[Column] Generalist

De job hunter staart me aan. Even denk ik dat het een indringende blik is, maar er zit ook een vleug desinteresse in.

Waarom zouden mensen zichzelf een generalist noemen? Natúúrlijk ben ik een specialist. Al tijdens de bachelor hadden mijn medestudenten en ik het gevoel dat er te weinig tijd in de wereld is om zo goed te worden als wij wilden zijn. Wij wilden namelijk de allerbesten zijn. Onze bachelor onderscheidde zich door de ruime hoeveelheid vrijekeuzevakken, die we aan elke faculteit mochten opvullen. Maar wij, archetypen chemici, kozen juist mastervakken zoals advanced physical chemistry en verdieping nanomaterialen. Zodat we tijdens onze master juist weer tijd hadden om nóg meer op de stof in te gaan. Geen verbreding, maar verdieping.

“Wat bedoelt u met generalist?” vraag ik de carrièrejager, terwijl ik naar een stand achter hem kijk. Dit is zo’n carrièrebeurs waar je niet alleen pennen en cv-checks krijgt, maar waar ook live koekjes worden gebakken en iets obsceens met bodypaint wordt gedaan. De zelfbenoemde young professional legt het uit, maar ik snap er niks van.

‘Al acht jaar werk ik keihard aan één en dezelfde karaktereigenschap’

Waarom zou ik generalist willen zijn? Zodat ik kan sparren met nietszeggende transferable skills zoals problem solving, interdisciplinary communication en time management. Waarom zijn dat per se skills van generalisten? Hoe dachten ze dat ik zónder time management al die vakken had kunnen halen? Volgens sommigen houd ik er juist een absurd gedetailleerde agenda aan over. En communicatie? Ik spreek meer programmeertalen dan mensentalen, en alleen al tijdens mijn master heb ik samengewerkt met wiskundigen, natuurkundigen, scheikundigen en medici uit meer dan tien verschillende landen. Nooit een cursus voor gedaan.

De man krijgt mijn cv. Ik zie dat zijn interesse opeens groeit, maar helaas voor hem wil ik juist weg. Ik ben geen generalist. Al acht jaar werk ik keihard aan één en dezelfde karaktereigenschap. De skill waarmee ik wil gaan winnen. Het enige dat tot perfectie kan leiden: zo gefocust zijn als een gekoelde helium-laser.

Aldo G.M. Brinkman was onderzoeker bij Chemical Engineering (Technische Natuurwetenschappen) en schrijft over het leven van een jonge wetenschapper. Lees ook zijn column ‘Kotswoord‘.

Aldo Brinkman / Columnist