Het begon allemaal zo’n veertien miljard jaar geleden met een knal, een geweldige rotklap waaruit alles ontstond: ontelbare flarden, wolken, brokken en brokjes die met een enorme snelheid uiteengeslingerd werden en onvermijdelijk ook zo hard met elkaar in botsing kwamen dat de stukken er vanaf vlogen, die soms in de baan kwamen van andere brokstukken en heel langzaam afkoelden zodat er een korstje op stolde, met een laagje eromheen dat net niet te warm was en net niet te koud, waar eerst heel lang helemaal niets gebeurde behalve een boel geborrel en gepruttel, maar waar na lang wachten en dankzij uiterst toevallige omstandigheden uiteindelijk uit levenloze materie iets unieks ontstond, leven, nieuw en fris, dat aarzelend ontlook maar zich al snel vermenigvuldigde en een gekrioel van jewelste veroorzaakte dat complexer werd, en op den duur zo divers dat alleen nauwe verwanten zich nog met elkaar konden vermenigvuldigen, waarbij uiteindelijk, na nog veel langer wachten, jij geboren werd uit de samensmelting van twee nauw verwante en toch unieke wederhelften, en ook jij aanvankelijk slechts krioelde en hulpeloos aan de borst lag maar al snel opgroeide en met veel vallen en opstaan zelfstandiger werd en verstandiger ook, omdat je na ging denken over wie je was en waar je vandaan kwam en waar het naar toe moest bovendien, waarbij je je verwonderde over jouw rol in het geheel en de betekenis van dat alles, maar je, hoezeer je ook zocht, piekerde en ter discussie stelde, geen definitief punt in de zin van je leven kon ontdekken, noch in de oorsprong, dat allereerste begin, die twee unieke wezens, en eerder nog dat gekrioel, en nog weer lang daarvoor die rotklap en dat ene uiterst toevallige moment waarbij iets uit niets voortkwam, noch in het onvermijdelijke eindpunt, de dood, de onkenbare maar onherroepelijke einder, jouw omega, waarvan je wel wist dat het er ooit van zou komen maar geen idee had hoe en wanneer, waar alles wat zin had weer zou vervallen tot flarden, wolken, brokken en brokjes die opnieuw met elkaar in botsing zouden komen tot God weet wanneer omdat lang voordat het einde in zicht komt het begin alweer is vergeten, totdat uiteindelijk, ten einde raad, moe van de vragen en moe van het leven, het besef zich aan je opdrong dat de zin van je leven zich juist openbaart in de afwezigheid van een punt, dat de zinsvraag zich ontvouwt in het onafgebroken en onherroepelijk heen en weer pendelen tussen begin en eind, volheid en leegte, in de niet aflatende spanning tussen de ervaring van betekenis tegen de achtergrond van een onbenoembare, onafwendbare, onmetelijke oneindigheid, want eindigt de zin van je leven, alle overwegingen ten spijt, niet noodgedwongen met een vraagteken? Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.
/em>
Om het totale tekort van de universiteit in 2009 tot maximaal vijftien miljoen euro te beperken, moesten de faculteiten de afgelopen weken hun begrotingen van het college van bestuur bijstellen. Uiterlijk afgelopen maandag moesten die begrotingen klaar zijn.
Eerdere versies van die begrotingen riepen vorige week al zo veel vragen op bij de ondernemingsraad (or), dat die het lastig vindt om er donderdag 4 december al in een overleg met het college advies over te geven.
De or-commissie financiële en materiële zaken (fmz) meent dat de verkregen informatie over de begrotingen minder was dan voorgaande jaren. Volgens de commissie ontbreekt een meerjarenvisie. Dat komt mede doordat de universiteit nog zal kijken hoe zij het geld van het rijk in de toekomst over de faculteiten zal verdelen.
De or was gewend meer begrotingsdetails per faculteit te krijgen via de centrale financiële dienst. De begrotingsprocedure vindt door de reorganisatie echter niet meer op centraal niveau plaats, waardoor de or zijn informatie via de faculteiten moet zien te verkrijgen.
De onderdeelcommissies (odc’s) van de or in die faculteiten weten vaak niet de laatste stand van zaken. “Dat is geen verwijt naar de staf of het college, maar lastig is het wel”, zegt commissielid Kees Daleboudt.
De commissie fmz constateert dat de faculteitsreserves het niveau overstijgen van wat acceptabel is (pakweg tien procent van de jaaromzet).
Een deel van die reserves is echter bestemd voor verplichtingen. Zo moet de faculteit Technische Natuurwetenschappen nieuwbouw inrichten. Reserves kunnen daarom volgens de or een misleidend beeld geven.
De odc van Civiele Techniek en Geowetenschappen verwacht dat de tekorten van deze faculteit eind 2009 in de miljoenen lopen. Er is een verschil van zes tot acht miljoen euro tussen de ingediende begroting en de ‘schaduwbegroting’, constateert de commissie fmz.
Universiteitssecretaris Hans Krul zegt schaduwbegrotingen niet te kennen. “Schaduwbegrotingen zijn non-existent wat mij betreft. Dit is de eerste keer dat ik er van hoor.”
Een schaduwbegroting hoort er niet te zijn, meent Daleboudt. “Maar er zijn faculteiten die zeggen: wij zullen, als het college van bestuur dat wil, een sluitende begroting indienen, maar de werkelijke cijfers houden we zelf. Een verschil van zes tot acht miljoen euro tussen een ingediende begroting en een schaduwbegroting is niet zo goed. Het getuigt niet van realisme, want dat geld is er gewoon niet. Je kunt je reserves maar één keer opmaken.”
Bij de or leven veel vragen over bezuinigingen bij de Universiteitsdienst. Ook is nog onduidelijk wat de TU tegoed heeft van het rijk voor het invoeren van het bachelor-mastersysteem.
Door alle onduidelijkheid adviseerde Daleboudt de nieuwe or om de begrotingsdiscussie uit te stellen en deze pas te voeren als binnenkort de raad van toezicht aan tafel zit. “Het is handig als die meemaakt hoe de or met de stof omgaat en hoe de informatievoorziening verloopt. Dat is geen verwijt naar het college, dat door het ministerie wordt overvallen door een aantal financiële verrassingen.”
Comments are closed.