Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

De eerste vergadering

Het was de start van een onderzoek naar Belangrijke Zaken in opdracht van een ministerie. Ik zat in de begeleidingscommissie. Voor de eerste bijeenkomst was drie uur uitgetrokken.

br />
In een nauw zaaltje met verlaagd plafond begonnen we met een voorstelrondje, waarin iedereen werd gevraagd om bondig te zeggen wie hij was en waar hij werkte. Een uur later waren we bij punt twee beland: vaststelling van de agenda. Maar voordat we daartoe konden overgaan, wilde een hoogleraar weten wat eigenlijk het doel van de begeleidingscommissie was. De voorzitter speelde de vraag door naar de meneer van het ministerie, die de vraag na enkele zinnen voorlegde aan een meneer van het adviesbureau dat het onderzoek had verkregen. Na een tijdje werd het doel gezamenlijk vastgesteld. “Kunnen we nu verder?” vroeg de voorzitter. Nou, nee. Eerst wilde iemand anders nog weten wat precies de taak van de begeleidingscommissie was. De voorzitter knikte naar de meneer van het ministerie, die tijdens zijn uitleg werd geïnterrumpeerd door het adviesbureau. Na een kleine twintig minuten waren we eruit. “Zullen we nu met de vergadering beginnen?” vroeg de voorzitter. Net toen we wilden beginnen, bracht een mevrouw van de catering de slappe broodjes ham en kaas binnen.

Na de lunch hadden we nog een klein uur vergadertijd over. De inhoud van het onderzoek werd nu besproken. We maakten een rondje en iedereen herhaalde zijn zin uit het voorstelrondje, maar in plaats van de formulering “ik houd me bezig met”, werd nu gezegd “ik vind dat het onderzoek zich meer zou moeten richten op”, gevolgd door een onderwerp dat identiek was aan de thema’s in de openingszin.De leden van de onderzoekscommissie hoorden ons aan.

De voorzitter wenste hen daarna veel succes bij het verwerken van ons commentaar en we prikten een datum voor de volgende vergadering.

Willemijn Dicke

Het was de start van een onderzoek naar Belangrijke Zaken in opdracht van een ministerie. Ik zat in de begeleidingscommissie. Voor de eerste bijeenkomst was drie uur uitgetrokken.

In een nauw zaaltje met verlaagd plafond begonnen we met een voorstelrondje, waarin iedereen werd gevraagd om bondig te zeggen wie hij was en waar hij werkte. Een uur later waren we bij punt twee beland: vaststelling van de agenda. Maar voordat we daartoe konden overgaan, wilde een hoogleraar weten wat eigenlijk het doel van de begeleidingscommissie was. De voorzitter speelde de vraag door naar de meneer van het ministerie, die de vraag na enkele zinnen voorlegde aan een meneer van het adviesbureau dat het onderzoek had verkregen. Na een tijdje werd het doel gezamenlijk vastgesteld. “Kunnen we nu verder?” vroeg de voorzitter. Nou, nee. Eerst wilde iemand anders nog weten wat precies de taak van de begeleidingscommissie was. De voorzitter knikte naar de meneer van het ministerie, die tijdens zijn uitleg werd geïnterrumpeerd door het adviesbureau. Na een kleine twintig minuten waren we eruit. “Zullen we nu met de vergadering beginnen?” vroeg de voorzitter. Net toen we wilden beginnen, bracht een mevrouw van de catering de slappe broodjes ham en kaas binnen.

Na de lunch hadden we nog een klein uur vergadertijd over. De inhoud van het onderzoek werd nu besproken. We maakten een rondje en iedereen herhaalde zijn zin uit het voorstelrondje, maar in plaats van de formulering “ik houd me bezig met”, werd nu gezegd “ik vind dat het onderzoek zich meer zou moeten richten op”, gevolgd door een onderwerp dat identiek was aan de thema’s in de openingszin.De leden van de onderzoekscommissie hoorden ons aan.

De voorzitter wenste hen daarna veel succes bij het verwerken van ons commentaar en we prikten een datum voor de volgende vergadering.

Willemijn Dicke

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.