Civiel sprookje

r.ir. J.F. Agema. Het inmiddels tachtigjarige feestvarken vierde de feestelijke dag in de vorm van een middagsymposium onder grote belangstelling van veel bekenden uit het vak. Maar liefst honderddertig deelnemers, waaronder ook een opvallend aantal studerenden, werden getrakteerd op jubelverhalen van jonge ingenieurs, wat een heerlijke peptalk betekende voor de aanwezige studenten civiele techniek.

Alleen al de loopbaan van de levende legende zelf zal het hart van iedere rechtgeaarde betonboer sneller doen kloppen. Als selfmade man klom Agema op van timmermansleerling tot hoogleraar in de waterbouwkunde en ontving hij een ere-doctoraat aan de TU Delft. Een prachtig civiel sprookje.

De dagvoorzitter, prof.drs.ir. J.K. Vrijling, wekt nog wat extra jaloezie op bij de civielers door het noemen van de talloze projecten waaraan Agema deelnam, zoals het ontwerp en de bouw van de stormvloedkering in de Oosterschelde en de Jamunabrug in Bangladesh. Maar ook vandaag de dag is de tachtigjarige nog actief betrokken bij civiele projecten. Vrijling:,,Dan kijk je naar wat recentere projecten, zoals een eiland in zee en de tweede Maasvlakte en verdomd, die Agema is er ook weer bij betrokken.”

Als dit succesverhaal voor de tijdelijk ontspoorde student civiele techniek niet voldoende is om – bijvoorbeeld- de ingewikkelde stof van professor Battjes nog eens door te nemen, had een quintet jonge ingenieurs die waren afgestudeerd bij Agema een praatje ingestudeerd over hun loopbaan en de toekomst. En wat blijkt? Alle vijf hebben ze de tijd van hun leven. In sneltreinvaart glijden prachtig gekleurde dia’s voorbij van projecten in Indonesië, India, Bahrain en Sint Maarten. Herhaaldelijk oogcontact met hun oude professor verraadt dat de vijf ingenieurs vooral spreken tegen Agema zelf. Ir. P. Struik, de eerste spreker, verwoordt dit zoeken naar erkenning van hun inspirator: ,,Als de prof het goed vindt, ben ik blij.”

Agema zelf blijft nuchter onder alle aandacht. Tijdens zijn vijftien minuten spreektijd aan het einde geeft hij bescheiden te kennen ‘het erg fijn te vinden om ook iets te mogen zeggen’.

De borrel na afloop is het startsein voor de deelnemers om weer te werken aan the old boys network. Een vrouw van middelbare leeftijd zegt dat het daarentegen ook fijn is om weer eens ‘onder de studenten te zijn’. En dat het eerbetoon voor de grijsaard een stevige fundering heeft kan ze duidelijk uitleggen. ,,Hij is gewoon de goeroe op zijn gebied, zelfs al in mijn tijd.”

Wie civiel studeert en in een studiedip verkeert, had afgelopen vrijdag aanwezig moeten zijn bij het verjaardagsfeestje van oud-hoogleraar waterbouwkunde prof.dr.ir. J.F. Agema. Het inmiddels tachtigjarige feestvarken vierde de feestelijke dag in de vorm van een middagsymposium onder grote belangstelling van veel bekenden uit het vak. Maar liefst honderddertig deelnemers, waaronder ook een opvallend aantal studerenden, werden getrakteerd op jubelverhalen van jonge ingenieurs, wat een heerlijke peptalk betekende voor de aanwezige studenten civiele techniek.

Alleen al de loopbaan van de levende legende zelf zal het hart van iedere rechtgeaarde betonboer sneller doen kloppen. Als selfmade man klom Agema op van timmermansleerling tot hoogleraar in de waterbouwkunde en ontving hij een ere-doctoraat aan de TU Delft. Een prachtig civiel sprookje.

De dagvoorzitter, prof.drs.ir. J.K. Vrijling, wekt nog wat extra jaloezie op bij de civielers door het noemen van de talloze projecten waaraan Agema deelnam, zoals het ontwerp en de bouw van de stormvloedkering in de Oosterschelde en de Jamunabrug in Bangladesh. Maar ook vandaag de dag is de tachtigjarige nog actief betrokken bij civiele projecten. Vrijling:,,Dan kijk je naar wat recentere projecten, zoals een eiland in zee en de tweede Maasvlakte en verdomd, die Agema is er ook weer bij betrokken.”

Als dit succesverhaal voor de tijdelijk ontspoorde student civiele techniek niet voldoende is om – bijvoorbeeld- de ingewikkelde stof van professor Battjes nog eens door te nemen, had een quintet jonge ingenieurs die waren afgestudeerd bij Agema een praatje ingestudeerd over hun loopbaan en de toekomst. En wat blijkt? Alle vijf hebben ze de tijd van hun leven. In sneltreinvaart glijden prachtig gekleurde dia’s voorbij van projecten in Indonesië, India, Bahrain en Sint Maarten. Herhaaldelijk oogcontact met hun oude professor verraadt dat de vijf ingenieurs vooral spreken tegen Agema zelf. Ir. P. Struik, de eerste spreker, verwoordt dit zoeken naar erkenning van hun inspirator: ,,Als de prof het goed vindt, ben ik blij.”

Agema zelf blijft nuchter onder alle aandacht. Tijdens zijn vijftien minuten spreektijd aan het einde geeft hij bescheiden te kennen ‘het erg fijn te vinden om ook iets te mogen zeggen’.

De borrel na afloop is het startsein voor de deelnemers om weer te werken aan the old boys network. Een vrouw van middelbare leeftijd zegt dat het daarentegen ook fijn is om weer eens ‘onder de studenten te zijn’. En dat het eerbetoon voor de grijsaard een stevige fundering heeft kan ze duidelijk uitleggen. ,,Hij is gewoon de goeroe op zijn gebied, zelfs al in mijn tijd.”