Dat een afstudeerder iets nieuws ontwerpt, is niet zo bijzonder. Micha Held liet het construeren echter over aan zijn pc. ,,Het is echt survival of the fittest.’
Delen
‘
De scooter is inmiddels zo vertrouwd dat hij niet meer opvalt. Wie toch uit de massa wil springen, moet omzien naar een ander vervoermiddel. De laatste tijd scheurt er toevallig een kek geel karretje door de Delftse straten, dat heel goed in deze behoefte kan voorzien. Deze sportieve driewieler luistert naar de naam Trigger Scootercar, en is het afstudeerproject van IO’er Micha Held.
,,Het voordeel van de Trigger is dat hij onder de brommerwetgeving valt. Je mag er op je zestiende al in rondrijden, je hoeft geen helm op en je hoeft ook geen wegenbelasting af te dragen.”
Magische woorden voor een motorvoertuig. De Trigger, net een jaartje legaal, is overigens niet door Held bedacht maar door de oprichter van zijn afstudeerbedrijf. ,,Die heeft echt alles zelf ontworpen, van de techniek tot de vormgeving. Daar heb ik best bewondering voor, want het ding steekt heel goed in elkaar.”
Held kwam via het innovatienetwerk Syntens in contact met het Rijswijkse Trigger Technics B.V. Die konden wel een student gebruiken om het ontwerp eens goed door te lichten. Dat zag Held wel zitten. ,,Het huidige product is in wezen een prototype”, licht de IO-student toe. ,,Uit het oogpunt van constructie en assemblage kon dus nog wel wat verbeterd worden. Van de vormgeving ben ik verder afgebleven. Die is best goed, en ik ben daar eerlijk gezegd ook niet zo bedreven in.”
De Trigger bestaat uit een stalen onderstel voor de mechanische delen, en een vezelversterkte carrosserie. Held besloot zich vooral op het onderstel te richten. ,,Het is tenslotte een klein bedrijf, en je moet een beetje binnen hun mogelijkheden blijven. Bij het chassis is vrij makkelijk winst te boeken. Je kunt daarentegen moeilijk voorstellen om de hele carrosserie maar te gaan spuitgieten.”
Survival
Held onderwierp het onderstel aan een belastingproef, en ontdekte dat de stijfheid en sterkte niet echt optimaal waren. Bovendien viel er nog wel wat van het gewicht af te peuzelen. Via een eindige-elementenberekening vond hij de randvoorwaarden waaraan het herontwerp moest voldoen.
Daarna paste hij een onorthodoxe ontwerpmethode toe: hij liet de ontwikkeling van het frame over aan de computer. ,,Ik heb het eindige-elementenprogramma gekoppeld aan een zogenaamd genetisch algoritme. Dat rekent razendsnel een groot aantal constructies door, en kruist daarbij steeds de beste oplossingen met elkaar. Alles bij elkaar iets meer dan zes miljoen berekeningen. Echt survival of the fittest dus.”
Darwinistisch construeren betekent niet dat de ontwerper luiachterover kan leunen. ,,De oplossing die uit het programma rolt, is zo goed als de informatie die je erin stopt. Als je het programma actief stuurt, kom je veel sneller tot een goed eindresultaat. In mijn geval duurde dat ongeveer twee uur.”
Held instrueerde de software, waaraan hij enkele maanden heeft gesleuteld, om een optimum te zoeken tussen stijfheid en sterkte, het aantal lassen, en het gewicht van het frame. En met resultaat. ,,De uiteindelijke constructie is bijna vijftien kilo lichter, stijver, en niet veel moeilijker om te maken. Daarnaast is de scootercar makkelijker te assembleren: de stuurinrichting en de wielophanging kun je er zo inhangen.”
De interesse voor de Trigger, nog net geen tienduizend gulden inclusie btw, neemt inmiddels mondjesmaat toe. Op de Nederlandse Antillen rijden er al een paar rond, precies de zonnige fun-car toepassing die het bedrijf voor ogen heeft. Omdat zijn frame bij grotere oplagen duidelijke voordelen biedt, hoopt Held dan ook dat het herontwerp wordt overgenomen. Na zijn afstudeervoordracht, aanstaande woensdag, wil Held in ieder geval wel verder als constructeur. Maar had deze klus dan niet net zo goed door een werktuigbouwer geklaard kunnen worden? ,,Op zich wel. Maar als IO’er neem je in je achterhoofd ook altijd andere productaspecten mee bij het ontwerpen. Dat biedt toch een duidelijke meerwaarde, vind ik.”
