Lijkt overdag de aula slechts een stille getuige van de menselijke beschaving op een planeet waar verder weinig echt levends te ontdekken valt; in het weekend blijkt deze vredige UFO een hangplek voor blowende en zuipende jongeren te zijn.
Delen
Dat merkten we toen we na een optreden arriveerden op ons geliefde verzamelpunt. Nadat we ze vorige keer een paar flyers hadden gegeven, hadden ze dit keer als dank mijn voorwiel kapot getrapt. Wat moet je dan, als Technisch Student?
Je laat je fiets repareren, en wel bij Brikfit, een sociale werkplaats voor geestelijk gehandicapten, waar dat, zo zei men, voor een schappelijk prijsje gebeurt.
De Brikfit. Erg vermakelijk. Eerst kwam ik tíjdens hun pauze en dat was ‘niet goed’, daarna kwam ik ná de pauze en dat was ‘wel goed’. Mark van Brikfit merkte scherpzinnig op wat er kapot was en zette een groot kruis door een fotootje van een voorwiel. Samen met zijn collega was hij het er over eens: het was níet aardig van die jongens om dat wiel kapot te maken, en het was óók niet aardig dat die jongens op dat groene dak achter de aula hadden gelopen. (Dat hadden ze een keer gezien.) Mark voegde er nog achteloos aan toe dat dat dak ontworpen was door Francine Houben. Terwijl mijn mond openviel, vertelde Mark dat mijn voorwiel al over anderhalve week vervangen zou zijn.
Na anderhalve week lopen naar bouwkunde was ie dan klaar, en dat voor maar 29 euro…
WAT?!!! 29 euro??? Daarvoor kan ik 3 fietsen kopen bij een junk, 3 keer naar de kroeg, 10 filmpjes huren, 6 pizza’s Dennis halen, 3 dagen wonen in een containerwoning, 29 boeken een week te laat terug brengen naar de bieb, 85 bekertjes koffie halen… Of…
Of een keer zónder geld maar mét een goed gevoel thuiskomen. Is ook wat waard.
Hint: we treden 6 februari weer op, en de fiets met het glimmende voorwiel is van mij.
Lijkt overdag de aula slechts een stille getuige van de menselijke beschaving op een planeet waar verder weinig echt levends te ontdekken valt; in het weekend blijkt deze vredige UFO een hangplek voor blowende en zuipende jongeren te zijn. Dat merkten we toen we na een optreden arriveerden op ons geliefde verzamelpunt. Nadat we ze vorige keer een paar flyers hadden gegeven, hadden ze dit keer als dank mijn voorwiel kapot getrapt. Wat moet je dan, als Technisch Student?
Je laat je fiets repareren, en wel bij Brikfit, een sociale werkplaats voor geestelijk gehandicapten, waar dat, zo zei men, voor een schappelijk prijsje gebeurt.
De Brikfit. Erg vermakelijk. Eerst kwam ik tíjdens hun pauze en dat was ‘niet goed’, daarna kwam ik ná de pauze en dat was ‘wel goed’. Mark van Brikfit merkte scherpzinnig op wat er kapot was en zette een groot kruis door een fotootje van een voorwiel. Samen met zijn collega was hij het er over eens: het was níet aardig van die jongens om dat wiel kapot te maken, en het was óók niet aardig dat die jongens op dat groene dak achter de aula hadden gelopen. (Dat hadden ze een keer gezien.) Mark voegde er nog achteloos aan toe dat dat dak ontworpen was door Francine Houben. Terwijl mijn mond openviel, vertelde Mark dat mijn voorwiel al over anderhalve week vervangen zou zijn.
Na anderhalve week lopen naar bouwkunde was ie dan klaar, en dat voor maar 29 euro…
WAT?!!! 29 euro??? Daarvoor kan ik 3 fietsen kopen bij een junk, 3 keer naar de kroeg, 10 filmpjes huren, 6 pizza’s Dennis halen, 3 dagen wonen in een containerwoning, 29 boeken een week te laat terug brengen naar de bieb, 85 bekertjes koffie halen… Of…
Of een keer zónder geld maar mét een goed gevoel thuiskomen. Is ook wat waard.
Hint: we treden 6 februari weer op, en de fiets met het glimmende voorwiel is van mij.
Comments are closed.