Voor enkele TU-studenten staat de studie momenteel op een laag pitje. Zij bereiden zich voor op (mogelijke) deelname aan de komende Olympische Spelen. Hoe leven zij daar naartoe, wat zijn hun verwachtingen, hoe denken zij over de mensenrechtensituatie in China?
Delen
Robert Bouten (1984)
– Werktuigbouwkunde, tweedejaars.
– Wildwaterslalom kanoër. Nederlands kampioen in 2005, 2006 en 2007, 25ste op het WK 2007.
– Kan zich op het EK in mei kwalificeren.
Het schampen van een poortje met zijn helm, op het WK in Brazilië, kostte Robert Bouten een Olympisch ticket. Het EK in Polen, waarvoor de nationaal kampioen zich formeel via het NK moet plaatsen, biedt hem een herkansing. Een plaats bij de eerste twee van zes nog niet gekwalificeerde landen voldoet, mits hij daarna bij de World Cup ook goed presteert. Bouten is optimistisch. “Het is geen uitgemaakte zaak, maar er is een reële kans. Rusland en Kroatië schat ik als sterkste in. De andere landen zijn Zweden, Portugal en Macedonië.”
Na de opening van de wildwaterbaan in Zoetermeer verhuisde de Brabander naar het westen en stapte hij van de TU Eindhoven over naar de TU Delft. Van studeren kwam daar nog niet veel. De hele maand februari trainde hij in Australië, lekker ver weg van de drukte thuis. Rond Pasen beproefde hij de EK-baan in Krakau om vervolgens door te reizen naar Leipzig voor internationale testwedstrijden. Afgelopen zomer maakte hij kennis met de Olympische baan in China. Een prachtig complex, ontdekte hij, maar hij ondervond er ook de hinder van de gewraakte smog. Twee weken lang hing er een mistige laag. “Voor de honderd seconden die je bezig bent tijdens een wedstrijd valt de last mee. De smog heeft vooral effect op duursporten. Je loopt er wel bijna de hele dag in rond. Daar krijg je een loom gevoel van.”
In de mensenrechtenkwestie heeft hij zich niet verdiept. “Ik heb vier jaar naar de Spelen toegewerkt, in principe het grootste sportmoment in mijn carrière. Volgens mij hebben sporters die eerder om dit soort redenen niet gingen daar enorm veel spijt van. Er ligt ook niemand wakker van als ik niet zou gaan. Ik vind het wel goed dat mensen het aankaarten.”
Hij ziet zichzelf niet als medaillefavoriet, “maar als alles op die dag past, kan ik er dichtbij zitten. Ik heb ooit een worldcupfinale gehaald, dus de capaciteit heb ik wel.”
Ronald Brouwer (1979)
– Civiele techniek, promovendus.
– Hockeyer. Aanvaller bij Bloemendaal. 170 Interlands, 63 doelpunten. Won met Oranje zilver op de Spelen in Athene (2004).
– Vast selectielid van het reeds gekwalificeerde Nederlands elftal.
Normaliter wordt de Oranje-selectie voor een toernooi van 24 man teruggebracht tot achttien. Voor de Olympische Spelen is dat zestien. Ronald Brouwer is zelfverzekerd: “Als ik mijn niveau vasthoud en geen blessure krijg, is de kans groot dat ik erbij zit.” Die schifting vindt eind juni plaats, na de Champions Trophy in Rotterdam. De uitverkorenen krijgen vervolgens één week vakantie. “Mijn vrouw gaat klimmen. Waarschijnlijk ga ik met mijn zoontje een week naar haar toe om uit te rusten en op te laden.”
De nationale hockeyploeg is volledig gefocust op ‘China’. Sinds half maart komen de internationals driemaal per week bij elkaar voor extra trainingen. Na de play-offs van de competitie in mei heeft de groep twee weken vrij, waarna het fulltime trainen begint. Ook de Champions Trophy staat volledig in het teken van de Spelen. “Experimenteren met nieuwe tactieken, mensen op verschillende posities uitproberen, dat kan allemaal.” De insteek van Peking is goud. “We zitten qua sterkte heel dicht bij elkaar. Australië, Spanje, Duitsland en Nederland zijn op papier de grootste kanshebbers. Het ligt eraan wie op het juiste moment de vorm te pakken heeft.”
