Blonde Brabander

Be your own brand. Pitch in elke lift en heb je praatje klaar voor netwerkborrels. Ga heen en deel.

Dat we ons moeten verbijzonderen en een merk moeten worden, daar willen sommige vrienden niet in meegaan. Zij stellen nuchterheid op prijs en menen dat je uniek bent net als ieder ander. Ze keren zich tegen een opgelegde geldingsdrang dat je de wereld moet verkondigen dat je unieker bent dan anderen en zijn overtuigd dat het gematigder kan.

Toch werkt voor mij de interactie, die volgt na een pitch, als oefening om mijn visie scherp te krijgen. Dat kan natuurlijk ook in je vriendengroep, maar als het alleen daar gebeurt, geeft dat het gevaar van group think. Anaïs Nin schreef hierover: ‘We don’t see things as they are, we see things as we are’. Daarom zoek ik ook onbekende of nieuwe terreinen en mensen op om beter grip te krijgen op het werk wat ik wil doen.

Online ben ik daar niet zo sterk mee bezig. Telefoon en laptop gebruik ik vooral voor praktische verzoeken. Met één letter op de verkeerde plaats is de praktische eenvoud echter verdwenen. Zo dacht ik dat ik laatst een helder verzoek via de whatsapp had gestuurd aan een bevriende fotografe. Ik stuurde haar een summiere typering van een vriend die op de foto wilde: “Een energieke, blonde Brabander”.

Lichtelijk verbaasd las ik haar reactie: “Wat een bijzonder verzoek.” Wat volgde was een ongemakkelijk telefoongesprek tussen de vriend en de fotografe. Waar ik dacht ‘blonde Brabander’ te hebben getypt, bleek ‘blinde Brabander’ te staan. Dan krijgt de vraag: ‘hoe zou je willen dat je foto eruit komt te zien?’ ineens een heel andere lading. De verwarring was compleet toen de vriend een foto uit de Volkskrant van die dag omschreef.

Mijn les: niet blind vertrouwen op autocorrect. Voor het schaven aan mijn visie, blijf ik bij persoonlijk contact in combinatie met de nuchtere inslag van vrienden. “What got you here, will get you there.”