal tot de laatste snik verzetten. De overheid heeft het nu anders aangepakt door de milieubeweging al in een vroeg stadium bij de besluitvorming te betrekken. Je ziet dan dat de partijen echt de tijd krijgen om elkaar te vinden. Ook nieuw is de verregaande publiek-private samenwerking. Het is de bedoeling dat niet alleen het ontwerp en de aanleg publiekelijk worden aanbesteed, maar ook de exploitatie van het nieuwe gebied. Dat is in Nederland nog nooit eerder gebeurd bij projecten van deze omvang.”

Hopperzuiger

Vanuit technisch oogpunt is er evenwel niet veel nieuws onder de zon. De Tweede Maasvlakte wordt met vertrouwde baggertechnieken uit de grond gestampt. Ligteringen: ,,Er zijn wel studies naar alternatieven uitgevoerd. Zo zijn er plannen geweest voor drijvende platforms of kade-achtige constructies. Maar die bleken allemaal veel te duur te worden. Het komt dus vooral neer op baggerwerk en het dumpen en opspuiten van zand. Dat is ook de meest milieuvriendelijke oplossing omdat je geen nieuwe materialen in de natuur brengt.”

Het zand voor de tweede Maasvlakte wordt uit de Noordzee gebaggerd met hopperzuigers, die de grond ook naar de gewenste locatie vervoeren. Daar wordt de lading ‘neergeklapt’: het zand valt uit het ruim via geopende valkleppen. Aan dit ogenschijnlijk traditionele baggerwerk wordt nog steeds veel onderzoek verricht.

,,De efficiency van het baggerproces is al aanzienlijk verbeterd. Vroeger kon je maximaal drie à vierduizend kuub zand verplaatsen, nu halen de grootste hopperzuigers twintigduizend kubieke meter zand per keer op. Maar het kan natuurlijk altijd beter. Een promovendus is hier nu bezig te onderzoeken hoe de laadruimte nog beter benut kan worden. Het opgebaggerde slib bevat namelijk veel water. Als je het aandeel vaste stof weet te vergroten, heb je dus al veel gewonnen.”