Ondernemen moet in je bloed zitten. Zeker de eerste jaren is het hard werken en weinig verdienen. Veel ondernemers beginnen hun ‘gat in de markt’ met een derdehands koffiezetapparaat en een geleende fax.
Armoe troef dus. Maar deze ‘vrije jongens’ zijn wel eigen baas.
Figuur 1 V.l.n.r. Maarten, Seb en Paul
Ze noemen zichzelf Nieuwe Media Ontwerpers. ,,De term is lekker breed. Zo kunnen we nog alle kanten uit”, zegt Paul, die net als Seb industrieel ontwerpen studeerde en samen met architect Maarten zijn geluk zoekt in het ondernemerschap. Buro Zicht, zoals ze hun bedrijf gedoopt hebben, is gespecialiseerd in het maken van presentaties, visualisaties en simulaties, met behulp van de nieuwste technologieën.
,,Ons eerste ‘kantoor’ was een zolderkamertje van twee bij drie meter”, vertelt Paul. ,,Twee bij twee-en-een-halve meter”, verbetert Seb. ,,We hadden één dakraam dat wat zonlicht doorliet. In deze ruimte stonden twee bureaus en drie computers, waar wij ook nog moesten werken.”
,,Om er te komen moest je je een weg banen door onderbroeken die er te drogen hingen aan wasrekken”, gaat Paul verder. ,,Omdat we daar geen klanten konden ontvangen zochten wij ze op. Eerst met het openbaar vervoer, maar al snel hadden we onze eerste, en voorlopig enige, bedrijfsauto. We wilden geen lease-auto, dus hebben we een blauwe eend gekocht, ons eigen ‘zichtomobiel’. Rijdt perfect. Heeft ons nog nooit in de steek gelaten.” ,,En als het mooi weer is kan het dak open,” vult Seb aan.
Na drie maanden werd de toestand op het zoldertje ondraaglijk. ,,Ik kan me herinneren”, vertelt Seb, ,,dat ik een keer samen met Paul een nacht lang in dat hok heb gezeten omdat een opdracht de volgende dag af moest zijn.” ,,Oh ja”, zegt Paul, ,,dat was met die computer die telkens vastliep. We hadden een low-budgetcomputer gekocht die eigenlijk een beetje kapot was. Die nacht hebben we geleerd dat een eerste vereiste van een goed resultaat het gebruiken van degelijke apparatuur is.”
Kort hierop verhuisde het trio naar een leegstaand lokaal van zestig vierkante meter aan het Mijnbouwplein, gehuurd van de TU. Dit was al een behoorlijke verbetering. Ook werd begonnen met het aankopen van de nodige apparatuur. ,,Een fax hadden we al, maar toen hebben we snel een pentium gekocht met een groot beeldscherm,” zegt Paul. ,,Ook hebben we nu een tweede telefoonlijn, zodat we niet steeds in gesprek zijn als klanten ons bellen.”
Bij dit soort aankopen gaat het hart van de echte ondernemer sneller kloppen. ,,Er zat een stijgende lijn in de onderneming en dat is een heerlijk bevredigend gevoel”, aldus Paul. Seb: ,,Je bent veel meer betrokken bij je eigen bedrijf. Toen we een laptop aanschaften was ik een dag lang blij. Dat is bij een gewoon bedrijf niet zo.” De boekhouding laten de heren over aan een professionele boekhouder. Ook die is via-viageregeld. ,,De moeder van mijn vriendin”, vertelt Paul lachend.
Hij vervolgt: ,,We zijn geen carrière-rakkers. We hoeven niet snel veel geld te verdienen. We zijn helemaal selfmade. Daarom hebben we ook geen lease-bak, maar ons oude trouwe eendje. We spelen geen blufpoker, maar proberen met kwaliteitsprodukten klanten te trekken. Alleen voor ons visitekaartje is veel bloed, zweet en tranen vergoten. Dat wilden we gewoonweg perfect hebben. In totaal zijn we daar zo’n twee maanden mee bezig geweest.”
Al snel wierp deze inspanning zijn vruchten af, toen Buro Zicht werd gebeld voor een spoedklus, enkel op basis van hun visitekaartje. ,,We moesten binnen 24 uur technische tekeningen af hebben van een zogenaamde ‘knakker’. Het was een opdracht van Unox dat binnenkort gratis klikapparaatjes weggeeft bij hun knakworsten”, legt Seb uit. ,,Een beetje rare opdracht vonden we het wel, maar we hebben er een leuk zakelijk contact aan over gehouden.”
Voorlopig gaat alles dus goed en aardig. Maar wat als de boel op de fles gaat? Voor Seb en Paul is het duidelijk dat ze dan opnieuw beginnen. Seb: ,,Mijn eerste liefde was het opstarten van een kroeg, misschien ga ik dat dan wel doen.” Maar alleen Maarten geeft het enige juiste antwoord. Zelfverzekerd roept hij uit: ,,Natuurlijk gaan we niet op de fles.”
