Rotterdam Centraal wordt verbouwd. Zo’n verbouwing is geen pretje voor de reiziger, maar een kijkbrug, windmolens en een duidelijke looproute moeten het Rotterdamse leed verzachten.
Delen
De hogesnelheidslijn (HSL) komt eraan en dat zullen we weten. Zes grote stations gaan op de schop en de reiziger is veroordeeld tot een rommelig, lawaaiig pad tussen houten schotten.
Niet op Rotterdam Centraal, als de gemeente haar zin krijgt.
Rotterdam krijgt een nieuw station omdat het huidige gebouw te klein is om alle reizigers aan te kunnen. “En als straks de HSL komt, moet er een prestigieus station zijn”, zegt ontwerpster Liess Faber (27). Zij ontwerpt in opdracht van de gemeente elementen om de route naar trein en metro zo comfortabel mogelijk te maken.
Nu verandert de situatie steeds en is het elke keer weer moeilijk om de ingang van de metro te vinden. Maar tussen 2007 en 2010 wordt het nieuwe station gebouwd en blijft de looproute voor reizigers gelijk. Er komt een kijkbrug, waar je kunt kijken hoe de bouw vordert en informatie krijgt over wat er gebeurt. “Rotterdam moest na de oorlog weer helemaal worden opgebouwd. Als er iets moet gebeuren, kan het ook. Mensen verdienen informatie, zodat ze begrip hebben voor de tijdelijke chaos en leuke effecten”, vindt Faber. Een tijdelijk stationsgebouw en een gebouwtje met winkels zijn al gepland, de ideeën van de IO-studente zijn echt een extraatje. “Als er geld is, dan komt het er ook.”
Faber begon haar afstudeeropdracht met het observeren van mensen op het station en verdeelde ze in vier groepen. De forens met haast, de telereiziger die af en toe reist en niet goed weet waar hij heen moet, bepakte en bezakte reizigers en ‘stoepopzichters’ die geregeld de vorderingen van de bouw komen bekijken. Iedereen moet ook tijdens de verbouwing zoveel mogelijk comfort hebben.
Iemand die de trein moet halen, wil meteen zien waar hij heen moet. Aanwijzingen op de grond en in de lucht moeten dat voor elkaar krijgen. Op de grond ontwierp Faber een grijze ‘rode loper’, een pad van grijze tegels. “Net zoiets als de rode loper voor filmsterren, waar ze rustig tussen dringende journalisten kunnen lopen”, legt de IO’er uit. “Reizigers krijgen een grijze loper. Een nette plek tussen de bouwwerkzaamheden, speciaal voor hen.” Maar zodra het een beetje druk wordt, zie je die loper niet meer. Dan kun je de knalroze windmolens op palen van vier meter volgen.
Vaak worden banners – stroken zeil aan palen – gebruikt om de route aan te geven, maar Faber wilde iets anders. Door drie stroken kunststof aan een paal vast te maken, kreeg ze een soort driedimensionale vlag die gaat draaien als het waait. “Glitters op de vlaggen geven in het licht een mooi speels effect.”
Wie stoepopzichter is of reiziger met een beetje meer tijd, wil helemaal niet zo snel mogelijk via een route worden ‘afgevoerd’. Zij kunnen even rustig rondkijken in de kijkbrug, grijs van buiten en knalroze van binnen. Buiten overzien ze de hele bouwput en binnen laten informatieborden zien hoe de puinhoop er over een paar jaar uit moet zien. Hoe het er beneden bij de bouwvakkers uitziet, is te zien op een scherm met camerabeelden.
Wie vooral de kroegen in het nachtelijke Rotterdam bezoekt, kan op weg naar de nachttrein de brug niet in. “Het moet allemaal 010-hufterproof zijn, dus de tunnel wordt afgesloten met rolluiken”, licht Faber toe. Dat de late reizigers toch plezier hebben van haar ontwerp, laat ze zien in een donker atelier met een zaklampje. In de maquette lichten de glitters van de roze vlaggen vrolijk op. Toch een troost als je nog even moet wachten op de volgende trein. (MM)
Knalroze windmolens wijzen de reiziger de weg. (Illustratie: Liess Faber)
De hogesnelheidslijn (HSL) komt eraan en dat zullen we weten. Zes grote stations gaan op de schop en de reiziger is veroordeeld tot een rommelig, lawaaiig pad tussen houten schotten.
