Keep a-knockin

. Ja, ik heb die kaart wél onder je deur geschoven, maar hij was niet van mij en…” Fredo staarde uit het achterzijraam van de bandbus. Dit werd niks. Hij keek om zich heen. Schrale troost: zijn vier bandmaatjes zouden in zijn plaats óók niet weten hoe zoiets losjes te brengen, waarschijnlijk. Toch wilde hij, voor aankomst bij Paradiso graag, zorgen dat Mylotte hem tenminste weer zag staan.

Zavjee bracht onbedoeld uitkomst toen hij verzocht om een sanitaire stop. Na wat algemene hilariteit omdat er kort tevoren al bij een tankstation was aangelegd, draaide Mylotte toch een parkeerplaats op. Drie bandleden stapten uit om Zavjee van commentaar te voorzien, Palinde om haar benen te strekken.

Bleven over: Fredo en Mylotte.

,,Mylotte, ik eh… die kaart was niet van mij en…”

Mylotte draaide zich om. ,,Nee, uil! Die kaart was van Fik, die is nou een keer hopeloos. Maar dat jij hem daar nog effe bij gaat helpen % dáár word ik niet goed van. Dat jij hem helpt, en niet…” Ze draaide zich terug en dook met een rooie kop in het dashboardkastje, op zoek naar iets dat daar hoogstwaarschijnlijk toch niet lag.

Rooie kop! lispelde Fredo’s onderbewustzijn. Dan maar boos, dacht Fredo. Dááág.

Rooie kop! fluisterde zijn onderbewustzijn nu iets dringender. Vier bandleden en een nog immer verveeld kijkende Palinde klauterden de bus weer in. ,,Sorry hoor”, zei Mylotte in de achteruitkijkspiegel. Een rooie kop en sorry?! dacht Fredo. Dus…? klopte zijn onderbewustzijn juichend aan.

.chap deel 25

Wat vooraf ging: Fredo heeft spijt van zijn postiljon-d’amour-schap.

,,Mylotte, ik heb die kaart niet ge-… Ja, ik heb die kaart wél onder je deur geschoven, maar hij was niet van mij en…” Fredo staarde uit het achterzijraam van de bandbus. Dit werd niks. Hij keek om zich heen. Schrale troost: zijn vier bandmaatjes zouden in zijn plaats óók niet weten hoe zoiets losjes te brengen, waarschijnlijk. Toch wilde hij, voor aankomst bij Paradiso graag, zorgen dat Mylotte hem tenminste weer zag staan.

Zavjee bracht onbedoeld uitkomst toen hij verzocht om een sanitaire stop. Na wat algemene hilariteit omdat er kort tevoren al bij een tankstation was aangelegd, draaide Mylotte toch een parkeerplaats op. Drie bandleden stapten uit om Zavjee van commentaar te voorzien, Palinde om haar benen te strekken.

Bleven over: Fredo en Mylotte.

,,Mylotte, ik eh… die kaart was niet van mij en…”

Mylotte draaide zich om. ,,Nee, uil! Die kaart was van Fik, die is nou een keer hopeloos. Maar dat jij hem daar nog effe bij gaat helpen % dáár word ik niet goed van. Dat jij hem helpt, en niet…” Ze draaide zich terug en dook met een rooie kop in het dashboardkastje, op zoek naar iets dat daar hoogstwaarschijnlijk toch niet lag.

Rooie kop! lispelde Fredo’s onderbewustzijn. Dan maar boos, dacht Fredo. Dááág.

Rooie kop! fluisterde zijn onderbewustzijn nu iets dringender. Vier bandleden en een nog immer verveeld kijkende Palinde klauterden de bus weer in. ,,Sorry hoor”, zei Mylotte in de achteruitkijkspiegel. Een rooie kop en sorry?! dacht Fredo. Dus…? klopte zijn onderbewustzijn juichend aan.