Ondernemen moet in je bloed zitten. Zeker de eerste jaren is het hard werken en weinig verdienen. Veel ondernemers beginnen hun ‘gat in de markt’ met een derdehands koffiezetapparaat en een geleende fax. Armoe troef dus. Maar deze ‘vrije jongens’ zijn wel eigen baas.
Figuur 1 V.l.n.r. Maarten, Seb en Paul
Ze noemen zichzelf Nieuwe Media Ontwerpers. ,,De term is lekker breed. Zo kunnen we nog alle kanten uit”, zegt Paul, die net als Seb industrieel ontwerpen studeerde en samen met architect Maarten zijn geluk zoekt in het ondernemerschap. Buro Zicht, zoals ze hun bedrijf gedoopt hebben, is gespecialiseerd in het maken van presentaties, visualisaties en simulaties, met behulp van de nieuwste technologieën.
,,Ons eerste ‘kantoor’ was een zolderkamertje van twee bij drie meter”, vertelt Paul. ,,Twee bij twee-en-een-halve meter”, verbetert Seb. ,,We hadden één dakraam dat wat zonlicht doorliet. In deze ruimte stonden twee bureaus en drie computers, waar wij ook nog moesten werken.”
,,Om er te komen moest je je een weg banen door onderbroeken die er te drogen hingen aan wasrekken”, gaat Paul verder. ,,Omdat we daar geen klanten konden ontvangen zochten wij ze op. Eerst met het openbaar vervoer, maar al snel hadden we onze eerste, en voorlopig enige, bedrijfsauto. We wilden geen lease-auto, dus hebben we een blauwe eend gekocht, ons eigen ‘zichtomobiel’. Rijdt perfect. Heeft ons nog nooit in de steek gelaten.” ,,En als het mooi weer is kan het dak open,” vult Seb aan.
Na drie maanden werd de toestand op het zoldertje ondraaglijk. ,,Ik kan me herinneren”, vertelt Seb, ,,dat ik een keer samen met Paul een nacht lang in dat hok heb gezeten omdat een opdracht de volgende dag af moest zijn.” ,,Oh ja”, zegt Paul, ,,dat was met die computer die telkens vastliep. We hadden een low-budgetcomputer gekocht die eigenlijk een beetje kapot was. Die nacht hebben we geleerd dat een eerste vereiste van een goed resultaat het gebruiken van degelijke apparatuur is.”
Kort hierop verhuisde het trio naar een leegstaand lokaal van zestig vierkante meter aan het Mijnbouwplein, gehuurd van de TU. Dit was al een behoorlijke verbetering. Ook werd begonnen met het aankopen van de nodige apparatuur. ,,Een fax hadden we al, maar toen hebben we snel een pentium gekocht met een groot beeldscherm,” zegt Paul. ,,Ook hebben we nu een tweede telefoonlijn, zodat we niet steeds in gesprek zijn als klanten ons bellen.”
Bij dit soort aankopen gaat het hart van de echte ondernemer sneller kloppen. ,,Er zat een stijgende lijn in de onderneming en dat is een heerlijk bevredigend gevoel”, aldus Paul. Seb: ,,Je bent veel meer betrokken bij je eigen bedrijf. Toen we een laptop aanschaften was ik een dag lang blij. Dat is bij een gewoon bedrijf niet zo.” De boekhouding laten de heren over aan een professionele boekhouder. Ook die is via-viageregeld. ,,De moeder van mijn vriendin”, vertelt Paul lachend.
Hij vervolgt: ,,We zijn geen carrière-rakkers. We hoeven niet snel veel geld te verdienen. We zijn helemaal selfmade. Daarom hebben we ook geen lease-bak, maar ons oude trouwe eendje. We spelen geen blufpoker, maar proberen met kwaliteitsprodukten klanten te trekken. Alleen voor ons visitekaartje is veel bloed, zweet en tranen vergoten. Dat wilden we gewoonweg perfect hebben. In totaal zijn we daar zo’n twee maanden mee bezig geweest.”
Al snel wierp deze inspanning zijn vruchten af, toen Buro Zicht werd gebeld voor een spoedklus, enkel op basis van hun visitekaartje. ,,We moesten binnen 24 uur technische tekeningen af hebben van een zogenaamde ‘knakker’. Het was een opdracht van Unox dat binnenkort gratis klikapparaatjes weggeeft bij hun knakworsten”, legt Seb uit. ,,Een beetje rare opdracht vonden we het wel, maar we hebben er een leuk zakelijk contact aan over gehouden.”
Voorlopig gaat alles dus goed en aardig. Maar wat als de boel op de fles gaat? Voor Seb en Paul is het duidelijk dat ze dan opnieuw beginnen. Seb: ,,Mijn eerste liefde was het opstarten van een kroeg, misschien ga ik dat dan wel doen.” Maar alleen Maarten geeft het enige juiste antwoord. Zelfverzekerd roept hij uit: ,,Natuurlijk gaan we niet op de fles.”
Comments are closed.