‘Ik ben positiever over mijn baankansen dan een jaar geleden’

PhD-studenten en postdocs hebben het – net als andere TU’ers – niet gemakkelijk gehad tijdens de coronacrisis. Door reisbeperkingen zaten sommige onderzoekers vast in het buitenland, terwijl anderen thuisonderwijs aan hun kinderen combineerden met deep thinking. Zo goed en kwaad als het ging. En dan waren talloze onderzoekslaboratoria ook nog eens beperkt toegankelijk. Delta blikt met drie PhD-studenten en postdocs terug op afgelopen jaar. In deel 2 spreken we opnieuw met promovendus Bowen Fan. 

Je ziet er een stuk ontspannener uit dan de vorige keer dat we elkaar spraken. Hoe gaat het met je?
“Goed. Mijn verdediging komt er bijna aan, dus ik ben volop met de voorbereiding bezig. Dat ik meer ontspannen ben, klopt. Met het prikken van een datum voor mijn verdediging is een enorme last van mijn schouders gevallen.”

Gefeliciteerd! Ben je nerveus?
“Behoorlijk, haha. Ik ben vooral bang dat ik geen goede antwoorden zal hebben op de kritische vragen van mijn promotors. Vanwege corona zal de verdediging hybride zijn. Ik ben dan in de aula, waar ook een deel van het publiek zal zijn. Een ander deel zal de promotie online bijwonen. Mijn verdediging wordt opgenomen, met als voordeel dat mijn ouders in China de opname kunnen terugkijken. Of nou ja, zouden kunnen kijken. Ze spreken geen Engels. Drie kwartier uur luisteren naar mensen die een vreemde taal spreken, is nogal saai.”

Wat was je grootste struikelblok het afgelopen jaar?
“Het schrijven van mijn proefschrift. Academisch schrijven is zo anders dan ‘gewoon’ schrijven. Ik heb talloze publicaties bekeken om te ontdekken hoe wetenschappers hun zinnen opbouwen, welke woorden ze gebruiken. Aan de hand daarvan heb ik geprobeerd mijn eigen academische schrijfstijl te vinden. Dat was lastig en leerzaam tegelijk. Gelukkig heb ik veel hulp gehad van mijn begeleider. ”

Wat heb je persoonlijk geleerd?
“Oei, lastige vraag. Als ik iets moet noemen: ik ben een stuk beter geworden in plannen. Ik ben niet zo van het inplannen van dingen, maar met corona moest ik wel. Ik kon bijvoorbeeld niet zomaar naar het lab gaan. Daarvoor moest ik een tijdslot reserveren. Dat werkte overigens goed. Ik kon altijd in het lab terecht als ik dat wilde.”

De vorige keer dat we elkaar spraken maakte je je zorgen om je baankansen. Hoe zit dat nu?
“Ik wil hierna dolgraag een postdoc doen op een andere universiteit of in een ander land. Ik denk nog steeds dat dat de coronacrisis invloed zal hebben op het aantal beschikbare postdocs, maar ik zie het minder somber in dan eerst. Ik ga straks volop solliciteren en hopelijk vind ik een mooie aanstelling.”

Jouw moederland China is inmiddels volledig in post-lockdownmodus. Hoe vind je dat Nederland de coronacrisis heeft aangepakt?
“Nogal chaotisch, als ik eerlijk ben. Je zag bij elke nieuwe ontwikkeling dat de Nederlandse overheid niet goed wist wat ze ermee aan moest. Ik snap het wel. Nederland is onderdeel van Europa en kan niet altijd op eigen houtje beslissingen nemen. China kan zonder overleg de grenzen dicht gooien, Europese landen kunnen dat niet. Wat dat betreft had China het gemakkelijker. Ik geef het Nederlandse coronabeleid een krappe zes. Het is oké, maar het had beter gekund.”

Dit interview is onderdeel van een reeks gesprekken met postdocs en PhD-studenten over hoe corona hun loopbaan beinvloedt. Lees ook de andere delen. 

• Deel 1: ‘Ik loop voortdurend tegen mijn grenzen aan’