Met Oranje was Brouwer al eerder in China. “Waar wij zaten was niks te zien, een droevige omgeving. Voor sightseeing was sowieso weinig tijd, je bent voornamelijk aan het trainen. Het doet er voor mij niet zoveel toe waar de Spelen worden gehouden, het is gewoon een heel mooi evenement. Op de Spelen is hockey ineens een wereldwijd toernooi. De tribunes zitten vol en je zit in een dorp met de grootste sporters ter wereld. Dat is bijzonder. De Spelen hebben iets magisch”, aldus Brouwer, die in 2004 de enige tegentreffer scoorde in de met 2-1 van Australië verloren finale. Van de veelbesproken smog heeft Brouwer in China weinig gemerkt. “Maar toen was het niet zo heet. En als we er last van hebben heeft iedereen dat.”
De mensenrechtenschendingen vindt hij een lastige, delicate kwestie. “Er gebeuren geen leuke dingen, dat is een feit. Maar dat was acht jaar geleden ook al zo. We hadden toen goed moeten nadenken of we de Spelen daar moesten houden of niet. Als sporter ben je puur met het sportevenement bezig. We praten er wel over met elkaar. Of we als team nog een statement afgeven weet ik niet.”
Wilco Stavenuiter (1985)
– Maritieme techniek, bezig met master design.
– Zeiler in 49er. Vaart sinds april 2007 samen met stuurman Daan Schutte, oud-student werktuigbouwkunde. Nederlands kampioen 2005 en 2007, 20ste op EK in 2006.
– Hoopt op wildcard voor China.
Op een haar na miste Wilco Stavenuiter de kwalificatie voor Peking. “Op het WK in Melbourne, in januari, moesten we bij de eerste achttien landen zitten. Wij werden negentiende. Het ging goed, maar voor de race op de derde dag werden we gediskwalificeerd door een te vroege start.” De hoop is gevestigd op terugtrekking door andere landen. In dat geval zou het NOC hen een wildcard kunnen toekennen. “Dan moeten we wel bewijzen dat we medaillekandidaten zijn. Die kans schat ik in op vijftig procent, want die kunnen we zelf beïnvloeden. De kans op een wildcard is ongewis.”
Ze pakken alle mogelijkheden aan ter voorbereiding. Op het EK, eind maart op Palma de Mallorca, haalde het duo een verdienstelijke 22ste plaats. In mei staat de Holland Regatta in Medemblik op de rol. Daarnaast trainen ze op het Haringvliet bij Hellevoetsluis. “Dat is lekker vlak en warm water en het is dicht bij Delft. Op het sportcentrum volg ik de specifiek op topsporters gerichte trainingen van Ad Dubbeldam.
Dat de Spelen in China zijn is volgens de zeiler een goede zaak. “We moeten iedereen in de economie betrekken.” En de te verwachten smog? “Dat vind ik echt waardeloos. Ik kom uit de polder, Noord-Holland. Daar zie je miljoenen sterren. In Delft mis ik de schone lucht. O, in China? We zitten buiten Peking, aan de kust. Maar daar is het wel mistig en klam.”
Arnoud Greidanus (1981)
– Scheikundige technologie. Afgestudeerd in 2007, op één vakje na.
– Roeier. Wereldkampioen lichte acht (2007), brons (lichte vier-zonder) World Cup (2007).
– Geselecteerd voor de geplaatste lichte vier-zonder.
Roeland Lievens (1983)
– Civiele techniek. Eindfase bachelor.
– Roeier. Zilver (lichte twee-zonder) en tweemaal brons (lichte vier-zonder) in World Cup 2007.
– (Voorlopig) reserve van de geplaatste lichte vier-zonder.
De selectieprocedure van de enige Nederlandse lichte boot die in China start, was langdurig en grillig. Half maart maakte bondscoach Susannah Chayes, bewapend met vuistdikke dossiers over ’s lands beste lichte roeiers, haar definitieve selectie voor de vier bekend. Proteus-roeier Arnoud Greidanus zat erbij, terwijl clubgenoot Roeland Lievens tot de twee laatste afvallers behoorde. Extra zuur voor laatstgenoemde, die wel deel uitmaakte van de vier toen die zich op het WK van 2007 plaatste voor Peking. In tegenstelling tot Greidanus, die op dat WK in de lichte acht voer: “De bondscoach was onder de indruk van mijn kwaliteiten en haalde me bij de groep voor de vier. Ik heb het voorbije jaar absurd hard getraind en zowel fysiek als technisch grote stappen gemaakt. Alleen om op de Spelen te knallen.”
