De gewoonte doorbreken

,,Het is op die manier moeilijk iets te veranderen en dat maakt een organisatie als de TU soms erg traag.”

Ieder jaar selecteert de TU uit een vijftiental belangstellenden drie tot zes academici, die op diverse plaatsen in de organisatie worden geplaatst. In 1995 was Euving, afgestudeerd in de politicologie in Leiden, één van de uitverkorenen. Zij en haar collega’s moeten een frisse wind doen waaien binnen de TU en de vraag durven stellen: waarom pakken jullie dit zo aan?

Een belangrijke vraag, vindt Euving. ,,Gewoontes spelen bij besluitvorming of de aanpak van problemen een belangrijke rol. Het is goed om regelmatig je handelwijze onder de loep te nemen. Dat gebeurt echter pas als iemand van buitenaf je vraagt waarom je iets op die manier doet. Mensen van buiten stellen die vraag eerder dan collega’s die jarenlang op dezelfde wijze met je samenwerken.”

Euving is op dit moment projectmedewerker ten behoeve van de fusie van Elektrotechniek en Technische Wiskunde en Informatica. Zij is onder meer verantwoordelijk voor de interne communicatie over de clustering. Verder ondersteunt zij de stuurgroep die de integratie tot één faculteit Informatietechnologie en Systemen begeleidt.

,,Maar de meeste tijd vraagt op dit moment een derde klus waaraan ik werk, genaamd ODITS (ondersteunde diensten Informatietechnologie en Systemen). Doel hiervan is het ineenschuiven en moderniseren van de twee bestaande ondersteunende diensten.”

De fusie is haar derde project sinds 1995. Hiervoor werkte Euving bij Wijsbegeerte en Technische Maatschappijwetenschappen mee aan de marketing en het onderwijs van deze faculteit. Vervolgens heeft ze zich bij Technische Wiskunde en Informatica een half jaar gebogen over de problematiek rond personeel en organisatie. ,,Regelmatig wisselen van werkplek moet ons fris houden. Je kunt alleen onbevangen tegen bestuurskwesties aankijken als je niet te lang op één plaats zit.”

Ook haar ‘collega’s’ houden haar scherp. Iedere zes weken luncht Euving met een groep van twintig jonge academici, uiteenlopend van scheikundigen tot psychologen. Samen bespreken zij hun werkwijzen en elkaars projecten op diverse plaatsen binnen de universiteit. ,,Zij trekken mij aan mijn oren als zij vinden dat ik een probleem niet juist benader of aanpak. Daarnaast vind ik in zo’n groep ook steun. Soms heb je natuurlijk het gevoel dat niets lukt en dat veranderingen er moeilijk doorheen te krijgen zijn. Dan kan ik altijd iemand uit de groep bellen en mijn hart luchten. Overigens krijg ik van mijn leidinggevenden ook altijd alle steun, maar dat is toch anders dan ‘lotgenotencontact’.”

Met veel plezier werkt ze nu aan haar projecten bij ITS. ,,Het is veel praten met mensen en continu uitleggen waarom bepaalde besluiten genomen worden. Het prettige is dat ik zelf achter de fusie kan staan. Er wordt serieus gestreefd om de vakterreinen op elkaar te laten aansluiten en om een echt nieuwe faculteit te creëren. Achter de fusie van Elektro en TWI zit een doordachte visie en dat vind ik een voorwaarde om een cluster goed vorm te kunnen geven.”

Ieder jaar selecteert de TU uit een vijftiental belangstellenden drie tot zes academici, die op diverse plaatsen in de organisatie worden geplaatst. In 1995 was Euving, afgestudeerd in de politicologie in Leiden, één van de uitverkorenen. Zij en haar collega’s moeten een frisse wind doen waaien binnen de TU en de vraag durven stellen: waarom pakken jullie dit zo aan?

Een belangrijke vraag, vindt Euving. ,,Gewoontes spelen bij besluitvorming of de aanpak van problemen een belangrijke rol. Het is goed om regelmatig je handelwijze onder de loep te nemen. Dat gebeurt echter pas als iemand van buitenaf je vraagt waarom je iets op die manier doet. Mensen van buiten stellen die vraag eerder dan collega’s die jarenlang op dezelfde wijze met je samenwerken.”

Euving is op dit moment projectmedewerker ten behoeve van de fusie van Elektrotechniek en Technische Wiskunde en Informatica. Zij is onder meer verantwoordelijk voor de interne communicatie over de clustering. Verder ondersteunt zij de stuurgroep die de integratie tot één faculteit Informatietechnologie en Systemen begeleidt.

,,Maar de meeste tijd vraagt op dit moment een derde klus waaraan ik werk, genaamd ODITS (ondersteunde diensten Informatietechnologie en Systemen). Doel hiervan is het ineenschuiven en moderniseren van de twee bestaande ondersteunende diensten.”

De fusie is haar derde project sinds 1995. Hiervoor werkte Euving bij Wijsbegeerte en Technische Maatschappijwetenschappen mee aan de marketing en het onderwijs van deze faculteit. Vervolgens heeft ze zich bij Technische Wiskunde en Informatica een half jaar gebogen over de problematiek rond personeel en organisatie. ,,Regelmatig wisselen van werkplek moet ons fris houden. Je kunt alleen onbevangen tegen bestuurskwesties aankijken als je niet te lang op één plaats zit.”

Ook haar ‘collega’s’ houden haar scherp. Iedere zes weken luncht Euving met een groep van twintig jonge academici, uiteenlopend van scheikundigen tot psychologen. Samen bespreken zij hun werkwijzen en elkaars projecten op diverse plaatsen binnen de universiteit. ,,Zij trekken mij aan mijn oren als zij vinden dat ik een probleem niet juist benader of aanpak. Daarnaast vind ik in zo’n groep ook steun. Soms heb je natuurlijk het gevoel dat niets lukt en dat veranderingen er moeilijk doorheen te krijgen zijn. Dan kan ik altijd iemand uit de groep bellen en mijn hart luchten. Overigens krijg ik van mijn leidinggevenden ook altijd alle steun, maar dat is toch anders dan ‘lotgenotencontact’.”

Met veel plezier werkt ze nu aan haar projecten bij ITS. ,,Het is veel praten met mensen en continu uitleggen waarom bepaalde besluiten genomen worden. Het prettige is dat ik zelf achter de fusie kan staan. Er wordt serieus gestreefd om de vakterreinen op elkaar te laten aansluiten en om een echt nieuwe faculteit te creëren. Achter de fusie van Elektro en TWI zit een doordachte visie en dat vind ik een voorwaarde om een cluster goed vorm te kunnen geven.”