Dat een afstudeerder iets nieuws ontwerpt, is niet zo bijzonder. Micha Held liet het construeren echter over aan zijn pc. ,,Het is echt survival of the fittest.”
De scooter is inmiddels zo vertrouwd dat hij niet meer opvalt. Wie toch uit de massa wil springen, moet omzien naar een ander vervoermiddel. De laatste tijd scheurt er toevallig een kek geel karretje door de Delftse straten, dat heel goed in deze behoefte kan voorzien. Deze sportieve driewieler luistert naar de naam Trigger Scootercar, en is het afstudeerproject van IO’er Micha Held.
,,Het voordeel van de Trigger is dat hij onder de brommerwetgeving valt. Je mag er op je zestiende al in rondrijden, je hoeft geen helm op en je hoeft ook geen wegenbelasting af te dragen.”
Magische woorden voor een motorvoertuig. De Trigger, net een jaartje legaal, is overigens niet door Held bedacht maar door de oprichter van zijn afstudeerbedrijf. ,,Die heeft echt alles zelf ontworpen, van de techniek tot de vormgeving. Daar heb ik best bewondering voor, want het ding steekt heel goed in elkaar.”
Held kwam via het innovatienetwerk Syntens in contact met het Rijswijkse Trigger Technics B.V. Die konden wel een student gebruiken om het ontwerp eens goed door te lichten. Dat zag Held wel zitten. ,,Het huidige product is in wezen een prototype”, licht de IO-student toe. ,,Uit het oogpunt van constructie en assemblage kon dus nog wel wat verbeterd worden. Van de vormgeving ben ik verder afgebleven. Die is best goed, en ik ben daar eerlijk gezegd ook niet zo bedreven in.”
De Trigger bestaat uit een stalen onderstel voor de mechanische delen, en een vezelversterkte carrosserie. Held besloot zich vooral op het onderstel te richten. ,,Het is tenslotte een klein bedrijf, en je moet een beetje binnen hun mogelijkheden blijven. Bij het chassis is vrij makkelijk winst te boeken. Je kunt daarentegen moeilijk voorstellen om de hele carrosserie maar te gaan spuitgieten.”
Survival
Held onderwierp het onderstel aan een belastingproef, en ontdekte dat de stijfheid en sterkte niet echt optimaal waren. Bovendien viel er nog wel wat van het gewicht af te peuzelen. Via een eindige-elementenberekening vond hij de randvoorwaarden waaraan het herontwerp moest voldoen.
Daarna paste hij een onorthodoxe ontwerpmethode toe: hij liet de ontwikkeling van het frame over aan de computer. ,,Ik heb het eindige-elementenprogramma gekoppeld aan een zogenaamd genetisch algoritme. Dat rekent razendsnel een groot aantal constructies door, en kruist daarbij steeds de beste oplossingen met elkaar. Alles bij elkaar iets meer dan zes miljoen berekeningen. Echt survival of the fittest dus.”
Darwinistisch construeren betekent niet dat de ontwerper luiachterover kan leunen. ,,De oplossing die uit het programma rolt, is zo goed als de informatie die je erin stopt. Als je het programma actief stuurt, kom je veel sneller tot een goed eindresultaat. In mijn geval duurde dat ongeveer twee uur.”
Held instrueerde de software, waaraan hij enkele maanden heeft gesleuteld, om een optimum te zoeken tussen stijfheid en sterkte, het aantal lassen, en het gewicht van het frame. En met resultaat. ,,De uiteindelijke constructie is bijna vijftien kilo lichter, stijver, en niet veel moeilijker om te maken. Daarnaast is de scootercar makkelijker te assembleren: de stuurinrichting en de wielophanging kun je er zo inhangen.”
De interesse voor de Trigger, nog net geen tienduizend gulden inclusie btw, neemt inmiddels mondjesmaat toe. Op de Nederlandse Antillen rijden er al een paar rond, precies de zonnige fun-car toepassing die het bedrijf voor ogen heeft. Omdat zijn frame bij grotere oplagen duidelijke voordelen biedt, hoopt Held dan ook dat het herontwerp wordt overgenomen. Na zijn afstudeervoordracht, aanstaande woensdag, wil Held in ieder geval wel verder als constructeur. Maar had deze klus dan niet net zo goed door een werktuigbouwer geklaard kunnen worden? ,,Op zich wel. Maar als IO’er neem je in je achterhoofd ook altijd andere productaspecten mee bij het ontwerpen. Dat biedt toch een duidelijke meerwaarde, vind ik.”
Comments are closed.