Wat vooraf ging: alles en iedereen is klaar voor het debuutoptreden…De deur van de kleedkamer werd opengegooid en wat Fredo al vreesde..
Delen
. blond en donkerblond. Belinda en Palinde. Niet nu! dacht Fredo, maar Zavjee keek blij.
,,Nog gelukt met die gastenlijst?”
,,Ja hoor”, zei Palinde achteloos, en Belinda gooide een natgeregende jas over een stoel zonder de leden van Zwaarmetaal verder een blik waardig te gunnen. ,,Hoi… spelen jullie nog nieuwe nummers?”
Nou moe, dacht Fredo. We hèbben toch alleen maar nieuwe nummers? Toen realiseerde hij zich dat de vraag niet voor zijn band was bedoeld, maar voor de bandleden van Incense. Die leken ook niet onverdeeld blij met de aandacht van nou net deze dames % alleen drummer Remco vermaakte zich uitstekend.
Zavjee keek wat minder vrolijk, ineens. Dat wel.
Bert-Jan zat met zijn stokken te trommelen op een kussen, Fik had ergens een fles wijn opgeduikeld en zwierf door het gebouw, Hurm zat al een kwartier zijn Burns-bas te stemmen, en Fredo zat met een liedje van Tom Petty in z’n hoofd: ‘The waiting is the hardest part…’
,,Jongens, tijd om te beginnen geloof ik”, zei Bert-Jan.
Op dat moment kwam Fik de kleedkamer binnenzwalken, fles wijn in de hand, gezicht op onweer. ,,Had je me niet even kunnen vertellen dat Mylotte een vriend heeft?” gromde hij tegen Fredo, en hij goot nog wat wijn naar binnen.
Fredo wist van niks. ,,Ik heb haar nog nooit met een vriend gezien, man. Weet je zeker…”
Fik liet zich in een stoel vallen en knapte af.
Met wijnbetraande ogen keek hij naar Fredo. ,,Klotezooi! Ze heeft gewoon een vriend!”
Andermaal ging de kleedkamerdeur open: Mylotte.
,,Hoi! Jullie kennen Guillaume al…?”
Wat vooraf ging: alles en iedereen is klaar voor het debuutoptreden…
De deur van de kleedkamer werd opengegooid en wat Fredo al vreesde… blond en donkerblond. Belinda en Palinde. Niet nu! dacht Fredo, maar Zavjee keek blij.
,,Nog gelukt met die gastenlijst?”
,,Ja hoor”, zei Palinde achteloos, en Belinda gooide een natgeregende jas over een stoel zonder de leden van Zwaarmetaal verder een blik waardig te gunnen. ,,Hoi… spelen jullie nog nieuwe nummers?”
Nou moe, dacht Fredo. We hèbben toch alleen maar nieuwe nummers? Toen realiseerde hij zich dat de vraag niet voor zijn band was bedoeld, maar voor de bandleden van Incense. Die leken ook niet onverdeeld blij met de aandacht van nou net deze dames % alleen drummer Remco vermaakte zich uitstekend.
Zavjee keek wat minder vrolijk, ineens. Dat wel.
Bert-Jan zat met zijn stokken te trommelen op een kussen, Fik had ergens een fles wijn opgeduikeld en zwierf door het gebouw, Hurm zat al een kwartier zijn Burns-bas te stemmen, en Fredo zat met een liedje van Tom Petty in z’n hoofd: ‘The waiting is the hardest part…’
,,Jongens, tijd om te beginnen geloof ik”, zei Bert-Jan.
Op dat moment kwam Fik de kleedkamer binnenzwalken, fles wijn in de hand, gezicht op onweer. ,,Had je me niet even kunnen vertellen dat Mylotte een vriend heeft?” gromde hij tegen Fredo, en hij goot nog wat wijn naar binnen.
Fredo wist van niks. ,,Ik heb haar nog nooit met een vriend gezien, man. Weet je zeker…”
Fik liet zich in een stoel vallen en knapte af.
Met wijnbetraande ogen keek hij naar Fredo. ,,Klotezooi! Ze heeft gewoon een vriend!”
Andermaal ging de kleedkamerdeur open: Mylotte.
,,Hoi! Jullie kennen Guillaume al…?”
Comments are closed.