De selectie is onder enig voorbehoud. Greidanus: “Als het in de eerste worldcupwedstrijd niet hard genoeg gaat, wordt er geschoven. Dat is een achterdeurtje voor de reserves. Het is mij overigens worst wie er in de boot zitten, als we maar winnen. Zo denkt iedereen. Geen vriendjesgedoe.” De tot reserve gebombardeerde Lievens beaamt het: “Als je zelf niet mee roeit, hoop je dat de boot het minder goed doet. Dat is asociaal, maar dat moet je zijn.”
De gevreesde smog verontrust hen niet. Greidanus: “Ik ben bij de longarts langsgeweest. Omdat ik vroeger astma had krijg ik speciale medicatie. Het Chinees Olympisch comité garandeert overigens dat de Spelen smogvrij zijn. Ze willen fabrieken sluiten en het verkeer stilleggen.”
Over de sportieve kansen zijn beiden optimistisch. Lievens: “Als de beste vier varen, waartoe ik mijzelf ook reken, is de kans op een medaille zeker tachtig procent. Dat kan best goud zijn. De progressie die de groep geboekt heeft kan zich uitbetalen.” Greidanus: “Goud? Ik denk dat het mogelijk is. We zijn fysiek heel sterk.”
Over de mensenrechtenschendingen heeft hij nagedacht. “Als je vanwege je mening wordt opgesloten of verdwijnt, is dat onmenselijk. Maar het is niet mijn keus om de Spelen in China te houden. De bobo’s en het bedrijfsleven hebben daarvoor gelobbyd. Anderzijds: als de Spelen niet naar China waren gegaan, had niemand het er nu over gehad. Ik ben maar een sporter. Ik heb mij er vier jaar voor ingezet, misschien heb ik er wel vrienden door verloren. Er gaat heel veel tijd in zitten.” Lievens: “Sport en mensenrechten staan los van elkaar. Ik denk eerder dat de sport, door de geboden openheid, zou kunnen helpen. Er zijn veel dingen veranderd, qua censuur. Het martelen is vreselijk. Het gebeurt, maar in Amerika bestaat de doodstraf nog. Dan zou je nergens meer heen kunnen.”
Foto: Wilco Stavenuiter in actie
Robert Bouten (1984)
– Werktuigbouwkunde, tweedejaars.
– Wildwaterslalom kanoër. Nederlands kampioen in 2005, 2006 en 2007, 25ste op het WK 2007.
– Kan zich op het EK in mei kwalificeren.
Het schampen van een poortje met zijn helm, op het WK in Brazilië, kostte Robert Bouten een Olympisch ticket. Het EK in Polen, waarvoor de nationaal kampioen zich formeel via het NK moet plaatsen, biedt hem een herkansing. Een plaats bij de eerste twee van zes nog niet gekwalificeerde landen voldoet, mits hij daarna bij de World Cup ook goed presteert. Bouten is optimistisch. “Het is geen uitgemaakte zaak, maar er is een reële kans. Rusland en Kroatië schat ik als sterkste in. De andere landen zijn Zweden, Portugal en Macedonië.”
Na de opening van de wildwaterbaan in Zoetermeer verhuisde de Brabander naar het westen en stapte hij van de TU Eindhoven over naar de TU Delft. Van studeren kwam daar nog niet veel. De hele maand februari trainde hij in Australië, lekker ver weg van de drukte thuis. Rond Pasen beproefde hij de EK-baan in Krakau om vervolgens door te reizen naar Leipzig voor internationale testwedstrijden. Afgelopen zomer maakte hij kennis met de Olympische baan in China. Een prachtig complex, ontdekte hij, maar hij ondervond er ook de hinder van de gewraakte smog. Twee weken lang hing er een mistige laag. “Voor de honderd seconden die je bezig bent tijdens een wedstrijd valt de last mee. De smog heeft vooral effect op duursporten. Je loopt er wel bijna de hele dag in rond. Daar krijg je een loom gevoel van.”
In de mensenrechtenkwestie heeft hij zich niet verdiept. “Ik heb vier jaar naar de Spelen toegewerkt, in principe het grootste sportmoment in mijn carrière. Volgens mij hebben sporters die eerder om dit soort redenen niet gingen daar enorm veel spijt van. Er ligt ook niemand wakker van als ik niet zou gaan. Ik vind het wel goed dat mensen het aankaarten.”
