De Marokkaanse Studenten Vereniging

Hij combineert het voorzitterschap van de vereniging met Lahoussine Madar.

Eigenlijk zijn we te laat om van een echt kleine vereniging te spreken: na de eerste ledenwerving telt de Marokkaanse Studenten Vereniging Delft (MSVD) ruim vijftig leden. Een begin, want de bestuursleden kijken begerig naar de andere driehonderd Marokkaanse TU-studenten. Opvallend genoeg zijn dit voor meer dan de helft studenten uit Marokko, en niet Marokkanen die in Nederland opgegroeid zijn. El Achkar: ,,Ik ben wel zo’n kind van een gastarbeider.”

Deze ’tweede generatie’ slaagt er nog al te vaak niet in om naar kunnen te presteren. ,,Helaas kloppen berichten in de media over criminaliteit en werkloosheid vaak wel. Gelukkig verandert de situatie: er komen nu steeds meer Marokkaanse jongeren naar de TU”, aldus El Achkar.

,,Dat is een van de dingen waarin wij verschillen van andere verenigingen in Delft. Wij streven ook een maatschappelijk doel na, wij proberen de drempel voor middelbare scholieren om te gaan studeren te verlagen”, zegt Madar.

Mohammed El Achbar vindt dat de TU in haar begeleiding van Marokkaanse jongeren, zeker in vergelijking met andere universiteiten, in gebreke is gebleven. Maar dat kan nog goed komen. Secretaris Moumen Abderrahim suggereert dat de MSVD samen met de TU campagne zou kunnen voeren om meer Marokkaanse studenten van de tweede generatie te werven.

El Achkar: ,,Behalve dat we een gezelligheidsvereniging zijn, net als al die andere hier in Delft, streven er ook naar de belangen te behartigen van onze leden binnen de TU.” Waarom worden Marokkaanse studenten niet gewoon lid bij een andere vereniging? El Achkar: ,,Je zoekt toch gewoon een plek waar je je thuisvoelt, mensen die een zelfde achtergrond delen? Natuurlijk zijn er ook sommigen lid bij andere verenigingen, maar die drempel blijkt vrij hoog.”

Hoe ziet een gezellige Marokkaanse avond er uit? Lahoussine Madar: ,,We beginnen uiteraard met eten. Eten is bij ons erg belangrijk. Daarna gewoon wat met elkaar praten, muziek luisteren. Marokkaans en Europees.”

Een probleem waar de jonge vereniging nog mee kampt is het ontbreken van een eigen lokatie. Tijdens de net afgelopen ramadan bijvoorbeeld, werden veel activiteiten in de ruimte van DISS georganiseerd. En de oprichting zal in het Sportcentrum plaatsvinden.

Leden spreken onderling vaak Nederlands. Een verassende noodzaak: veel hier opgegroeide Marokkanen beheersen niet voldoende Arabisch om zich goed te uiten. Al wordt er tijdens gesprekken razendsnel van taal gewisseld.

De Marokkanen die speciaal naar Nederland komen om te studeren zijn hier meestal hun hele studietijd. Probleem voor deze groep is, ondanks de zo gepropageerde internationale faam van de TU, erkenning van de Delftse ingenieurstitel in het vaderland. Omslachtige vertaalprocedures van het hele curriculum resulteren soms slechts in een erkenning op hts-niveau. ,,Er is sowieso weinig contact tussen Marokko en de TU. Ook aan stages of uitwisselingen is nauwelijks iets met Marokko gedaan. Ik hoop dat wij daar in de toekomst een bemiddelende rol in kunnen spelen”, constateert El Achkar.

Eén ding maakt duidelijk dat we het over een echt Delftse vereniging hebben. El Achkar: ,,Net als in heel Delft is het tekort aan meisjes een probleem. Al studeren er nota bene vier Marokkaanse meisjes elektrotechniek.”

Waarop hij grijnzend toevoegt: ,,We kunnen altijd nog op bezoek bij de zusterverenigingen in Rotterdam of Leiden.”

