[Column] Vegetarische restaurants

Vol ongeloof heb ik de discussie gevolgd toen de kantines op de faculteit Bouwkunde op een volledig vegetarisch aanbod overgingen. De maatregel heeft heel wat stof doen opwaaien – niet alleen binnen de TU Delft gemeenschap, maar op nationaal niveau met en alles erop en eraan, inclusief boze varkensboeren.

De redenering achter de maatregel luidt: we moeten op de campus vegetarisch eten, omdat het voedsel dat we hier eten in 2018 een van de drie grootste uitstoters van broeikasgassen van de TU Delft was. Serieus? Kan het misschien iets genuanceerder? Vegetarisch voedsel heeft vaak bijvoorbeeld ook lange transportwegen achter de rug – met alle gevolgen voor het klimaat. De discussie die volgde was nog vreemder: die ging vooral over tendentieuze krantartikelen en machtsmisbruik door grote belangenorganisaties. Van schrik over dit soort logica van wereldverbeteraars, die misschien straks ook nog naar vegan gaan, blijft dat lekkere kaasblokje in mijn keel hangen. Mag ik zelf bepalen wat ik eet en waarom?

‘Je moet mensen overtuigen’

Je kunt het eten dat je lust natuurlijk zelf mee naar de campus nemen. Dat doe ik meestal: geregeld tover ik uit mijn kleine groene koelbox voor de ogen van mijn jaloerse collega’s gezonde lekkernijen. Gewoon omdat ik voor gezond en lekker ga. Dat is in de bedrijfsrestaurants niet altijd te verkrijgen. De afgelopen de jaren vond ik het aanbod te weinig groenten en fruit bevatten en veel te veel vlees en ongezonde vetten. En toch hoeven vegetarische restaurants voor mij niet.

Denk aan de ouder die vroeg is opgestaan, kleine kinderen heeft aangekleed, ze eten heeft gegeven, ze met de fiets naar de kinderopvang en de basisschool heeft gebracht. Door vergeten knuffeldieren, omgestoten melkbekers en verloren haarspeldjes heeft die haast geen tijd gehad om zelf te ontbijten, laat staan eten mee te nemen. Wil je diegene echt een broodje ham of over een paar maanden een broodje kaas ontzeggen?  Dat gaat er bij mij niet in.

Over kinderen gesproken: denk je dat je hen met ge- of verboden overtuigt? Echt niet. Op onze planeet blijken heel wat kinderen rond te lopen die geen of nauwelijks groenten en fruit eten. Dat kan anders. De honderden vriendjes die mijn zoon in de loop van de tijd mee naar huis heeft gebracht, hebben allemaal van het fruit en de groenten gegeten die we hen hebben voorgeschoteld. In stukjes gesneden, voor het gemak. Gezond en lekker eten moet je gemakkelijk beschikbaar stellen. Dat werkt het best.

Vegetarische restaurants leggen ons iets op. Ik vind dit niet de goede maatregel. Je moet mensen overtuigen. Laat ze meemaken hoe veel beter ze zich door dit soort eten voelen. Geef de nodige informatie over gezonde voeding mee. Vooral, bied hen lekkere, vegetarische etenswaren voor een redelijke prijs – en dan kan een stukje vlees af en toe ook geen kwaad.

Ik laat mij graag overtuigen. De laatste jaren zoek ik vooral naar nieuwe recepten zonder vlees of vis. Als je dus op deze column wilt reageren, stuur dan zeker het recept van jouw vegetarische lievelingsgerecht mee. Smakelijk!

Claudia Werker is universitair hoofddocent economie van technologie en innovatie bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management (TBM). Ze werkt sinds 2007 bij de TU Delft. Ze is vice-voorzitter van de ondernemingsraad. 

Claudia Werker / Columnist