Hij ziet zichzelf niet als medaillefavoriet, “maar als alles op die dag past, kan ik er dichtbij zitten. Ik heb ooit een worldcupfinale gehaald, dus de capaciteit heb ik wel.”
Ronald Brouwer (1979)
– Civiele techniek, promovendus.
– Hockeyer. Aanvaller bij Bloemendaal. 170 Interlands, 63 doelpunten. Won met Oranje zilver op de Spelen in Athene (2004).
– Vast selectielid van het reeds gekwalificeerde Nederlands elftal.
Normaliter wordt de Oranje-selectie voor een toernooi van 24 man teruggebracht tot achttien. Voor de Olympische Spelen is dat zestien. Ronald Brouwer is zelfverzekerd: “Als ik mijn niveau vasthoud en geen blessure krijg, is de kans groot dat ik erbij zit.” Die schifting vindt eind juni plaats, na de Champions Trophy in Rotterdam. De uitverkorenen krijgen vervolgens één week vakantie. “Mijn vrouw gaat klimmen. Waarschijnlijk ga ik met mijn zoontje een week naar haar toe om uit te rusten en op te laden.”
De nationale hockeyploeg is volledig gefocust op ‘China’. Sinds half maart komen de internationals driemaal per week bij elkaar voor extra trainingen. Na de play-offs van de competitie in mei heeft de groep twee weken vrij, waarna het fulltime trainen begint. Ook de Champions Trophy staat volledig in het teken van de Spelen. “Experimenteren met nieuwe tactieken, mensen op verschillende posities uitproberen, dat kan allemaal.” De insteek van Peking is goud. “We zitten qua sterkte heel dicht bij elkaar. Australië, Spanje, Duitsland en Nederland zijn op papier de grootste kanshebbers. Het ligt eraan wie op het juiste moment de vorm te pakken heeft.”
Met Oranje was Brouwer al eerder in China. “Waar wij zaten was niks te zien, een droevige omgeving. Voor sightseeing was sowieso weinig tijd, je bent voornamelijk aan het trainen. Het doet er voor mij niet zoveel toe waar de Spelen worden gehouden, het is gewoon een heel mooi evenement. Op de Spelen is hockey ineens een wereldwijd toernooi. De tribunes zitten vol en je zit in een dorp met de grootste sporters ter wereld. Dat is bijzonder. De Spelen hebben iets magisch”, aldus Brouwer, die in 2004 de enige tegentreffer scoorde in de met 2-1 van Australië verloren finale. Van de veelbesproken smog heeft Brouwer in China weinig gemerkt. “Maar toen was het niet zo heet. En als we er last van hebben heeft iedereen dat.”
De mensenrechtenschendingen vindt hij een lastige, delicate kwestie. “Er gebeuren geen leuke dingen, dat is een feit. Maar dat was acht jaar geleden ook al zo. We hadden toen goed moeten nadenken of we de Spelen daar moesten houden of niet. Als sporter ben je puur met het sportevenement bezig. We praten er wel over met elkaar. Of we als team nog een statement afgeven weet ik niet.”
Wilco Stavenuiter (1985)
– Maritieme techniek, bezig met master design.
– Zeiler in 49er. Vaart sinds april 2007 samen met stuurman Daan Schutte, oud-student werktuigbouwkunde. Nederlands kampioen 2005 en 2007, 20ste op EK in 2006.
– Hoopt op wildcard voor China.
Op een haar na miste Wilco Stavenuiter de kwalificatie voor Peking. “Op het WK in Melbourne, in januari, moesten we bij de eerste achttien landen zitten. Wij werden negentiende. Het ging goed, maar voor de race op de derde dag werden we gediskwalificeerd door een te vroege start.” De hoop is gevestigd op terugtrekking door andere landen. In dat geval zou het NOC hen een wildcard kunnen toekennen. “Dan moeten we wel bewijzen dat we medaillekandidaten zijn. Die kans schat ik in op vijftig procent, want die kunnen we zelf beïnvloeden. De kans op een wildcard is ongewis.”
