Blauwe knikker

Aardobservatie

“De mooiste en meest historische foto is nog steeds wat genoemd wordt ‘de blauwe knikker’ (the blue marble)”, schrijft prof.dr.ir. Ramon Hanssen (Luchtvaart en Ruimtevaarttechniek).

“Op 7 december 1972 namen de astronauten van Apollo 17, op weg naar de maan, op 29000 km afstand (een afstand ongeveer twee keer de diameter van de aarde) een foto. De capsule van de astronauten werd hiervoor speciaal geroteerd voor een achteruitblik. Op deze foto was voor het eerst de aarde als geheel te zien, inclusief de zuidpool. Ook was voor het eerst de stand van de zon zo dat de gehele aarde belicht was, dat was dus vrij uitzonderlijk.

Deze foto betekende een ommekeer in het denken van de mens over zijn eigen planeet: een flinke bol met een flinterdun laagje atmosfeer er omheen. Duidelijk werd dat waarnemingen vanuit de ruimte, en dan niet alleen ‘visuele’ foto’s, broodnodig zijn om vanuit het juiste perspectief informatie over de aarde te vergaren. De satelliet informatie bepaalt tegenwoordig voor een groot deel welke beleidsbeslissingen politici en grote bedrijven nemen op het vlak van economie, klimaat, energie, voedsel, ontwikkelingshulp, etc. Dat betekent dat de satellieten een directe invloed hebben op de besteding van ons belastinggeld wat betreft deze vraagstukken. Hoe beter de informatie, hoe beter beleidsbeslissingen gefundeerd kunnen worden.

Om die reden is het van belang dat universiteiten zoals de TUD expertise hebben om nieuwe satellieten te ontwikkelen, en vooral ook nieuwe dataverwerkingsmethoden te verzinnen. Daarmee kan dan de informatie die we echt nodig hebben worden ontfutseld aan de gegevens van de satelliet.

Het is dus duidelijk dat de aardobservatie veel verder gaat dan ‘een foto van een afstand’. We gebruiken inmiddels verschillende golflengte gebieden, we sturen zelf vanuit de ruimte radar en laser pulsen naar de aarde, we meten de aantrekkingskracht en het magneetveld van de aarde.

Deze nieuwe methoden, en de nieuwe dataverwerkingstechnieken zorgen er voor dat we over het afsmelten van de ijskappen, de stijging van de zeespiegel, de ontbossing van de amazone, het landgebruik in Europa, de uitstoot van CO2 en Ozon, de waterdamp in de atmosfeer, de risico’s van aardbevingen, tsunami’s en vulkaanuitbarstingen, de verwoestijning van veel gebieden op aarde, veel meer weten. Deze problemen zijn natuurlijk nog lang niet opgelost, gegeven de miljoenen slachtoffers per jaar. Dit geeft dan ook aan dat we er nog lang niet zijn: onze kennis van de blauwe knikker is al met al nog zeer beperkt, en er zijn nog veel slimme koppen nodig om de data vanuit de ruimte te vergaren en deze gegevens om te zetten in bruikbare informatie voor de mens.”

Download een hoge resolutie afbeelding (40 MB) van de foto.

De Delftse gemeenteraad laat de gemeente een milieueffectrapportage (mer) voorbereiden voor TU Noord, TU Midden en Schieoevers. Dat was de uitkomst van een lang nachtelijk debat, afgelopen donderdag. Een motie van afkeuring tegen Stip-wethouder Lian Merkx haalde het niet. De mer verhit de gemoederen in de Delftse gemeentepolitiek behoorlijk. Verschillende partijen zijn het erover eens dat het onderzoek al gedaan had moeten worden voordat de bouwplannen in TU Noord begonnen waren.  

Aardobservatie

Aardobservatie

Aardobservatie

“De mooiste en meest historische foto is nog steeds wat genoemd wordt ‘de blauwe knikker’ (the blue marble)”, schrijft prof.dr.ir. Ramon Hanssen (Luchtvaart en Ruimtevaarttechniek).

“Op 7 december 1972 namen de astronauten van Apollo 17, op weg naar de maan, op 29000 km afstand (een afstand ongeveer twee keer de diameter van de aarde) een foto. De capsule van de astronauten werd hiervoor speciaal geroteerd voor een achteruitblik. Op deze foto was voor het eerst de aarde als geheel te zien, inclusief de zuidpool. Ook was voor het eerst de stand van de zon zo dat de gehele aarde belicht was, dat was dus vrij uitzonderlijk.

Deze foto betekende een ommekeer in het denken van de mens over zijn eigen planeet: een flinke bol met een flinterdun laagje atmosfeer er omheen. Duidelijk werd dat waarnemingen vanuit de ruimte, en dan niet alleen ‘visuele’ foto’s, broodnodig zijn om vanuit het juiste perspectief informatie over de aarde te vergaren. De satelliet informatie bepaalt tegenwoordig voor een groot deel welke beleidsbeslissingen politici en grote bedrijven nemen op het vlak van economie, klimaat, energie, voedsel, ontwikkelingshulp, etc. Dat betekent dat de satellieten een directe invloed hebben op de besteding van ons belastinggeld wat betreft deze vraagstukken. Hoe beter de informatie, hoe beter beleidsbeslissingen gefundeerd kunnen worden.

Om die reden is het van belang dat universiteiten zoals de TUD expertise hebben om nieuwe satellieten te ontwikkelen, en vooral ook nieuwe dataverwerkingsmethoden te verzinnen. Daarmee kan dan de informatie die we echt nodig hebben worden ontfutseld aan de gegevens van de satelliet.

Het is dus duidelijk dat de aardobservatie veel verder gaat dan ‘een foto van een afstand’. We gebruiken inmiddels verschillende golflengte gebieden, we sturen zelf vanuit de ruimte radar en laser pulsen naar de aarde, we meten de aantrekkingskracht en het magneetveld van de aarde.

Deze nieuwe methoden, en de nieuwe dataverwerkingstechnieken zorgen er voor dat we over het afsmelten van de ijskappen, de stijging van de zeespiegel, de ontbossing van de amazone, het landgebruik in Europa, de uitstoot van CO2 en Ozon, de waterdamp in de atmosfeer, de risico’s van aardbevingen, tsunami’s en vulkaanuitbarstingen, de verwoestijning van veel gebieden op aarde, veel meer weten. Deze problemen zijn natuurlijk nog lang niet opgelost, gegeven de miljoenen slachtoffers per jaar. Dit geeft dan ook aan dat we er nog lang niet zijn: onze kennis van de blauwe knikker is al met al nog zeer beperkt, en er zijn nog veel slimme koppen nodig om de data vanuit de ruimte te vergaren en deze gegevens om te zetten in bruikbare informatie voor de mens.”

Download een hoge resolutie afbeelding (40 MB) van de foto.