De nieuwste digitale revolutie

r. Umberto Barbieri en prof.ir. Kas Oosterhuis

Tussenstand: nog twee jaar te gaan

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Nieuwe digitale technologieën hebben in de architectuur een paradigma verschuiving op gang gebracht aan het einde van de twintigste eeuw. Dat is vergelijkbaar met de industriële revolutie. Architecten maken nu niet alleen tekeningen, maar ze produceren ook digitale data. De computer wordt niet alleen in het ontwerpproces ingezet, maar stuurt ook de machines aan die de fabricatie van constructieve onderdelen en soms zelfs volledige gebouwen mogelijk maken. Dat proces, door de digitale technologie mogelijk gemaakt, onderzoek ik.

Nadat ik was afgestudeerd, ging ik in Amerika werken voor Morphosis van architect Thom Mayne, die vorig jaar de Pritzker Prize won. Direct aan de slag bij een van de grootste en belangrijkste architectenbureaus – dat was een fantastische ervaring. Daar zag ik voor het eerst de enorme invloed van computers op het ontwerpproces. Die laat een creativiteit toe die eigen is aan de computer. Dat wil ik verder onderzoeken en ontwikkelen.

Door de computer ontwerpen architecten op een nieuwe manier. Het is een digitale revolutie, dat net zulke verstrekkende gevolgen heeft als de industriële revolutie. Daarom wilde ik zo graag onderzoeken hoe architecten beter gebruik kunnen maken van digitale technologieën. De nieuwste digitale technologieën geven architecten heel veel mogelijkheden. Architecten experimenten daarmee en dat fascineert me.

Ik heb een theoretische achtergrond. Ik heb delen van een computer-gebaseerd prototype ontwikkeld om het ontwerp van complexe geometrie te ondersteunen. Gebaseerd op het idee dat een computer pas meer kan zijn dan gereedschap wanneer hij ‘intelligentie’ bezit en een ‘reasoning machine’ wordt, evolueert mijn onderzoek naar het integreren van deze aspecten.

In dit proces is het uitwisselen van kennis met collega’s en vakgenoten zeer belangrijk. Ik ben momenteel bezig met het organiseren van een gemeenschappelijk project met MIT (Massachusetts Institute of Technology) en ETHZ (Eidgenoesische Technische Hochschule Zürich).

Lesgeven is voor mij daarom heel belangrijk. In colleges leren aanstaande architecten welke mogelijkheden ze allemaal hebben en op wat voor manier ze programma’s kunnen gebruiken. Ik ben nog midden in een lang proces waarin ik mijn concepten uitwerk. Om daar over te kunnen discussiëren met mijn leerlingen vind ik heel waardevol. Onderzoek doen en lesgeven bevalt me heel goed. Na twee jaar zou ik daarom graag aan een universiteit verbonden willen blijven. Hopelijk kunnen architecten dan optimaal gebruik maken van de nieuwe digitale technologie en kan ik de nieuwe lichting architecten daar alles van bij brengen.” (RV)

Naam: Henriëtte Bier

Nationaliteit: Duitse

Onderwerp: Intelligente computergebaseerde systemen

Promotor: prof.ir. Umberto Barbieri en prof.ir. Kas Oosterhuis

Tussenstand: nog twee jaar te gaan

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Nieuwe digitale technologieën hebben in de architectuur een paradigma verschuiving op gang gebracht aan het einde van de twintigste eeuw. Dat is vergelijkbaar met de industriële revolutie. Architecten maken nu niet alleen tekeningen, maar ze produceren ook digitale data. De computer wordt niet alleen in het ontwerpproces ingezet, maar stuurt ook de machines aan die de fabricatie van constructieve onderdelen en soms zelfs volledige gebouwen mogelijk maken. Dat proces, door de digitale technologie mogelijk gemaakt, onderzoek ik.

Nadat ik was afgestudeerd, ging ik in Amerika werken voor Morphosis van architect Thom Mayne, die vorig jaar de Pritzker Prize won. Direct aan de slag bij een van de grootste en belangrijkste architectenbureaus – dat was een fantastische ervaring. Daar zag ik voor het eerst de enorme invloed van computers op het ontwerpproces. Die laat een creativiteit toe die eigen is aan de computer. Dat wil ik verder onderzoeken en ontwikkelen.

Door de computer ontwerpen architecten op een nieuwe manier. Het is een digitale revolutie, dat net zulke verstrekkende gevolgen heeft als de industriële revolutie. Daarom wilde ik zo graag onderzoeken hoe architecten beter gebruik kunnen maken van digitale technologieën. De nieuwste digitale technologieën geven architecten heel veel mogelijkheden. Architecten experimenten daarmee en dat fascineert me.

Ik heb een theoretische achtergrond. Ik heb delen van een computer-gebaseerd prototype ontwikkeld om het ontwerp van complexe geometrie te ondersteunen. Gebaseerd op het idee dat een computer pas meer kan zijn dan gereedschap wanneer hij ‘intelligentie’ bezit en een ‘reasoning machine’ wordt, evolueert mijn onderzoek naar het integreren van deze aspecten.

In dit proces is het uitwisselen van kennis met collega’s en vakgenoten zeer belangrijk. Ik ben momenteel bezig met het organiseren van een gemeenschappelijk project met MIT (Massachusetts Institute of Technology) en ETHZ (Eidgenoesische Technische Hochschule Zürich).

Lesgeven is voor mij daarom heel belangrijk. In colleges leren aanstaande architecten welke mogelijkheden ze allemaal hebben en op wat voor manier ze programma’s kunnen gebruiken. Ik ben nog midden in een lang proces waarin ik mijn concepten uitwerk. Om daar over te kunnen discussiëren met mijn leerlingen vind ik heel waardevol. Onderzoek doen en lesgeven bevalt me heel goed. Na twee jaar zou ik daarom graag aan een universiteit verbonden willen blijven. Hopelijk kunnen architecten dan optimaal gebruik maken van de nieuwe digitale technologie en kan ik de nieuwe lichting architecten daar alles van bij brengen.” (RV)