Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Opinie

Wissema’s wijsheden

Oud-hoogleraar ondernemerschap Hans Wissema schreef een boek vol levenslessen. De Transsiberië Express dient als decor.
Het verhaal begint met Cern- fysicus Steven Winderoy die tijdens een intermezzo aan de universiteit in Novosibirsk verzeild raakt en daar via een collega (wie, hoe?) in contact komt met de ruim zeventigjarige abt Yevgeni Rostov.

Die komt op het idee om vanuit Moskou de trein te nemen naar Vladivostok en onderweg vragen van de bevolking te beantwoorden. Die antwoorden zullen uitgezonden worden, en of Steven mee wil als notulist en secretaris. Steven stemt daarmee in en de reis kan beginnen.

Het klinkt wat schematisch, maar dat geldt ook voor het boek. Ook leren we dat de abt een alter-ego is voor Wissema, dus dat het boek een kapstok is voor zijn denkbeelden over leven, liefde en dood. Zo’n constructie levert zelden interessante personages op, en ook in dit geval blijven de karakters zo plat als een pagina.

De reis is amper begonnen, of we hebben de drie belangrijkste levenslessen al te pakken: ken uzelf; verplaats u in de ander en gedenk uw herkomst. Ook deelt de abt mee dat hij meer waarde hecht aan persoonlijk geweten dan aan de officiële Russisch-orthodoxe leer. Zo heeft de abt zeer vooruitstrevende, ik zou zeggen liberaal Hollandse, ideeën over levensbeëindiging.

Dan kan de reis van start gaan en komen op tussenstations alle grote thema’s aan de orde: persoonlijke ontwikkeling, levensfasen, vriendschap, liefde, werk, cultuur, religie en dood.

Wissema is, net als de abt, begonnen als chemisch ingenieur. Daarna heeft hij zich toegelegd op innovatie, ondernemerschap, management, consultancy en mentorschap. Dat deed hij aan de Nijenrode universiteit en de TU. Hij schreef zestien managementboeken die internationaal hun weg vonden en onlangs ook het boek ’Towards the Third Generation University’ over academies in de knel tussen bezuinigingen en internationale competitie.

Met zijn nieuwste boek slaat Wissema een andere koers in en mixt hij een dunne laag fictie met een loodzware en bloedserieuze inhoud.

Tegen het eind van het boek, als de abt de naderende dood bespreekt, is er een interessante stijlbreuk. Opeens gaat de auteur over in de ik-vorm wanneer hij beschrijft hoe hij afscheid neemt van kinderen en kleinkinderen door hen op het verbaasde voorhoofd te kussen. Opeens gebeurt er iets. Kippenvel op mijn arm. Maar na dertien regels kapt Wissema de scène af.

De abt ging ooit het klooster in nadat hij vrouw en kind verloren had.

Wissema draagt het boek op aan Jan Willem Wissema, geboren in 1969. Zijn zoon? Ik ben erg benieuwd of Wissema in een volgend boek vertelt hoe hij aan zijn wijsheid komt. De weg lijkt me boeiender dan het resultaat. De fictie mag achterwege blijven, die liet me Siberisch.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.