Onderwijs

De Nuna7: Steeds meer een echte auto

Racen doen ze pas in Australië. Toch demonstreerde het Nuon Solar Team gisteren de Nuna 7 op Circuit Park Zandvoort.
Op zwarte sokken, in een strakke spijkerbroek en met krullende haren tot ver over haar schouders stapt Annemiek Koers uit de nieuwste zonnewagen van de TU Delft.

Ze is de eerste vrouwelijke coureur in de geschiedenis van de Nuna. De auto is speciaal rondom haar lijf gebouwd en volgt exact de rondingen van haar heupen. “Ik heb de perfecte bouw voor een bestuurder, want ik ben lang en heb smalle heupen”, verklaart ze de keuze van het team om haar achter het stuur te zetten. “Dan kun je de auto smaller maken en heb je minder luchtweerstand”.


Koers oogt ontspannen. Ze reed zojuist met ongeveer 60 kilometer per uur op het racecircuit van Zandvoort. Op topsnelheid zou ze wel 180 kilometer per uur kunnen halen, maar het team wil vandaag niks forceren. Dat hoeft ook niet, want de rit is vooral bedoeld om de Nuna 7 voor het eerst te showen aan sponsoren, familieleden en vrienden. Pas in Australië hoeft Koers echt gas te geven. Van 6 tot 13 oktober vindt daar de World Solar Challenge plaats, een race die bedoeld is om de wereld alternatieven voor benzinemotoren te laten zien.


Om zonnewagens iets meer op echte auto’s te laten lijken, moeten ze dit jaar vier wielen hebben in plaats van drie. “Dat was een enorme omslag. We moesten helemaal terug naar de tekentafel”, zegt Allard Lambers, die mede verantwoordelijk is voor de aerodynamica van de wagen. “Een van onze vragen was: waar plaatsen we de coureur?” Nou, ergens tussen de vier wielen in, zouden leken zeggen. Maar het Nuon Solar Team van 16 studenten koos voor de rechterzijkant. Daardoor vangen de zonnecellen de meeste zon als de wagen in een vrijwel rechte lijn van het noorden naar het zuiden van Australië rijdt.


“Onze grootste concurrenten, de Amerikanen en de Japanners, hebben bedacht dat links zitten beter is”, zegt Lambers. “Toen we dat zagen dachten we: wat stom! Wij hebben bovendien twee grote wielkappen, terwijl de Amerikanen twee losse kappen hebben aan de kant waar de coureur niet zit. Zij denken dat dat aerodynamischer is”. Medeteamlid Jorrit Vervoordeldonk, tevens technisch manager, vult hem aan. “We hebben de wagen van onderen uitgehold. Ook zit er onder geen bobbel meer op de plek waar in de vorige Nuna nog de chauffeur zat. Daardoor is er minder verstoring van de luchtstroom en dus minder weerstand”.


Op het circuit razen intussen twee witte Tesla’s voorbij en een bruine glimmende Fisker. Drie andere elektrische auto’s, die toch echt veel realistischer ogen dan de Nuna. Koers staat met haar witte helm onder haar linkerarm geklemd. Niet alleen haar familie wil op de foto met de zonnewagen, ook alle andere aanwezigen poseren breed lachend met de conceptcar. De vader van Koers is trots. “De Nuna 4 kwam langs toen ze op de middelbare school zat in Emmeloord. Toen stond ze er al bij te kwijlen. Als m’n dochter eenmaal haar zinnen op iets heeft gezet, dan gaat ze ervoor”, zegt hij.


Natuurlijk wil Koers met haar team winnen. “Ondanks dat we een vierde wiel hebben en zwaarder zijn, denken we dat we weer sneller gaan”, zegt Vervoordeldonk optimistisch. “We hebben volgens mij de meest efficiënte zonnecellen ter wereld. Ze zijn weliswaar weer van silicium, maar in het beschermende laagje laminaat zit nu een microstructuur waarin kleine piramidevormpjes ervoor zorgen dat alle licht wordt ingevangen. Bovendien zitten er betere MPPT’s onder de zonnecellen, die ervoor zorgen dat ze op hun maximale vermogen werken. Daardoor hebben we een grote inhaalslag gemaakt”.



Koers neemt voor de laatste keer vandaag plaats in haar zonnewagen. “Hoe vind je het om de eerste vrouwelijke coureur van de Nuna te zijn?” vraagt iemand haar. “Heel erg vet” antwoordt ze. Dan rijdt ze geluidloos weg bij haar fans en draait soepel de Tarzanbocht in.  

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.