De eindexamenfeesten naderen. Dus zijn alle clichés over het studentenleven weer opgewarmd, in een kaft gestoken en voor een cadeauprijs in de schappen gelegd. Studeren jongens, da’s pas lachen.
De eindexamenfeesten naderen. Dus zijn alle clichés over het studentenleven weer opgewarmd, in een kaft gestoken en voor een cadeauprijs in de schappen gelegd. Studeren jongens, da’s pas lachen.
Een drukwerkje dat vergezeld wordt door aanprijzingen als ‘meer dan een gewoon boek’ met ‘unieke anekdotes’ en ‘rake typeringen’ is verdacht. Als het begeleidend briefje ook nog orakelt over ‘verplichte kost voor iedere student’, dan betekent dat vrij vertaald: er is weer een luchtig niemendalletje verschenen om de kas van de uitgeverij te spekken. Een cadeauboekje zoals er ieder jaar wel enkele het licht zien, voor de gever die niet weet wat te geven en de ontvanger die niet weet wat ermee te doen. Maar het gaat om het gebaar, nietwaar?
Sinds maandag ligt ‘hét eindexamencadeau 1998’ in de boekhandel. De Bralmanak – voor de doorgewinterde student, de frisse eerstejaars en de verontruste ouder, zo meldt de kaft. Maar het werkje mikt vooral op de onwetende freshmen, zegt auteur Jan Paul Schutten. Hij schreef de almanak omdat ,,er zoveel leuks over het studentenleven te vertellen is” en dat moest maar eens geboekstaafd.
De Bralmanak begint aardig. Met zevenmijlslaarzen wandelt Schutten door de historie van de universiteiten en het verenigingsleven. Een selectieve geschiedschrijving weliswaar, maar met vaart geschreven. Eerder informatief dan gillend grappig, maar dat maakt niet uit. Het is immers niet de bedoeling de lezer een lachstuip te bezorgen. Lijkt het. Bedriegt het. Veertig pagina’s lang.
Maar dan sluipt de joligheid in het boekje. De boodschap kan vanaf dat moment niemand meer ontgaan: studeren is de leukste tijd van je leven. En leuk is lachen, dus put de auteur zich uit in humoristisch bedoelde frasen. Naarmate de almanak vordert, wordt de toon meliger. ,,Veel mensen denken dat keukens van studentenhuizen vooral bevolkt worden door muizen. Dat is niet waar. Zelfs muizen hebben hun grenzen.” En: ,,Er is maar een ding erger dan een huisgenoot die goed kan koken en het niet wil: een huisgenoot die niet kan koken en het toch doet.”
Tussen de vele tips en adviezen door is de tekst opgeleukt met cliché-portretten en idem dialogen, om Schuttens schets van dé student te ondersteunen. De student, weten we al snel, drinkt buitensporig veel bier, gaat natúúrlijk nooit naar colleges en komt na tienen pas tot leven. Het Delftse exemplaar is daarbij ook nog seksueel gefrustreerd.
Wanneer de vooroordeel meer dan genoeg bevestigd zijn, wordt alles nog eens samengevat in trefwoorden (Studentenhuis – pand waarin studenten, insecten, schimmels en ondefinieerbare harige beestjes hetzelfde voedsel delen) waarna Schutten tot slot volledig los gaat in de apotheose: 365 redenen om een feestje te vieren, variërend van Fred Emmerdag totWereldhagelslagdag.
Deze zomer nog verschijnt het vervolg van de Bralmanak, onder de titel ‘Hoe kook ik een ei’. ,,Supermakkelijke recepten, gelardeerd met smeuïge verhalen. Kortom: verplichte kost voor iedere student”, aldus de uitgeverij. Wij weten genoeg.
De Bralmanak van Jan Paul Schutten is uitgegeven door Krikke c.s. uit Leiden, en kost 19,95 gulden.
,
De eindexamenfeesten naderen. Dus zijn alle clichés over het studentenleven weer opgewarmd, in een kaft gestoken en voor een cadeauprijs in de schappen gelegd. Studeren jongens, da’s pas lachen.
Een drukwerkje dat vergezeld wordt door aanprijzingen als ‘meer dan een gewoon boek’ met ‘unieke anekdotes’ en ‘rake typeringen’ is verdacht. Als het begeleidend briefje ook nog orakelt over ‘verplichte kost voor iedere student’, dan betekent dat vrij vertaald: er is weer een luchtig niemendalletje verschenen om de kas van de uitgeverij te spekken. Een cadeauboekje zoals er ieder jaar wel enkele het licht zien, voor de gever die niet weet wat te geven en de ontvanger die niet weet wat ermee te doen. Maar het gaat om het gebaar, nietwaar?
Sinds maandag ligt ‘hét eindexamencadeau 1998’ in de boekhandel. De Bralmanak – voor de doorgewinterde student, de frisse eerstejaars en de verontruste ouder, zo meldt de kaft. Maar het werkje mikt vooral op de onwetende freshmen, zegt auteur Jan Paul Schutten. Hij schreef de almanak omdat ,,er zoveel leuks over het studentenleven te vertellen is” en dat moest maar eens geboekstaafd.
De Bralmanak begint aardig. Met zevenmijlslaarzen wandelt Schutten door de historie van de universiteiten en het verenigingsleven. Een selectieve geschiedschrijving weliswaar, maar met vaart geschreven. Eerder informatief dan gillend grappig, maar dat maakt niet uit. Het is immers niet de bedoeling de lezer een lachstuip te bezorgen. Lijkt het. Bedriegt het. Veertig pagina’s lang.
