De aller-laatste

Ik heb mensen op de kast weten te krijgen door te schijven over de export van T-shirts naar Afrika, het verhogen van de bsa-norm (Jammer-dan variant) en door grapjes te maken over de LDE-samenwerking (Padvinder&co). Ook de column Siberië, over het verhuizen van strategie en beleid naar een geïsoleerde gang bij het cvb was er eentje van het type ‘had je dat nou wel moeten doen’. Toch leefde het onderwerp kennelijk bij meer mensen, de column kreeg maar liefst 4108 hits: een absoluut record.

En dit is dus de aller-allerlaatste column van mijn hand. De reden om te stoppen is dat de band tussen de TU en mij steeds losser is geworden. Ik lees nog steeds Delta, volg allerlei onderwijsnieuws op afstand, maar het echte TU-gevoel, dat heb ik niet meer.

Hoe dat is gekomen is een lang verhaal. Laat ik volstaan met te zeggen dat het makkelijk trappen is naar iemand die geveld op de grond ligt. Vreemde mechanismes beginnen te spelen als je er even niet bent en je je niet kunt verdedigen. Een zeer goede beoordeling blijkt ineens niets meer waard, hoor en wederhoor wordt niet toegepast, doel en uitkomst staan immers op voorhand al vast. Een cynicus zei eens tegen mij: “zij die zeggen achter je te staan, zijn in de beste positie om een mes in je rug te steken”. Hij had gelijk.

Na die tijd heb ik nog een aantal leuke dingen gedaan. Ik heb een strategienota internationalisering geschreven. Ben ik best trots op (ik hoop dat er nog een paar mensen blij mee zijn). Staat mooi op de plank te glimmen. Ik heb een behoorlijk aantal andere taken afgerond en opgepoetst. En als jullie dit lezen wordt net de laatste klap gegeven op het studentenstatuut 2015-16. Glimt ook mooi, en is dit jaar van mijn hand (with a lot of help from my friends, uiteraard). Heb ik ook minsten twee biertjes mee verdiend op het terras van Locus vind ik, maar dat terzijde. Het liefst zou ik iets structureels doen, geen klussen. Internationaliseringsbeleid bijvoorbeeld, iets wat ik jaren met veel plezier heb gedaan. Of iets anders interessants. Maar daar komt het niet van op dit moment, aan de TU Delft.

Aan de Universiteit Twente doen ze uitgebreid aan internationaliseringsbeleid, en men heeft gevraagd of ik voorlopig wil komen helpen onderdelen van hun internationaliseringsambities vorm te geven. En dat wil ik wel. Elke maandag stap ik nu uit de trein bij de Grolsch Veste (als voetbal-apathist had ik geen idee wat dat was, ik dacht een brouwerij ofzo), en later die week reis ik moe maar happy terug naar man en poes. En ik blijf dat wat mij betreft doen totdat de projecten daar op zijn of er hier toch nog een keer een leuk passend project opduikt.

Fijne zomer.

Dit was de laatste column van Ellen Touw voor Delta.