De statuten liggen bij de notaris, zaterdag is het openingsfeest: Marokkaanse studenten in Delft hebben nu hun eigen vereniging. ,,Dat werd tijd ook, want hier in Delft studeert de grootste groep Marokkanen van Nederland”, zegt Mohammed El Achkar. Hij combineert het voorzitterschap van de vereniging met Lahoussine Madar.

Eigenlijk zijn we te laat om van een echt kleine vereniging te spreken: na de eerste ledenwerving telt de Marokkaanse Studenten Vereniging Delft (MSVD) ruim vijftig leden. Een begin, want de bestuursleden kijken begerig naar de andere driehonderd Marokkaanse TU-studenten. Opvallend genoeg zijn dit voor meer dan de helft studenten uit Marokko, en niet Marokkanen die in Nederland opgegroeid zijn. El Achkar: ,,Ik ben wel zo’n kind van een gastarbeider.”

Deze ’tweede generatie’ slaagt er nog al te vaak niet in om naar kunnen te presteren. ,,Helaas kloppen berichten in de media over criminaliteit en werkloosheid vaak wel. Gelukkig verandert de situatie: er komen nu steeds meer Marokkaanse jongeren naar de TU”, aldus El Achkar.

,,Dat is een van de dingen waarin wij verschillen van andere verenigingen in Delft. Wij streven ook een maatschappelijk doel na, wij proberen de drempel voor middelbare scholieren om te gaan studeren te verlagen”, zegt Madar.

Mohammed El Achbar vindt dat de TU in haar begeleiding van Marokkaanse jongeren, zeker in vergelijking met andere universiteiten, in gebreke is gebleven. Maar dat kan nog goed komen. Secretaris Moumen Abderrahim suggereert dat de MSVD samen met de TU campagne zou kunnen voeren om meer Marokkaanse studenten van de tweede generatie te werven.

El Achkar: ,,Behalve dat we een gezelligheidsvereniging zijn, net als al die andere hier in Delft, streven er ook naar de belangen te behartigen van onze leden binnen de TU.” Waarom worden Marokkaanse studenten niet gewoon lid bij een andere vereniging? El Achkar: ,,Je zoekt toch gewoon een plek waar je je thuisvoelt, mensen die een zelfde achtergrond delen? Natuurlijk zijn er ook sommigen lid bij andere verenigingen, maar die drempel blijkt vrij hoog.”

Hoe ziet een gezellige Marokkaanse avond er uit? Lahoussine Madar: ,,We beginnen uiteraard met eten. Eten is bij ons erg belangrijk. Daarna gewoon wat met elkaar praten, muziek luisteren. Marokkaans en Europees.”

Een probleem waar de jonge vereniging nog mee kampt is het ontbreken van een eigen lokatie. Tijdens de net afgelopen ramadan bijvoorbeeld, werden veel activiteiten in de ruimte van DISS georganiseerd. En de oprichting zal in het Sportcentrum plaatsvinden.

Leden spreken onderling vaak Nederlands. Een verassende noodzaak: veel hier opgegroeide Marokkanen beheersen niet voldoende Arabisch om zich goed te uiten. Al wordt er tijdens gesprekken razendsnel van taal gewisseld.

De Marokkanen die speciaal naar Nederland komen om te studeren zijn hier meestal hun hele studietijd. Probleem voor deze groep is, ondanks de zo gepropageerde internationale faam van de TU, erkenning van de Delftse ingenieurstitel in het vaderland. Omslachtige vertaalprocedures van het hele curriculum resulteren soms slechts in een erkenning op hts-niveau. ,,Er is sowieso weinig contact tussen Marokko en de TU. Ook aan stages of uitwisselingen is nauwelijks iets met Marokko gedaan. Ik hoop dat wij daar in de toekomst een bemiddelende rol in kunnen spelen”, constateert El Achkar.

Eén ding maakt duidelijk dat we het over een echt Delftse vereniging hebben. El Achkar: ,,Net als in heel Delft is het tekort aan meisjes een probleem. Al studeren er nota bene vier Marokkaanse meisjes elektrotechniek.”

Waarop hij grijnzend toevoegt: ,,We kunnen altijd nog op bezoek bij de zusterverenigingen in Rotterdam of Leiden.”