CO2 storage row

Een uitzendbureau gerund door studenten, met aandeelhouders om de boel te financieren: eind jaren negentig ontstond zo De Uitzendstudent. Leden van het Delftsch Studenten Corps (DSC) kwamen aan het roer. “Dat is eigenlijk nog steeds zo”, legt Van Everdingen uit, “alleen wisselen de namen geregeld.”
Zes uurtjes per week besteedt hij aan zijn job. “Die uren kan ik vrij indelen. Dat klinkt heel relaxed, maar ik ben wel 24 uur per dag bereikbaar voor bedrijven en studenten.” Van Everdingen heeft in zijn huidige functie vooral met bedrijven te maken. “In deze tijd is het lastiger om een organisatie binnen te halen. Maar áls het lukt, geeft het altijd veel voldoening. Je gaat meteen rekenen wat het kan opbrengen.” Om de eigen naamsbekendheid te vergroten, is soms een ludieke actie gewenst. “We gingen eens bij studentenhuizen langs en hebben overal een klok opgehangen. Dat werd toen goed ontvangen.”
Het is vooral een serieuze job voor Van Everdingen. “Het leukste is dat je, weliswaar in het klein, meemaakt hoe een bedrijf in elkaar steekt. Alle onderdelen komen langs. Ik heb hier tot nu toe meer geleerd dan bij m’n studie bouwkunde.”
Directeur bij De Uitzendstudent word je niet zomaar. Daar moet je toch eerst ‘roosteraar’ voor zijn geweest. En dat viel niet altijd mee. “Ben je een lijst namen aan het afbellen en niemand die kan. Dan denk je weleens: ik kap er gewoon mee.” Geen optie natuurlijk. Wat dan wel? “Ik heb in uiterste nood eens zelf ingevallen. Maar dat had ik beter niet kunnen doen…” Hij lacht erbij.
Niet veel later verlaat Van Everdingen het pand aan de Röntgenweg. Het interview zit erop. Echter, bij de eerste trap op zijn fiets vliegt de ketting er al af. De staat van de tweewieler verraadt dat dát niet voor het eerst is…Zo zie je maar: niet bij ieder bedrijf zijn de bonussen voor directeuren even royaal. (IK)

Bijbaan: Directeur marketing en acquisitie De Uitzendstudent
Verdiensten: €13,- per uur
Opvallend: Rijdt als directeur gewoon op studentenfiets

The report, compiled by geologist Peter van der Gaag, states that the former gas fields under Barendrecht are ‘technical-geologically’ unsuited for CO2 storage. The report had been ordered by the Dutch ministry of Economic Affairs, but was never published. The television programme exposing this affair has stirred up new discussions about the safety of CO2 storage in Barendrecht.

“It’s nonsense”, counters dr Karl Heinz Wolf (Civil Engineering and

Geosciences), who actually lives near Barendrecht and has been working on gas flows through geological materials for more than twelve years. He knows Van der Gaag as a geologist who likes to be of service to environmental groups, although Wolf has not in fact read the government report under discussion. The television programme, which he did see, was biased, says Wolf, and it only featured opponents of the CO2 storage programme. Wolf has no doubts about the geological aptness of the soil and rock. “Two kilometres of stone on top of a gas tight layer that previously held methane at an even higher pressure.” He also thinks the toxicity of CO2 is exaggerated. He compares eventual CO2 leaks to the constant emissions of CO2 at chemical factories: “I’ve never seen anyone drop dead there.” Frankly stated, Wolf is fed up with discussions about the safety of CO2 storage: “The research has been done, the answers have been given. But still, every time someone pops up with the same questions.”

“Without more detailed information, it’s unclear to me whether or not it’s a scandal that the government held back this report”, says PhD student, Nicole Huijts, who specialised in public acceptance of new technologies at the faculty of Technology, Policy and Management. “But I’d expect the researchers from the University of Utrecht to be objective in this matter, and they judged that this report would receive a grade of 3 if it had been written by a student. But still, for more transparency, they could make the report public.”

The debacle shows how sensitive the issue of carbon storage is with the public. Has the government been honest in its communication towards the public? Huijts believes so. “But it would’ve been better if the government had started a public debate about this much earlier”, she adds. “Ten years ago this topic had already appeared in policy documents. A lot of technical and legal issues, as well as the best spots to store the carbon, must still be determined, but nevertheless the government should have started debates. That way people would’ve had more time to get used to the idea.”

“Public acceptance is a real issue”, says professor Hans Bruining, “but not all engineers are well equipped to deal with it.” But are we even barking up the right tree? The problem with CO2 capture and storage lies in the capture, which is much too expensive with current technologies. “We should first bring down the costs of capture before venturing into storage projects”, he says. (JW/TvD)