Ze pakken alle mogelijkheden aan ter voorbereiding. Op het EK, eind maart op Palma de Mallorca, haalde het duo een verdienstelijke 22ste plaats. In mei staat de Holland Regatta in Medemblik op de rol. Daarnaast trainen ze op het Haringvliet bij Hellevoetsluis. “Dat is lekker vlak en warm water en het is dicht bij Delft. Op het sportcentrum volg ik de specifiek op topsporters gerichte trainingen van Ad Dubbeldam.
Dat de Spelen in China zijn is volgens de zeiler een goede zaak. “We moeten iedereen in de economie betrekken.” En de te verwachten smog? “Dat vind ik echt waardeloos. Ik kom uit de polder, Noord-Holland. Daar zie je miljoenen sterren. In Delft mis ik de schone lucht. O, in China? We zitten buiten Peking, aan de kust. Maar daar is het wel mistig en klam.”
Arnoud Greidanus (1981)
– Scheikundige technologie. Afgestudeerd in 2007, op één vakje na.
– Roeier. Wereldkampioen lichte acht (2007), brons (lichte vier-zonder) World Cup (2007).
– Geselecteerd voor de geplaatste lichte vier-zonder.
Roeland Lievens (1983)
– Civiele techniek. Eindfase bachelor.
– Roeier. Zilver (lichte twee-zonder) en tweemaal brons (lichte vier-zonder) in World Cup 2007.
– (Voorlopig) reserve van de geplaatste lichte vier-zonder.
De selectieprocedure van de enige Nederlandse lichte boot die in China start, was langdurig en grillig. Half maart maakte bondscoach Susannah Chayes, bewapend met vuistdikke dossiers over ’s lands beste lichte roeiers, haar definitieve selectie voor de vier bekend. Proteus-roeier Arnoud Greidanus zat erbij, terwijl clubgenoot Roeland Lievens tot de twee laatste afvallers behoorde. Extra zuur voor laatstgenoemde, die wel deel uitmaakte van de vier toen die zich op het WK van 2007 plaatste voor Peking. In tegenstelling tot Greidanus, die op dat WK in de lichte acht voer: “De bondscoach was onder de indruk van mijn kwaliteiten en haalde me bij de groep voor de vier. Ik heb het voorbije jaar absurd hard getraind en zowel fysiek als technisch grote stappen gemaakt. Alleen om op de Spelen te knallen.”
De selectie is onder enig voorbehoud. Greidanus: “Als het in de eerste worldcupwedstrijd niet hard genoeg gaat, wordt er geschoven. Dat is een achterdeurtje voor de reserves. Het is mij overigens worst wie er in de boot zitten, als we maar winnen. Zo denkt iedereen. Geen vriendjesgedoe.” De tot reserve gebombardeerde Lievens beaamt het: “Als je zelf niet mee roeit, hoop je dat de boot het minder goed doet. Dat is asociaal, maar dat moet je zijn.”
De gevreesde smog verontrust hen niet. Greidanus: “Ik ben bij de longarts langsgeweest. Omdat ik vroeger astma had krijg ik speciale medicatie. Het Chinees Olympisch comité garandeert overigens dat de Spelen smogvrij zijn. Ze willen fabrieken sluiten en het verkeer stilleggen.”
Over de sportieve kansen zijn beiden optimistisch. Lievens: “Als de beste vier varen, waartoe ik mijzelf ook reken, is de kans op een medaille zeker tachtig procent. Dat kan best goud zijn. De progressie die de groep geboekt heeft kan zich uitbetalen.” Greidanus: “Goud? Ik denk dat het mogelijk is. We zijn fysiek heel sterk.”
Over de mensenrechtenschendingen heeft hij nagedacht. “Als je vanwege je mening wordt opgesloten of verdwijnt, is dat onmenselijk. Maar het is niet mijn keus om de Spelen in China te houden. De bobo’s en het bedrijfsleven hebben daarvoor gelobbyd. Anderzijds: als de Spelen niet naar China waren gegaan, had niemand het er nu over gehad. Ik ben maar een sporter. Ik heb mij er vier jaar voor ingezet, misschien heb ik er wel vrienden door verloren. Er gaat heel veel tijd in zitten.” Lievens: “Sport en mensenrechten staan los van elkaar. Ik denk eerder dat de sport, door de geboden openheid, zou kunnen helpen. Er zijn veel dingen veranderd, qua censuur. Het martelen is vreselijk. Het gebeurt, maar in Amerika bestaat de doodstraf nog. Dan zou je nergens meer heen kunnen.”
Foto: Wilco Stavenuiter in actie
Comments are closed.