Delftse kunsten samen in ‘Delftsdiep’

br />
Who the fuck is Rembrandt? Schrijver/schilder Jan Cremer liet in de jaren zestig wel vaker van zich spreken, maar met dit statement kreeg hij de rapen pas goed gaar. De rebel van eenvoudige Enschedese komaf had nu zowel de literatuur- als de gevestigde kunstorde tegen zich in het harnas gejaagd, met als bijkomend voordeel dat iedereen meteen wist wie Jan Cremer was. Inmiddels staat Jan in Enschede op een sokkel en is hij geïntegreerd in de society- en kunstkringen van Nederland. Uiteraard verkoopt hij middels dit netwerk nog wel eens een schilderij of krijgt hij een opdracht.

Op 6 oktober krijgen 550 Delftse kunstenaars en personen uit het plaatselijk cultureel leven eveneens mogelijkheid de contacten met deze en gene te verstevigen onder het genot van een hapje, een drankje en een muziekje. Dan vindt namelijk de eerste aflevering plaats van het ‘cultureel netwerk’ Delftsdiep. Het gesubsidieerde initiatief komt uit de koker van de gemeente Delft dat hiermee invulling wil geven aan het begrip ‘interactief besturen’.

Er is behoefte aan zo’n cultureel platform, zegt Nathalie van der Hak, die de eerste aflevering mede organiseert. Althans zo bleek op een inspraakavond die de gemeente vorig jaar oktober in Speakers belegde. ,,Aan de andere kant zullen er ook mensen zijn die er erg kritisch tegenaan kijken.”
Eng

Want gaan kunsten en netwerken wel samen? ,,Het klinkt een beetje Rotary-achtig”, beaamt Van der Hak, zelf jarenlang actief bij de Delftse Komedie. ,,Maar we moeten het niet te eng opvatten. Het mes snijdt aan twee kanten. Op zo’n avond lopen ook mensen van de gemeente rond. Die horen zo wat er leeft in Delft en de kunstenaars kunnen in een informele sfeer kenbaar maken wat zij willen. Dat kan tot samenwerkingen leiden en contacten in de toekomst vergemakkelijken.”

Kunstbeleid en kunstenaar leven immers nogal eens op gespannen voet met elkaar. Van der Hak: ,,Het programma van eisen van een te maken kunstwerk veroorzaakt bijvoorbeeld over en weer wel eens bepaalde fricties.” Zo keurde de gemeente drie jaar geleden nog het kunstwerk af dat de universiteit aan het 750-jarig Delft wilde schenken. ‘Te bepalend’ en ‘niet passend’, was het commentaar.

Behalve verbeterde relaties met de gemeente wil Delftsdiep ook bereiken dat kunstenaars zich buiten hun eigen ‘clubje’ begeven. ,,Verschillende kunstdisciplines bij elkaar, van verschillende origine, dat kan heel inspirerend werken. Het kan ook ideeën opleveren en tot nieuwe initiatieven leiden”, aldus een enthousiaste Van der Hak, die al eerder een cultureel netwerk hielp opzetten. ,,Zoiets als De Unie in Rotterdam is een goed voorbeeld voor hoe het kan werken. De Unie is echt een platform voor cultuur.”

Inhoudelijk moet een Delftsdiep-avond veel te bieden hebben, vindt Van der Hak. Het centrale thema van de eerste avond is ‘netwerken binnen de kunst- en cultuursector’, ,,maar daarna kan het gerust door een architect worden georganiseerd die weer een heel ander thema en een andere locatie kiest. Dat houdt het dynamisch. Wij bijten nu het spits af, maar daarna moet het groeien.”
Water

Hoofdmoot van de eerste avond vormt een drietal gesproken columns. Publicist Mohammed Benzakour, cultuurminnaar Shahaila Winkler en theatervormgever Ad Schuring moeten dusdanig veel stof doen opwaaien dat een levendige discussie in de zaal het gevolg is. Ook zal cultuur-wethouder Astrid Janssen haar zegen aan Delftsdiep geven.

Andere ingrediënten zijn live-muziek (Mels Hoogenboom), het optreden van twee Delftse veejay’s die beeld en geluid verzorg en een fototentoonstelling van persfotograaf Fred Nijs. Die is in zijn archief is gedoken voor een beeld van cultureel Delft.

Ten slotte wordt er een computernetwerk neergelegd en is er een videobeam-installatie voor een muurkrant aanwezig waarop vraag en aanbod op het gebied van kunst en cultuur te zien zijn. Voorts zorgt ,,een razend enquête-team voor de onverwachte gebeurtenissen”.

Delftsdiep vindt twee keer per jaar plaats en kan er de volgende dus geheel anders uitzien. Net zoals de naam van het netwerk voor velerlei uitleg geschikt is. Van der Hak: ,,Het mag gezien als een variatie op Delftsblauw, als verdieping, maar ook als het water in het diep; het water dat altijd stroomt, oftewel panta rhei.”

