Allochtone studenten van de tweede generatie komen bij hun ouders andere omgangsvormen tegen dan in hun studentenwereld op de TU. Een cursus van het studentenadviesbureau helpt allochtonen met die cultuurverschillen omgaan.
Share
,,In de pubertijd vraagt iedereen het zich wel eens af: wie ben ik? Bij welk groepje wil ik horen, bij welk groepje niet? Als je er bovendien anders uitziet en het er bij je thuis anders aan toegaat dan op school of universiteit, heb je het extra moeilijk”, zegt Jacintha Nimbita. De psychologiestudent uit Rijswijk geeft, onder verantwoordelijkheid van de studentenpsychologen, bij het studentenadviesbureau aan de TU de cursus ‘Leven tussen meerdere culturen’. Zelf is ze met Chinees-Indonesische ouders een ‘kind van de tweede generatie’, en ze herkent de problemen waarmee de meeste van haar cursisten kampen.
Nimbita: ,,Nederlanders zijn vrij direct. Dat leren ze van kinds af aan. Het kan zijn dat studenten uit andere culturen dat niet meekrijgen van thuis. Je ziet dat bijvoorbeeld terug in een college of tijdens groepsprojecten. Kritiek uiten, meningen geven en vragen stellen aan docenten en medestudenten zijn moeilijk voor deze studenten. Terwijl ze zelf menen discreet te zijn, kunnen anderen denken dat ze verlegen zijn, niet geïnteresseerd of zelfs achterbaks.”
Nimbita’s cursus is opgezet als eindopdracht voor haar studie psychologie aan de Universiteit van Leiden. Verspreid over zes woensdagmiddagen behandelt ze drie thema’s: normen en waarden, autonomie en identiteit. ,,Ik heb net het thema ‘autonomie’ afgesloten, waarin het gaat om zelfstandig keuzen maken op basis van goede redenen. Voor de groep die ik nu draai, bleek dit thema niet zo relevant. Ze ervaren voldoende vrijheid om beslissingen te nemen.” Over de vraag om welke beslissingen het gaat, moet Nimbita lang nadenken. Ze wil niet dat iemand van haar cursisten zijn of haar problemen volgende week in Delta leest. ,,Bijvoorbeeld een beslissing om op kamers te gaan. Het zou kunnen dat cursisten dit laten vanwege hun ouders. Of toch doen, maar dan met een schuldgevoel.”
Tijdens een cursusmiddag krijgen de cursisten een stukje theorie over een thema, waarna een opdracht volgt. Meestal discussiëren ze er met z’n tweeën over, waarna een groepsdiscussie volgt. Vervolgens krijgen ze huiswerk mee. ,,Maar dat is geen garantie dat ze het ook doen”, roept Nimbita lachend. ,,Ze zijn er zelf verantwoordelijk voor, maar ik vind het toch jammer als ze het niet maken. Voor het leerproces is het beter om bewust over je eigen situatie na te denken.”
Nimbita is tevreden met haar eerste groep cursisten. ,,De sfeer is goed en dat is belangrijk. Ik denk wel dat er wat uitkomt. Ook al is dat tijdens de cursus moeilijk in te schatten.” Uit vragenlijsten die Nimbita voor en na de cursus uitdeelt, moet uiteindelijk blijken of er echt iets voor de cursisten verandert, ‘of ze happier zijn’.
De evaluatielijsten die de cursisten aan het einde van elke middag inleveren, laten zien dat ze het naar hun zin hebben.
Begin mei wordt de cursus herhaald. Belangstellenden kunnen mailen naar j.c.nimbita@tudelft.nl
,,In de pubertijd vraagt iedereen het zich wel eens af: wie ben ik? Bij welk groepje wil ik horen, bij welk groepje niet? Als je er bovendien anders uitziet en het er bij je thuis anders aan toegaat dan op school of universiteit, heb je het extra moeilijk”, zegt Jacintha Nimbita. De psychologiestudent uit Rijswijk geeft, onder verantwoordelijkheid van de studentenpsychologen, bij het studentenadviesbureau aan de TU de cursus ‘Leven tussen meerdere culturen’. Zelf is ze met Chinees-Indonesische ouders een ‘kind van de tweede generatie’, en ze herkent de problemen waarmee de meeste van haar cursisten kampen.
Nimbita: ,,Nederlanders zijn vrij direct. Dat leren ze van kinds af aan. Het kan zijn dat studenten uit andere culturen dat niet meekrijgen van thuis. Je ziet dat bijvoorbeeld terug in een college of tijdens groepsprojecten. Kritiek uiten, meningen geven en vragen stellen aan docenten en medestudenten zijn moeilijk voor deze studenten. Terwijl ze zelf menen discreet te zijn, kunnen anderen denken dat ze verlegen zijn, niet geïnteresseerd of zelfs achterbaks.”
Nimbita’s cursus is opgezet als eindopdracht voor haar studie psychologie aan de Universiteit van Leiden. Verspreid over zes woensdagmiddagen behandelt ze drie thema’s: normen en waarden, autonomie en identiteit. ,,Ik heb net het thema ‘autonomie’ afgesloten, waarin het gaat om zelfstandig keuzen maken op basis van goede redenen. Voor de groep die ik nu draai, bleek dit thema niet zo relevant. Ze ervaren voldoende vrijheid om beslissingen te nemen.” Over de vraag om welke beslissingen het gaat, moet Nimbita lang nadenken. Ze wil niet dat iemand van haar cursisten zijn of haar problemen volgende week in Delta leest. ,,Bijvoorbeeld een beslissing om op kamers te gaan. Het zou kunnen dat cursisten dit laten vanwege hun ouders. Of toch doen, maar dan met een schuldgevoel.”
Tijdens een cursusmiddag krijgen de cursisten een stukje theorie over een thema, waarna een opdracht volgt. Meestal discussiëren ze er met z’n tweeën over, waarna een groepsdiscussie volgt. Vervolgens krijgen ze huiswerk mee. ,,Maar dat is geen garantie dat ze het ook doen”, roept Nimbita lachend. ,,Ze zijn er zelf verantwoordelijk voor, maar ik vind het toch jammer als ze het niet maken. Voor het leerproces is het beter om bewust over je eigen situatie na te denken.”
Nimbita is tevreden met haar eerste groep cursisten. ,,De sfeer is goed en dat is belangrijk. Ik denk wel dat er wat uitkomt. Ook al is dat tijdens de cursus moeilijk in te schatten.” Uit vragenlijsten die Nimbita voor en na de cursus uitdeelt, moet uiteindelijk blijken of er echt iets voor de cursisten verandert, ‘of ze happier zijn’.
De evaluatielijsten die de cursisten aan het einde van elke middag inleveren, laten zien dat ze het naar hun zin hebben.
Begin mei wordt de cursus herhaald. Belangstellenden kunnen mailen naar j.c.nimbita@tudelft.nl
Comments are closed.