Niet op Rotterdam Centraal, als de gemeente haar zin krijgt.
Rotterdam krijgt een nieuw station omdat het huidige gebouw te klein is om alle reizigers aan te kunnen. “En als straks de HSL komt, moet er een prestigieus station zijn”, zegt ontwerpster Liess Faber (27). Zij ontwerpt in opdracht van de gemeente elementen om de route naar trein en metro zo comfortabel mogelijk te maken.
Nu verandert de situatie steeds en is het elke keer weer moeilijk om de ingang van de metro te vinden. Maar tussen 2007 en 2010 wordt het nieuwe station gebouwd en blijft de looproute voor reizigers gelijk. Er komt een kijkbrug, waar je kunt kijken hoe de bouw vordert en informatie krijgt over wat er gebeurt. “Rotterdam moest na de oorlog weer helemaal worden opgebouwd. Als er iets moet gebeuren, kan het ook. Mensen verdienen informatie, zodat ze begrip hebben voor de tijdelijke chaos en leuke effecten”, vindt Faber. Een tijdelijk stationsgebouw en een gebouwtje met winkels zijn al gepland, de ideeën van de IO-studente zijn echt een extraatje. “Als er geld is, dan komt het er ook.”
Faber begon haar afstudeeropdracht met het observeren van mensen op het station en verdeelde ze in vier groepen. De forens met haast, de telereiziger die af en toe reist en niet goed weet waar hij heen moet, bepakte en bezakte reizigers en ‘stoepopzichters’ die geregeld de vorderingen van de bouw komen bekijken. Iedereen moet ook tijdens de verbouwing zoveel mogelijk comfort hebben.
Iemand die de trein moet halen, wil meteen zien waar hij heen moet. Aanwijzingen op de grond en in de lucht moeten dat voor elkaar krijgen. Op de grond ontwierp Faber een grijze ‘rode loper’, een pad van grijze tegels. “Net zoiets als de rode loper voor filmsterren, waar ze rustig tussen dringende journalisten kunnen lopen”, legt de IO’er uit. “Reizigers krijgen een grijze loper. Een nette plek tussen de bouwwerkzaamheden, speciaal voor hen.” Maar zodra het een beetje druk wordt, zie je die loper niet meer. Dan kun je de knalroze windmolens op palen van vier meter volgen.
Vaak worden banners – stroken zeil aan palen – gebruikt om de route aan te geven, maar Faber wilde iets anders. Door drie stroken kunststof aan een paal vast te maken, kreeg ze een soort driedimensionale vlag die gaat draaien als het waait. “Glitters op de vlaggen geven in het licht een mooi speels effect.”
Wie stoepopzichter is of reiziger met een beetje meer tijd, wil helemaal niet zo snel mogelijk via een route worden ‘afgevoerd’. Zij kunnen even rustig rondkijken in de kijkbrug, grijs van buiten en knalroze van binnen. Buiten overzien ze de hele bouwput en binnen laten informatieborden zien hoe de puinhoop er over een paar jaar uit moet zien. Hoe het er beneden bij de bouwvakkers uitziet, is te zien op een scherm met camerabeelden.
Wie vooral de kroegen in het nachtelijke Rotterdam bezoekt, kan op weg naar de nachttrein de brug niet in. “Het moet allemaal 010-hufterproof zijn, dus de tunnel wordt afgesloten met rolluiken”, licht Faber toe. Dat de late reizigers toch plezier hebben van haar ontwerp, laat ze zien in een donker atelier met een zaklampje. In de maquette lichten de glitters van de roze vlaggen vrolijk op. Toch een troost als je nog even moet wachten op de volgende trein. (MM)
Knalroze windmolens wijzen de reiziger de weg. (Illustratie: Liess Faber)
Comments are closed.