I’m walking on sunshíííne. Wohooow! And don’t it feel good! Ik trek een sprintje over de kade en bedenk me op het nippertje voordat ik mijn hakken tegen elkaar wil klakken.
Delen
,,Shit”, grom ik.
Ik trek mijn micromini recht en zucht gelukzalig. Zon, zomer en zinderende nachten. Ik kan niet wachten tot de temperatuur stijgt, maar een waterig zonnetje will do.
Honger. Verpletterende passie of mezze met mijn meute. Ik laat mijn cowboy in coma en trommel wat vrienden op voor precies genoeg tapas.
Fritschy, de crimineelkritische grens van historisch Delfshaven. ,,Wijn!” krijs ik. Een serieus typje bedient me tegen bloemetjesbehang. ,,O nee!” gil ik. Is dit truttig of camp? ,,Intellectueel”, zegt een serveerster in andere woorden, ,,alsof je in de huiskamer van Louis Couperus zit.” Ik snuif. ,,Doe mij maar Brett Easton Ellis”, zeg ik.
Fritschy. Voor een huiskamer is het er behoorlijk leeg. Maar de mezze laten me meuren, de ballen zijn bio-verantwoord. Ik freak van de muziek maar waardeer de gestoorde keuze. Kan er best mee door hier, besluit ik.
Drie deuren verder puilt de tent uit. Blabla, vegetarisch budgetvoer van dezelfde eigenaar. Ontdekt door iedereen die weet wat lekker is. Maar Fritschy blijft stil. Als ik plas begrijp ik de oorzaak. Een snerpende pijn in mijn rechterbil. Ik schreeuw. Een venijnige blik op de bril. Halverwege gaapt een reusachtige scheur. Ertussen prijkt mijn velletje.
Naam:Fritschy
Waar:Piet Heynsplein 25, Rotterdam
Wanneer:perfect na een zonnig terras in Delfshaven.
Wanneer niet:als je met een fles wijn in je mik nog de club in wilt. De partyscene is net te ver wandelen, de metro wil je hier vermijden. Blijft over: de taxi. En ach, die is na Fritschy eigenlijk nog best te betalen.
Wie:iedereen die van een beetje verantwoord voer houdt. In werkelijkheid wordt hier gewoon het publiek heengesluisd dat niet meer in Blabla past – een paar deuren verder van dezelfde eigenaar.
Wie niet:fastfoodjunks
Wat:mezze! Dat zijn eigenlijk gewoon tapas, maar dan met een Turks tintje. Jummie.
Wat niet:smaken verschillen en thank god voor tapas, dan kun je tenminste alles proberen. Maar die lamsworstjes – je moet ervan houden…
Hoeveel:tweeënhalve euro voor een portie mezze. Da’s vriendelijk, want na maximaal vier schaaltjes met z’n tweeën is het knokken voor de plee (knoflook!!!).
Locatie:***
Publiek:*
Eten:***
Bediening:*
Nikka’s eindoordeel:**
I’m walking on sunshíííne. Wohooow! And don’t it feel good! Ik trek een sprintje over de kade en bedenk me op het nippertje voordat ik mijn hakken tegen elkaar wil klakken. ,,Shit”, grom ik.
Ik trek mijn micromini recht en zucht gelukzalig. Zon, zomer en zinderende nachten. Ik kan niet wachten tot de temperatuur stijgt, maar een waterig zonnetje will do.
Honger. Verpletterende passie of mezze met mijn meute. Ik laat mijn cowboy in coma en trommel wat vrienden op voor precies genoeg tapas.
Fritschy, de crimineelkritische grens van historisch Delfshaven. ,,Wijn!” krijs ik. Een serieus typje bedient me tegen bloemetjesbehang. ,,O nee!” gil ik. Is dit truttig of camp? ,,Intellectueel”, zegt een serveerster in andere woorden, ,,alsof je in de huiskamer van Louis Couperus zit.” Ik snuif. ,,Doe mij maar Brett Easton Ellis”, zeg ik.
Fritschy. Voor een huiskamer is het er behoorlijk leeg. Maar de mezze laten me meuren, de ballen zijn bio-verantwoord. Ik freak van de muziek maar waardeer de gestoorde keuze. Kan er best mee door hier, besluit ik.
Drie deuren verder puilt de tent uit. Blabla, vegetarisch budgetvoer van dezelfde eigenaar. Ontdekt door iedereen die weet wat lekker is. Maar Fritschy blijft stil. Als ik plas begrijp ik de oorzaak. Een snerpende pijn in mijn rechterbil. Ik schreeuw. Een venijnige blik op de bril. Halverwege gaapt een reusachtige scheur. Ertussen prijkt mijn velletje.
Naam:Fritschy
Waar:Piet Heynsplein 25, Rotterdam
Wanneer:perfect na een zonnig terras in Delfshaven.
Wanneer niet:als je met een fles wijn in je mik nog de club in wilt. De partyscene is net te ver wandelen, de metro wil je hier vermijden. Blijft over: de taxi. En ach, die is na Fritschy eigenlijk nog best te betalen.
Wie:iedereen die van een beetje verantwoord voer houdt. In werkelijkheid wordt hier gewoon het publiek heengesluisd dat niet meer in Blabla past – een paar deuren verder van dezelfde eigenaar.
Wie niet:fastfoodjunks
Wat:mezze! Dat zijn eigenlijk gewoon tapas, maar dan met een Turks tintje. Jummie.
Wat niet:smaken verschillen en thank god voor tapas, dan kun je tenminste alles proberen. Maar die lamsworstjes – je moet ervan houden…
Hoeveel:tweeënhalve euro voor een portie mezze. Da’s vriendelijk, want na maximaal vier schaaltjes met z’n tweeën is het knokken voor de plee (knoflook!!!).
Locatie:***
Publiek:*
Eten:***
Bediening:*
Nikka’s eindoordeel:**
Comments are closed.