Déjà vu

De ongelukkige hoofdpersoon van het toneelstuk, de Franse schrijver Albert Camus, noemde het bestaan van de mens zinloos omdat het altijd eindigt met de dood. Een zwaarmoedig stuk?

Van Reenen: ,,Volgens mij paste het feit dat Camus is omgekomen bij een auto-ongeluk erg goed binnen zijn levensbeschouwing.”

Vonk: ,,De twee boeken die ik van hem gelezen heb, waren redelijk zwaarmoedig. Het kwam erop neer dat de mens geen vrije wil heeft en zijn bestaan niet kan begrijpen.”

Van Reenen: ,,Al in de openingsscène zagen we hoe Camus samen met enkele medepassagiers op de grond lag na het auto-ongeluk. Vervolgens werd zijn leven als het ware gereconstrueerd. Het bleek dat Camus ondanks zijn filosofieën toch een levensgenieter was. Ook de zware thema’s van het stuk waren relatief makkelijk te bevatten.”

Vonk: ,,In het hele toneelstuk speelden slechts vier acteurs mee. Een speelde Camus, de andere drie speelden in totaal ongeveer vijftien personages. Er werd gebruik gemaakt van erg knappe toneeltechnieken om ervoor te zorgen dat dat geen verwarring bij het publiek teweeg bracht. Midden in een scène kon een personage even van houding veranderen, door bijvoorbeeld subtiel het hoofd te kantelen, en je had meteen door dat hij dan iemand anders speelde. Echt ontzettend knap.”

Van Reenen: ,,Ook het decor was erg sober. Op een kleedje en een teddybeer na werd er vrijwel niets gebruikt. Ik vond het alleen jammer dat aan het begin van het toneelstuk een soort videospelletje met een auto op een scherm geprojecteerd werd. Dat paste echt totaal niet in het stuk. Het verhaal en de dialogen daarentegen waren erg sterk.”

Vonk: ,,Ik werd ook echt aangegrepen door de passie en hartstocht die uitgedragen werden. Camus werd verscheurd door het verlangen naar zijn maîtresse en de liefde voor zijn vrouw en kinderen. Dit gegeven leverde erg aangrijpende dialogen op die je als bètaman soms moeilijk kunt bevatten.

Mireille van Reenen en Edo Vonk, (ex-)bestuurders van studievereniging Praktische Studie, bezochten Het Ongeluk in het Onafhankelijk Theater in Rotterdam. De ongelukkige hoofdpersoon van het toneelstuk, de Franse schrijver Albert Camus, noemde het bestaan van de mens zinloos omdat het altijd eindigt met de dood. Een zwaarmoedig stuk?

Van Reenen: ,,Volgens mij paste het feit dat Camus is omgekomen bij een auto-ongeluk erg goed binnen zijn levensbeschouwing.”

Vonk: ,,De twee boeken die ik van hem gelezen heb, waren redelijk zwaarmoedig. Het kwam erop neer dat de mens geen vrije wil heeft en zijn bestaan niet kan begrijpen.”

Van Reenen: ,,Al in de openingsscène zagen we hoe Camus samen met enkele medepassagiers op de grond lag na het auto-ongeluk. Vervolgens werd zijn leven als het ware gereconstrueerd. Het bleek dat Camus ondanks zijn filosofieën toch een levensgenieter was. Ook de zware thema’s van het stuk waren relatief makkelijk te bevatten.”

Vonk: ,,In het hele toneelstuk speelden slechts vier acteurs mee. Een speelde Camus, de andere drie speelden in totaal ongeveer vijftien personages. Er werd gebruik gemaakt van erg knappe toneeltechnieken om ervoor te zorgen dat dat geen verwarring bij het publiek teweeg bracht. Midden in een scène kon een personage even van houding veranderen, door bijvoorbeeld subtiel het hoofd te kantelen, en je had meteen door dat hij dan iemand anders speelde. Echt ontzettend knap.”

Van Reenen: ,,Ook het decor was erg sober. Op een kleedje en een teddybeer na werd er vrijwel niets gebruikt. Ik vond het alleen jammer dat aan het begin van het toneelstuk een soort videospelletje met een auto op een scherm geprojecteerd werd. Dat paste echt totaal niet in het stuk. Het verhaal en de dialogen daarentegen waren erg sterk.”

Vonk: ,,Ik werd ook echt aangegrepen door de passie en hartstocht die uitgedragen werden. Camus werd verscheurd door het verlangen naar zijn maîtresse en de liefde voor zijn vrouw en kinderen. Dit gegeven leverde erg aangrijpende dialogen op die je als bètaman soms moeilijk kunt bevatten.