Vorige week stond in Delta dat een Nipo-enquête onder personeel aan het licht heeft gebracht dat ten aanzien van de TU-brede reorganisatie angst en onzekerheid de boventoon voeren.
Vorige week stond in Delta dat een Nipo-enquête onder personeel aan het licht heeft gebracht dat ten aanzien van de TU-brede reorganisatie angst en onzekerheid de boventoon voeren. Een van de oorzaken kon op dezelfde pagina worden waargenomen.
Projectleider De Bruin betreurde in genoemd bericht de uitkomst van de enquête. Hij zei dat de boodschap die hij wil uitdragen juist is ,,dat er in de nieuwe TU-organisatie voor iedereen die werken wil, werk is”. Maar enige centimeters lager wordt bericht over de uitleg die de decaan van STM aan het personeel gaf over de toekomst van de faculteit, waarbij ,,veertig tot vijftig gedwongen ontslagen vallen”.
Paradoxen kunnen aardige puzzeltjes zijn, maar als je loopt te tobben over de toekomst van jezelf en degenen die je dierbaar zijn, zit je op dit soort tegenstrijdige boodschappen niet te wachten.
De Bruin spreekt namens het college van bestuur. Als het college meent wat De Bruin in het artikel zegt, moet het er ook naar handelen. Dan moet het personeel de garantie krijgen dat indien hun functie verdwijnt, er in de nieuwe organisatie een passende andere functie wordt aangeboden. Wat tot dusverre over de reorganisatie naar buiten komt, zijn berichten dat de reorganisatie dertig miljoen moet opleveren, er 440 arbeidsplaatsen verdwijnen, dat de ondersteunende diensten worden samengevoegd en er met minder mensen gewerkt moet worden.
En in de uitvoering, bijvoorbeeld bij de vorming van de Staf van het college, zijn inderdaad bitter weinig woorden gevallen over ‘kwaliteitsverbetering’. Wel bleek ineens dat de Staf beslist niet meer dan vijftig arbeidsplaatsen mocht bevatten. Over de reorganisatie zijn al stapels papier volgeschreven, maar over ‘voor wie werken wil, is er werk’ niet veel meer dan de slogan zelf. Het is na een dik jaar MOD nog steeds niet duidelijk wie er precies onder de reorganisatie vallen. Voeg hierbij de boude uitspraken, zoals die van de decaan bij STM.
Wat is dat voor een voorlichting waarbij dergelijke getallen van gedwongen ontslagen worden genoemd? Er ligt voor STM nog niet eens een voornemen tot reorganisatie. Het proces moet nog beginnen waarin de nieuwe organisatie wordt vormgegeven en er onder meer in overleg met de medezeggenschapscommissie keuzen gemaakt moeten worden. Het is ongehoord dat in deze fase het personeel met zulke berichten naar huis wordt gestuurd. Het tekent de wijze waarop de TU wordt geïnformeerd en de visie van het bestuur op open en reëel overleg met de personeelsvertegenwoordiging.
Ruud Burggraaff, Simon Huisman, Ron Reijsbergen
CFO Regiogroep WO
Een van de oorzaken kon op dezelfde pagina worden waargenomen.
Projectleider De Bruin betreurde in genoemd bericht de uitkomst van de enquête. Hij zei dat de boodschap die hij wil uitdragen juist is ,,dat er in de nieuwe TU-organisatie voor iedereen die werken wil, werk is”. Maar enige centimeters lager wordt bericht over de uitleg die de decaan van STM aan het personeel gaf over de toekomst van de faculteit, waarbij ,,veertig tot vijftig gedwongen ontslagen vallen”.
Paradoxen kunnen aardige puzzeltjes zijn, maar als je loopt te tobben over de toekomst van jezelf en degenen die je dierbaar zijn, zit je op dit soort tegenstrijdige boodschappen niet te wachten.
De Bruin spreekt namens het college van bestuur. Als het college meent wat De Bruin in het artikel zegt, moet het er ook naar handelen. Dan moet het personeel de garantie krijgen dat indien hun functie verdwijnt, er in de nieuwe organisatie een passende andere functie wordt aangeboden. Wat tot dusverre over de reorganisatie naar buiten komt, zijn berichten dat de reorganisatie dertig miljoen moet opleveren, er 440 arbeidsplaatsen verdwijnen, dat de ondersteunende diensten worden samengevoegd en er met minder mensen gewerkt moet worden.
En in de uitvoering, bijvoorbeeld bij de vorming van de Staf van het college, zijn inderdaad bitter weinig woorden gevallen over ‘kwaliteitsverbetering’. Wel bleek ineens dat de Staf beslist niet meer dan vijftig arbeidsplaatsen mocht bevatten. Over de reorganisatie zijn al stapels papier volgeschreven, maar over ‘voor wie werken wil, is er werk’ niet veel meer dan de slogan zelf. Het is na een dik jaar MOD nog steeds niet duidelijk wie er precies onder de reorganisatie vallen. Voeg hierbij de boude uitspraken, zoals die van de decaan bij STM.
Wat is dat voor een voorlichting waarbij dergelijke getallen van gedwongen ontslagen worden genoemd? Er ligt voor STM nog niet eens een voornemen tot reorganisatie. Het proces moet nog beginnen waarin de nieuwe organisatie wordt vormgegeven en er onder meer in overleg met de medezeggenschapscommissie keuzen gemaakt moeten worden. Het is ongehoord dat in deze fase het personeel met zulke berichten naar huis wordt gestuurd. Het tekent de wijze waarop de TU wordt geïnformeerd en de visie van het bestuur op open en reëel overleg met de personeelsvertegenwoordiging.
Ruud Burggraaff, Simon Huisman, Ron Reijsbergen
CFO Regiogroep WO
Comments are closed.