Dé muurschildering van Elektro? Als je het aan het hoofd Interne dienst van het gebouw voor Elektrotechniek Jan v.d. Pol vraagt, zal hij het niet laten te wijzen op een schildering op de dertiende verdieping.
Delen
Die werd in 1972 door een aantal medewerkers van die etage aangebracht; niet op een plaats die voor iedereen zomaar toegankelijk is.
Ook is er bij het vijfentwintigjarig overeind blijven van het TU-baken, vorig jaar, in de kelder door alle vakgroepen binnen Elektro een deel van de muur creatief onder handen genomen. Bij beide is echter het kunstgehalte met een loepje te zoeken. De kunstuiting waar het in deze aflevering om gaat heeft waarschijnlijk vrijwel iedereen die op de begane grond op de lift stond te wachten, gezien.
Over hoe de muurschildering tot stand is gekomen, bestaat geen eensluidende mening. Het meest waarschijnlijk is dat de éénprocentsregeling aan de basis van het kunstwerk heeft gestaan.
Het schilderij is tijdens de bouw of vlak tussen de bouw en de opening gemaakt door het kunstenaarsechtpaar J. Bouhuys en N. Klaassen. Dat zijn althans de namen die rechts op de schildering zijn geschreven. Journalist C. Gras, die het jubileumboek van het Elektrogebouw heeft geschreven, weet niet waar het echtpaar is gebleven.
Niemand die precies kan vertellen wat het schilderij voorstelt. Het zou geënt zijn op spanningen en elektriciteit. Het schilderij lijkt een dynamisch geheel met verwijzingen naar mens en techniek. De gedachte aan de big bang dringt zich op, met de daaropvolgende expansie en condensatie van de meest elementaire bouwstenen naar de deeltjes die wij kennen uit de wereld om ons heen. Elektronen in hun baan om atoomkernen als planeten in hun baan om een zon, met linksboven als allesbeheersend element toch weer de mens.
Tenzij er iemand in slaagt de makers te traceren, zal het ook de komende vijfentwintig jaar een raadsel blijven wat het geheel precies voorstelt, en misschien zelfs dan nog niet. Dat houdt de weg vrij voor éénieder om er een eigen interpretatie aan te geven als het weer eens iets langer duurt voordat er een lift op de begane grond is gearriveerd. (J.P.L.)
Dé muurschildering van Elektro? Als je het aan het hoofd Interne dienst van het gebouw voor Elektrotechniek Jan v.d. Pol vraagt, zal hij het niet laten te wijzen op een schildering op de dertiende verdieping. Die werd in 1972 door een aantal medewerkers van die etage aangebracht; niet op een plaats die voor iedereen zomaar toegankelijk is.
Ook is er bij het vijfentwintigjarig overeind blijven van het TU-baken, vorig jaar, in de kelder door alle vakgroepen binnen Elektro een deel van de muur creatief onder handen genomen. Bij beide is echter het kunstgehalte met een loepje te zoeken. De kunstuiting waar het in deze aflevering om gaat heeft waarschijnlijk vrijwel iedereen die op de begane grond op de lift stond te wachten, gezien.
Over hoe de muurschildering tot stand is gekomen, bestaat geen eensluidende mening. Het meest waarschijnlijk is dat de éénprocentsregeling aan de basis van het kunstwerk heeft gestaan.
Het schilderij is tijdens de bouw of vlak tussen de bouw en de opening gemaakt door het kunstenaarsechtpaar J. Bouhuys en N. Klaassen. Dat zijn althans de namen die rechts op de schildering zijn geschreven. Journalist C. Gras, die het jubileumboek van het Elektrogebouw heeft geschreven, weet niet waar het echtpaar is gebleven.
Niemand die precies kan vertellen wat het schilderij voorstelt. Het zou geënt zijn op spanningen en elektriciteit. Het schilderij lijkt een dynamisch geheel met verwijzingen naar mens en techniek. De gedachte aan de big bang dringt zich op, met de daaropvolgende expansie en condensatie van de meest elementaire bouwstenen naar de deeltjes die wij kennen uit de wereld om ons heen. Elektronen in hun baan om atoomkernen als planeten in hun baan om een zon, met linksboven als allesbeheersend element toch weer de mens.
Tenzij er iemand in slaagt de makers te traceren, zal het ook de komende vijfentwintig jaar een raadsel blijven wat het geheel precies voorstelt, en misschien zelfs dan nog niet. Dat houdt de weg vrij voor éénieder om er een eigen interpretatie aan te geven als het weer eens iets langer duurt voordat er een lift op de begane grond is gearriveerd. (J.P.L.)
Comments are closed.