Toen ik voor de eerste keer naar school mocht, stond ik te springen: nieuwe mensen en dingen leren kennen, niet weten wat je te wachten staat, deuren die letterlijk en figuurlijk opengaan. Ik kon niet wachten om te beginnen. Het gevoel heeft mij mijn hele schooltijd begeleid: de blijheid om terug naar school te mogen, naar de tempel van kennis en kunde.
Hetzelfde had ik toen ik naar de universiteit mocht: altijd die geur van late zomer of vroege herfst in de lucht, kamers en zalen die vers gepoetst en een beetje stoffig ruiken en vooral het zekere gevoel dat een hele wereld erop wacht om door jou ontdekt te worden. Het heeft mij nooit gestoord dat ik natuurlijk wist dat tijdens het jaar van alles kon tegenvallen.
De start van een academisch jaar vond ik telkens magisch. Toen ik mijn eerste instructiecolleges als promovenda mocht geven, wandelde ik door een straat met bomen die in volle kleur stonden. Toen ik een warme zonnestraal op mijn gezicht voelde, kwam ondanks al de zenuwen het magisch gevoel opdagen. En in al die jaren werken op de universiteit heeft dit gevoel mij nooit in de steek gelaten.
Op weg naar mijn eerste hybride college voelde ik het weer
Toch is het is mij in 2020 niet opgevallen: dat dit gevoel bij de start van het academisch jaar ontbrak. We werkten in volle Covid-19 pandemie digitaal en zeer hard. Studenten en collega’s zag je alleen op een scherm. De regels omtrent het bestrijden van de pandemie bleven telkens veranderen. Het slechte nieuws bleef maar binnen stromen. En er was nog geen hoop dat er snel een vaccin zou zijn.
Op weg naar mijn eerste hybride college vorige week voelde ik het ineens weer: het magische gevoel. Ook al kunnen we maximaal 75 studenten per college ontvangen en moeten we allerlei regels blijven volgen, de meeste mensen hebben zich laten vaccineren. We zien onze studenten en onze collega’s terug. Ik dacht weer aan de elk jaar terugkerende vragen: welke studenten en collega’s zal ik tegenkomen, met wie zal ik mogen samenwerken, wat zullen de studenten en collega’s mij leren, welke uitdagingen zijn voor mij weggelegd? Ik kon niet wachten om van start te gaan.
Claudia Werker is universitair hoofddocent economie van technologie en innovatie bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management (TBM). Ze werkt sinds 2007 bij de TU Delft. Ze is vice-voorzitter van de ondernemingsraad.
Claudia Werker / Columnist
Comments are closed.