Een grote rode spiraal draait nauwelijks merkbaar zijn rondjes in de entree van de Aula. Niemand weet hoe het op de TU terecht is gekomen, of wat het voor moet stellen.
Delen
Perfect in evenwicht balanceert het kunstwerk op een taats en lijkt het klaar om met warp nine naar een ander heelal te vertrekken.
,,Ik meen dat het de handtekening van de architekt van de Aula is”, zegt F. Spiegel die sinds vijf jaar beheerder is van dat gebouw. Hoe dat fabeltje de wereld in is gekomen is niet duidelijk. Zeker is het dat de abstracte sculptuur niet van het architektenbureau Van de Broek & Bakema afkomstig is.
De Grande Spirale is dan binnen de universiteit met mysteries omgeven, in de kunstwereld is het een vrij bekend werk van de Franse kunstenares Marta Pan, in Boedapest geboren in 1923. Zij maakte het in 1960 voor de TH Delft (de Aula werd opgeleverd in 1966) en daar stond het de eerste jaren in de vijver rechts voor het gebouw van Werktuigbouwkunde en Scheepsbouwkunde. Het draaide als de wind erlangs waaide. Het paaltje staat er nog steeds.
M. Buitenhek, coördinator huisvesting WbMT, kan zich de komst van het kunstwerk nog herinneren en gokt dat de opdracht ervoor gegeven werd ter ere van de toenmalige verlenging van de sleeptank, waar Maritieme Techniek modellen in test. ,,Het zag er heel leuk uit, maar als de wind te hard ging waaien, vloog het ding van zijn taats af en konden we hem weer uit de vijver vissen.” Vandaar dat de grande spirale werd verhuisd naar de Aula, toen die in 1966 in gebruik werd genomen.
Het werk is zeer abstract en de concepten waarmee Pan werkt zijn ook niet eenvoudig. Beweging en evenwicht spelen een grote rol in haar werk. Materiaalgebruik, gewicht en ondersteuning bepalen als het ware de beweging die van nature in een vorm aanwezig is.
Hoogstwaarschijnlijk kwam die natuurlijke beweging van de vorm beter naar voren toen de spiraal nog buiten in de wind stond. Gedurende de afgelopen negenentwintig jaar werd de rol van de elementen gespeeld door een onverstoorbaar elektromotortje. Zolang dat motortje het tempo dicteert zal er van een sprong door hyperspace weinig terechtkomen.
Een grote rode spiraal draait nauwelijks merkbaar zijn rondjes in de entree van de Aula. Niemand weet hoe het op de TU terecht is gekomen, of wat het voor moet stellen. Perfect in evenwicht balanceert het kunstwerk op een taats en lijkt het klaar om met warp nine naar een ander heelal te vertrekken.
,,Ik meen dat het de handtekening van de architekt van de Aula is”, zegt F. Spiegel die sinds vijf jaar beheerder is van dat gebouw. Hoe dat fabeltje de wereld in is gekomen is niet duidelijk. Zeker is het dat de abstracte sculptuur niet van het architektenbureau Van de Broek & Bakema afkomstig is.
De Grande Spirale is dan binnen de universiteit met mysteries omgeven, in de kunstwereld is het een vrij bekend werk van de Franse kunstenares Marta Pan, in Boedapest geboren in 1923. Zij maakte het in 1960 voor de TH Delft (de Aula werd opgeleverd in 1966) en daar stond het de eerste jaren in de vijver rechts voor het gebouw van Werktuigbouwkunde en Scheepsbouwkunde. Het draaide als de wind erlangs waaide. Het paaltje staat er nog steeds.
M. Buitenhek, coördinator huisvesting WbMT, kan zich de komst van het kunstwerk nog herinneren en gokt dat de opdracht ervoor gegeven werd ter ere van de toenmalige verlenging van de sleeptank, waar Maritieme Techniek modellen in test. ,,Het zag er heel leuk uit, maar als de wind te hard ging waaien, vloog het ding van zijn taats af en konden we hem weer uit de vijver vissen.” Vandaar dat de grande spirale werd verhuisd naar de Aula, toen die in 1966 in gebruik werd genomen.
Het werk is zeer abstract en de concepten waarmee Pan werkt zijn ook niet eenvoudig. Beweging en evenwicht spelen een grote rol in haar werk. Materiaalgebruik, gewicht en ondersteuning bepalen als het ware de beweging die van nature in een vorm aanwezig is.
Hoogstwaarschijnlijk kwam die natuurlijke beweging van de vorm beter naar voren toen de spiraal nog buiten in de wind stond. Gedurende de afgelopen negenentwintig jaar werd de rol van de elementen gespeeld door een onverstoorbaar elektromotortje. Zolang dat motortje het tempo dicteert zal er van een sprong door hyperspace weinig terechtkomen.
Comments are closed.