In het Floratheater vindt binnenkort de eerste editie van ‘Delftsdiep’ plaats. Inzet is kunstenaars en andere personen werkzaam in de culturele sector te laten netwerken.

Who the fuck is Rembrandt? Schrijver/schilder Jan Cremer liet in de jaren zestig wel vaker van zich spreken, maar met dit statement kreeg hij de rapen pas goed gaar. De rebel van eenvoudige Enschedese komaf had nu zowel de literatuur- als de gevestigde kunstorde tegen zich in het harnas gejaagd, met als bijkomend voordeel dat iedereen meteen wist wie Jan Cremer was. Inmiddels staat Jan in Enschede op een sokkel en is hij geïntegreerd in de society- en kunstkringen van Nederland. Uiteraard verkoopt hij middels dit netwerk nog wel eens een schilderij of krijgt hij een opdracht.

Op 6 oktober krijgen 550 Delftse kunstenaars en personen uit het plaatselijk cultureel leven eveneens mogelijkheid de contacten met deze en gene te verstevigen onder het genot van een hapje, een drankje en een muziekje. Dan vindt namelijk de eerste aflevering plaats van het ‘cultureel netwerk’ Delftsdiep. Het gesubsidieerde initiatief komt uit de koker van de gemeente Delft dat hiermee invulling wil geven aan het begrip ‘interactief besturen’.

Er is behoefte aan zo’n cultureel platform, zegt Nathalie van der Hak, die de eerste aflevering mede organiseert. Althans zo bleek op een inspraakavond die de gemeente vorig jaar oktober in Speakers belegde. ,,Aan de andere kant zullen er ook mensen zijn die er erg kritisch tegenaan kijken.”
Eng

Want gaan kunsten en netwerken wel samen? ,,Het klinkt een beetje Rotary-achtig”, beaamt Van der Hak, zelf jarenlang actief bij de Delftse Komedie. ,,Maar we moeten het niet te eng opvatten. Het mes snijdt aan twee kanten. Op zo’n avond lopen ook mensen van de gemeente rond. Die horen zo wat er leeft in Delft en de kunstenaars kunnen in een informele sfeer kenbaar maken wat zij willen. Dat kan tot samenwerkingen leiden en contacten in de toekomst vergemakkelijken.”

Kunstbeleid en kunstenaar leven immers nogal eens op gespannen voet met elkaar. Van der Hak: ,,Het programma van eisen van een te maken kunstwerk veroorzaakt bijvoorbeeld over en weer wel eens bepaalde fricties.” Zo keurde de gemeente drie jaar geleden nog het kunstwerk af dat de universiteit aan het 750-jarig Delft wilde schenken. ‘Te bepalend’ en ‘niet passend’, was het commentaar.

Behalve verbeterde relaties met de gemeente wil Delftsdiep ook bereiken dat kunstenaars zich buiten hun eigen ‘clubje’ begeven. ,,Verschillende kunstdisciplines bij elkaar, van verschillende origine, dat kan heel inspirerend werken. Het kan ook ideeën opleveren en tot nieuwe initiatieven leiden”, aldus een enthousiaste Van der Hak, die al eerder een cultureel netwerk hielp opzetten. ,,Zoiets als De Unie in Rotterdam is een goed voorbeeld voor hoe het kan werken. De Unie is echt een platform voor cultuur.”

Inhoudelijk moet een Delftsdiep-avond veel te bieden hebben, vindt Van der Hak. Het centrale thema van de eerste avond is ‘netwerken binnen de kunst- en cultuursector’, ,,maar daarna kan het gerust door een architect worden georganiseerd die weer een heel ander thema en een andere locatie kiest. Dat houdt het dynamisch. Wij bijten nu het spits af, maar daarna moet het groeien.”
Water

Hoofdmoot van de eerste avond vormt een drietal gesproken columns. Publicist Mohammed Benzakour, cultuurminnaar Shahaila Winkler en theatervormgever Ad Schuring moeten dusdanig veel stof doen opwaaien dat een levendige discussie in de zaal het gevolg is. Ook zal cultuur-wethouder Astrid Janssen haar zegen aan Delftsdiep geven.

Andere ingrediënten zijn live-muziek (Mels Hoogenboom), het optreden van twee Delftse veejay’s die beeld en geluid verzorg en een fototentoonstelling van persfotograaf Fred Nijs. Die is in zijn archief is gedoken voor een beeld van cultureel Delft.

Ten slotte wordt er een computernetwerk neergelegd en is er een videobeam-installatie voor een muurkrant aanwezig waarop vraag en aanbod op het gebied van kunst en cultuur te zien zijn. Voorts zorgt ,,een razend enquête-team voor de onverwachte gebeurtenissen”.

Delftsdiep vindt twee keer per jaar plaats en kan er de volgende dus geheel anders uitzien. Net zoals de naam van het netwerk voor velerlei uitleg geschikt is. Van der Hak: ,,Het mag gezien als een variatie op Delftsblauw, als verdieping, maar ook als het water in het diep; het water dat altijd stroomt, oftewel panta rhei.”