Brieven

Niet voor niets kun je op Mekelweg 2 nog steeds afstuderen op baggerwerktuigen.

Ir. B.J.M. Serree, consultant

Nicole de Klein (2)

Graag reageer ik op de brief van de directeur interfacultair onderwijs ITS, dr H.J. Smid (Delta 06). Als de Vssd spreekt van een ‘Delftse manier van leren’ bedoelt zij dat aan de Delftse, en ook wel andere vooraanstaande Europese opleidingen, wat betreft compactheid en abstractieniveau de nodige eisen worden gesteld.

Niet vanuit uitgebreide voorbeelden, maar vanuit de fundamenten van de wetenschap, maak je je de stof eigen. Ik denk dat er niets op tegen is dat een student uit Berkel en Rodenrijs op een andere manier onderwijs krijgt dan een student uit O’Fallon. De TU Delft is er juist bij gebaat om zich door een eigen karakter te onderscheiden van andere universiteiten. De Vssd beschouwt het maken van eigen leermateriaal (uiteraard niet voor alle vakken) als een van de goede mogelijkheden daarbij. Overigens betekent het niet dat studieboeken uit Delft niet in het Engels geschreven kunnen zijn.

Als voorzitter spreek ik, zoals de heer Smid suggereert, niet uit persoonlijke expertise, maar namens een vereniging met meer dan honderd jaar ervaring in het uitgeverijvak. Ook de achterban van de Vssd kan meepraten over het verschil tussen Delftse en Amerikaanse boeken, al was het maar omdat de laatste wel erg duur zijn. De laatste jaren is het studiebudget gelijk gebleven, terwijl de kosten, mede door het in zwang raken van modieus geïllustreerde Amerikaanse boeken, met honderden procenten, zijn gestegen.

Nicole de Klein, voorzitter van de Delftse studentenvakbond Vssd

Nicole de Klein (3)

Dr. H.J. Smid, directeur interfacultair onderwijs ITS, uit in een kritische brief (Delta 06) zijn ongenoegen over de uitspraken van Nicole de Klein, voorzitter van de Vssd (Delta 05). Ik ben het op een aantal punten met hem eens. De uitspraken van Nicole de Klein zijn weinig of niet onderbouwd en lijken daardoor uit de lucht gegrepen.

Op één punt echter slaat Smid de plank finaal mis. Het gaat namelijk om de kosten die het kopen van ‘standaard’ (Amerikaanse) boeken voor de studenten met zich mee brengt. Smid zal zeker op de hoogte zijn van het feit dat voor studiekosten (de totale kosten die een studentper jaar heeft voor het volgen van een studie) een strikt normbedrag wordt gehanteerd (588,84 euro in 2003).

De faculteiten dienen er zorg voor te dragen dat voor dat bedrag of minder de complete literatuur (plus bijkomende lesmaterialen) beschikbaar is.

Daar zit het grote verschil. Indien de TU zelf zijn boeken zou produceren dan zou dit in kosten een hoop kunnen besparen en dat is nodig ook. Nu al overschrijden enkele studies het normbedrag ruimschoots. Voorts zou een productie van eigen TU-boeken het imago van de TU Delft kunnen vergroten.

Volkert van der Wijk, derdejaars student werktuigbouwkunde en luchtvaart- en ruimtevaarttechniek.

Het artikel van Tonie Mudde ‘Noodoverloopgebieden volkomen waanzin’ (Delta 06) zou hebben gewonnen aan overtuigingskracht, als hij, naast het op hoogte bouwen van de dijken, het uitdiepen van de grote rivieren via uitbaggeren voor het verkrijgen van de gewenste afvoercapaciteit zou vermelden. Niet voor niets kun je op Mekelweg 2 nog steeds afstuderen op baggerwerktuigen.

Ir. B.J.M. Serree, consultant

Nicole de Klein (2)

Graag reageer ik op de brief van de directeur interfacultair onderwijs ITS, dr H.J. Smid (Delta 06). Als de Vssd spreekt van een ‘Delftse manier van leren’ bedoelt zij dat aan de Delftse, en ook wel andere vooraanstaande Europese opleidingen, wat betreft compactheid en abstractieniveau de nodige eisen worden gesteld.

Niet vanuit uitgebreide voorbeelden, maar vanuit de fundamenten van de wetenschap, maak je je de stof eigen. Ik denk dat er niets op tegen is dat een student uit Berkel en Rodenrijs op een andere manier onderwijs krijgt dan een student uit O’Fallon. De TU Delft is er juist bij gebaat om zich door een eigen karakter te onderscheiden van andere universiteiten. De Vssd beschouwt het maken van eigen leermateriaal (uiteraard niet voor alle vakken) als een van de goede mogelijkheden daarbij. Overigens betekent het niet dat studieboeken uit Delft niet in het Engels geschreven kunnen zijn.

Als voorzitter spreek ik, zoals de heer Smid suggereert, niet uit persoonlijke expertise, maar namens een vereniging met meer dan honderd jaar ervaring in het uitgeverijvak. Ook de achterban van de Vssd kan meepraten over het verschil tussen Delftse en Amerikaanse boeken, al was het maar omdat de laatste wel erg duur zijn. De laatste jaren is het studiebudget gelijk gebleven, terwijl de kosten, mede door het in zwang raken van modieus geïllustreerde Amerikaanse boeken, met honderden procenten, zijn gestegen.

Nicole de Klein, voorzitter van de Delftse studentenvakbond Vssd

Nicole de Klein (3)

Dr. H.J. Smid, directeur interfacultair onderwijs ITS, uit in een kritische brief (Delta 06) zijn ongenoegen over de uitspraken van Nicole de Klein, voorzitter van de Vssd (Delta 05). Ik ben het op een aantal punten met hem eens. De uitspraken van Nicole de Klein zijn weinig of niet onderbouwd en lijken daardoor uit de lucht gegrepen.

Op één punt echter slaat Smid de plank finaal mis. Het gaat namelijk om de kosten die het kopen van ‘standaard’ (Amerikaanse) boeken voor de studenten met zich mee brengt. Smid zal zeker op de hoogte zijn van het feit dat voor studiekosten (de totale kosten die een studentper jaar heeft voor het volgen van een studie) een strikt normbedrag wordt gehanteerd (588,84 euro in 2003).

De faculteiten dienen er zorg voor te dragen dat voor dat bedrag of minder de complete literatuur (plus bijkomende lesmaterialen) beschikbaar is.

Daar zit het grote verschil. Indien de TU zelf zijn boeken zou produceren dan zou dit in kosten een hoop kunnen besparen en dat is nodig ook. Nu al overschrijden enkele studies het normbedrag ruimschoots. Voorts zou een productie van eigen TU-boeken het imago van de TU Delft kunnen vergroten.

Volkert van der Wijk, derdejaars student werktuigbouwkunde en luchtvaart- en ruimtevaarttechniek.