180 Uur lang hield de Delftsche Studenten Bond (DSB) de afgelopen week zijn bar open. Het doel? Geen, behalve dan de gezelligheid en het verbreken van een oud record.
Dinsdagmiddag, een uur of twee. Terwijl op straat de vuilniswagen de afvalbakken leeg kiepert, lijkt het in de naar oud bier stinkende sociëteit van de DSB avond of in ieder geval een vrije middag. Aan de bar hangen een paar leden achter doodgeslagen biertjes, achter hun ruggen spelen anderen een rumoerig potje huiskamerbowling met een voetbal en lege colaflessen.
Eén van de bowlers is de president van de studentenvereniging, Ivo Miltenberg. Hij is één van die leden die vinden dat deze recordpoging belangrijk genoeg is om vaak naar de sociëteit te komen deze week. Want zonder minimaal vijf mensen aan de bar en één erachter is de poging mislukt en blijft het record van drie jaar geleden . 153 uur . staan.
Om dat te voorkomen worden de leden met allerlei activiteiten naar de bar gelokt, zoals met bowling, met een avondje Star Wars, of met een disco overdag. “Als je zoveel tijd achter elkaar open bent, komen de ideeën vanzelf naar boven”, weet Miltenberg. Meestal verzint het team dat de shift draait . het ‘kader’ in DSB-termen – wat er op het programma staat, maar als iemand anders een idee heeft, mag dat ook worden uitgevoerd. Als het maar mensen trekt.
En laat het gros van de leden het op moeilijke tijden, als de shift tussen één uur ’s nachts en negen uur ’s morgens, toch afweten, dan zijn daar altijd nog die mensen die net dat beetje verder willen gaan.
Zoals het lid dat 35 uur en twee minuten achter elkaar wakker aan de bar zat. Niet omdat dat nou zo leuk is, maar wel om eerdere records van 20, 28 en 32 uur te verpulveren. Of zoals Vincent Hilbrandie, de baas van de ordecommissarissen. Vijf dagen achter elkaar deed hij de nachtshift, zonder een druppel alcohol, want drinken mag een ordecommissaris niet.
Ook nu weer zit hij aan de bar, ogenschijnlijk redelijk fris. “Intussen heb ik een nachtritme opgebouwd”, vertelt hij. “Maar vanavond ben ik er waarschijnlijk niet. Mijn bioritme is aardig in de war.”
Een nachtshift draaien, vindt hij niet zo moeilijk. Gewoon een beetje op de bank televisie kijken de avond ervoor, een uurtje voor de shift begint aan de bar gaan zitten om de sfeer op de snuiven en dan zijn voor je het weet die acht uur weer voorbij.
Dat de meesten nachten doorhalen wel zwaar vinden, is toch wel duidelijk geworden de afgelopen dagen. Volgens Miltenberg is er in een week nog nooit zoveel fris doorheen gegaan.
Al kan het met het bier soms ook heel hard gaan, zegt een ander lid dat steeds een stapje dichterbij komt, met een grote glimlach. Het kan dan zomaar gebeuren dat er in één shift van acht uur zestig rondjes doorheen gaan.
En elke keer dat er een rondje wordt gegeven, toast degene achter de bar daar luidruchtig op, vertelt Miltenberg vlak nadat vanachter de bar een paar kreten te horen waren. Rondje 348. Dat is de DSB-ers drie jaar geleden in ieder geval al niet gelukt. (SB)
Dinsdagmiddag, een uur of twee. Terwijl op straat de vuilniswagen de afvalbakken leeg kiepert, lijkt het in de naar oud bier stinkende sociëteit van de DSB avond of in ieder geval een vrije middag. Aan de bar hangen een paar leden achter doodgeslagen biertjes, achter hun ruggen spelen anderen een rumoerig potje huiskamerbowling met een voetbal en lege colaflessen.
Eén van de bowlers is de president van de studentenvereniging, Ivo Miltenberg. Hij is één van die leden die vinden dat deze recordpoging belangrijk genoeg is om vaak naar de sociëteit te komen deze week. Want zonder minimaal vijf mensen aan de bar en één erachter is de poging mislukt en blijft het record van drie jaar geleden . 153 uur . staan.
Om dat te voorkomen worden de leden met allerlei activiteiten naar de bar gelokt, zoals met bowling, met een avondje Star Wars, of met een disco overdag. “Als je zoveel tijd achter elkaar open bent, komen de ideeën vanzelf naar boven”, weet Miltenberg. Meestal verzint het team dat de shift draait . het ‘kader’ in DSB-termen – wat er op het programma staat, maar als iemand anders een idee heeft, mag dat ook worden uitgevoerd. Als het maar mensen trekt.
En laat het gros van de leden het op moeilijke tijden, als de shift tussen één uur ’s nachts en negen uur ’s morgens, toch afweten, dan zijn daar altijd nog die mensen die net dat beetje verder willen gaan.
Zoals het lid dat 35 uur en twee minuten achter elkaar wakker aan de bar zat. Niet omdat dat nou zo leuk is, maar wel om eerdere records van 20, 28 en 32 uur te verpulveren. Of zoals Vincent Hilbrandie, de baas van de ordecommissarissen. Vijf dagen achter elkaar deed hij de nachtshift, zonder een druppel alcohol, want drinken mag een ordecommissaris niet.
Ook nu weer zit hij aan de bar, ogenschijnlijk redelijk fris. “Intussen heb ik een nachtritme opgebouwd”, vertelt hij. “Maar vanavond ben ik er waarschijnlijk niet. Mijn bioritme is aardig in de war.”
Een nachtshift draaien, vindt hij niet zo moeilijk. Gewoon een beetje op de bank televisie kijken de avond ervoor, een uurtje voor de shift begint aan de bar gaan zitten om de sfeer op de snuiven en dan zijn voor je het weet die acht uur weer voorbij.
Dat de meesten nachten doorhalen wel zwaar vinden, is toch wel duidelijk geworden de afgelopen dagen. Volgens Miltenberg is er in een week nog nooit zoveel fris doorheen gegaan.
Al kan het met het bier soms ook heel hard gaan, zegt een ander lid dat steeds een stapje dichterbij komt, met een grote glimlach. Het kan dan zomaar gebeuren dat er in één shift van acht uur zestig rondjes doorheen gaan.
En elke keer dat er een rondje wordt gegeven, toast degene achter de bar daar luidruchtig op, vertelt Miltenberg vlak nadat vanachter de bar een paar kreten te horen waren. Rondje 348. Dat is de DSB-ers drie jaar geleden in ieder geval al niet gelukt. (SB)
Comments are closed.