Maar dan sluipt de joligheid in het boekje. De boodschap kan vanaf dat moment niemand meer ontgaan: studeren is de leukste tijd van je leven. En leuk is lachen, dus put de auteur zich uit in humoristisch bedoelde frasen. Naarmate de almanak vordert, wordt de toon meliger. ,,Veel mensen denken dat keukens van studentenhuizen vooral bevolkt worden door muizen. Dat is niet waar. Zelfs muizen hebben hun grenzen.” En: ,,Er is maar een ding erger dan een huisgenoot die goed kan koken en het niet wil: een huisgenoot die niet kan koken en het toch doet.”
Tussen de vele tips en adviezen door is de tekst opgeleukt met cliché-portretten en idem dialogen, om Schuttens schets van dé student te ondersteunen. De student, weten we al snel, drinkt buitensporig veel bier, gaat natúúrlijk nooit naar colleges en komt na tienen pas tot leven. Het Delftse exemplaar is daarbij ook nog seksueel gefrustreerd.
Wanneer de vooroordeel meer dan genoeg bevestigd zijn, wordt alles nog eens samengevat in trefwoorden (Studentenhuis – pand waarin studenten, insecten, schimmels en ondefinieerbare harige beestjes hetzelfde voedsel delen) waarna Schutten tot slot volledig los gaat in de apotheose: 365 redenen om een feestje te vieren, variërend van Fred Emmerdag totWereldhagelslagdag.
Deze zomer nog verschijnt het vervolg van de Bralmanak, onder de titel ‘Hoe kook ik een ei’. ,,Supermakkelijke recepten, gelardeerd met smeuïge verhalen. Kortom: verplichte kost voor iedere student”, aldus de uitgeverij. Wij weten genoeg.
De Bralmanak van Jan Paul Schutten is uitgegeven door Krikke c.s. uit Leiden, en kost 19,95 gulden.
De eindexamenfeesten naderen. Dus zijn alle clichés over het studentenleven weer opgewarmd, in een kaft gestoken en voor een cadeauprijs in de schappen gelegd. Studeren jongens, da’s pas lachen.
Een drukwerkje dat vergezeld wordt door aanprijzingen als ‘meer dan een gewoon boek’ met ‘unieke anekdotes’ en ‘rake typeringen’ is verdacht. Als het begeleidend briefje ook nog orakelt over ‘verplichte kost voor iedere student’, dan betekent dat vrij vertaald: er is weer een luchtig niemendalletje verschenen om de kas van de uitgeverij te spekken. Een cadeauboekje zoals er ieder jaar wel enkele het licht zien, voor de gever die niet weet wat te geven en de ontvanger die niet weet wat ermee te doen. Maar het gaat om het gebaar, nietwaar?
Sinds maandag ligt ‘hét eindexamencadeau 1998’ in de boekhandel. De Bralmanak – voor de doorgewinterde student, de frisse eerstejaars en de verontruste ouder, zo meldt de kaft. Maar het werkje mikt vooral op de onwetende freshmen, zegt auteur Jan Paul Schutten. Hij schreef de almanak omdat ,,er zoveel leuks over het studentenleven te vertellen is” en dat moest maar eens geboekstaafd.
De Bralmanak begint aardig. Met zevenmijlslaarzen wandelt Schutten door de historie van de universiteiten en het verenigingsleven. Een selectieve geschiedschrijving weliswaar, maar met vaart geschreven. Eerder informatief dan gillend grappig, maar dat maakt niet uit. Het is immers niet de bedoeling de lezer een lachstuip te bezorgen. Lijkt het. Bedriegt het. Veertig pagina’s lang.
Maar dan sluipt de joligheid in het boekje. De boodschap kan vanaf dat moment niemand meer ontgaan: studeren is de leukste tijd van je leven. En leuk is lachen, dus put de auteur zich uit in humoristisch bedoelde frasen. Naarmate de almanak vordert, wordt de toon meliger. ,,Veel mensen denken dat keukens van studentenhuizen vooral bevolkt worden door muizen. Dat is niet waar. Zelfs muizen hebben hun grenzen.” En: ,,Er is maar een ding erger dan een huisgenoot die goed kan koken en het niet wil: een huisgenoot die niet kan koken en het toch doet.”
Tussen de vele tips en adviezen door is de tekst opgeleukt met cliché-portretten en idem dialogen, om Schuttens schets van dé student te ondersteunen. De student, weten we al snel, drinkt buitensporig veel bier, gaat natúúrlijk nooit naar colleges en komt na tienen pas tot leven. Het Delftse exemplaar is daarbij ook nog seksueel gefrustreerd.
Wanneer de vooroordeel meer dan genoeg bevestigd zijn, wordt alles nog eens samengevat in trefwoorden (Studentenhuis – pand waarin studenten, insecten, schimmels en ondefinieerbare harige beestjes hetzelfde voedsel delen) waarna Schutten tot slot volledig los gaat in de apotheose: 365 redenen om een feestje te vieren, variërend van Fred Emmerdag totWereldhagelslagdag.
Deze zomer nog verschijnt het vervolg van de Bralmanak, onder de titel ‘Hoe kook ik een ei’. ,,Supermakkelijke recepten, gelardeerd met smeuïge verhalen. Kortom: verplichte kost voor iedere student”, aldus de uitgeverij. Wij weten genoeg.
De Bralmanak van Jan Paul Schutten is uitgegeven door Krikke c.s. uit Leiden, en kost 19,95 gulden.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.