Wie aan zijn doctoraal de appendix duurzame ontwikkeling wil toevoegen is ‘verplicht’ een blokweek op een boot door te brengen. Karel Mulder, universitair hoofddocent: ,,Niet alleen de studenten vinden het leuk, maar sprekers varen ook graag mee.’
Delen
‘
In het collegejaar 1995/1996 werd de commissie Duurzame Ontwikkeling ingesteld. Haar taak was om een advies uit te brengen over hoe duurzame ontwikkeling een plaats kon krijgen in het TU-onderwijs. De commissie kwam met drie adviezen: iedere opleiding moest een basisvak techniek in duurzame ontwikkeling doceren en duurzame ontwikkeling moest worden ingevlochten in bestaand onderwijs. Verder moest het bij iedere afstudeervariant mogelijk zijn een appendix duurzame ontwikkeling te halen.
,,De commissie vond het belangrijk dat het concept van duurzame ontwikkeling in het onderwijs werd geïntegreerd en niet een aparte afstudeerrichting zou worden”, aldus Karel Mulder. Hij is universitair hoofddocent van de sectie technology assessment van de faculteit Techniek, Bestuur en Management. ,,De commissie vond het belangrijk dat iedere ingenieur tijdens de studie een keer kennis heeft gemaakt met het concept van duurzame ontwikkeling.”
De projectgroep Onderwijs en Duurzame Ontwikkeling (ODO), waarvan Mulder deel uitmaakt, ondersteunt alle faculteiten bij de daadwerkelijke integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs. ,,De studenten die de variant technologie in duurzame ontwikkeling met goed gevolg doorlopen ontvangen een speciale appendix bij het doctoraalgetuigschrift.”
Voor de studenten die deze appendix willen verkrijgen is één college colloquium technologie in duurzame ontwikkeling (wm0920) verplicht. Dat bestaat uit twee blokweken, waarvan de eerste week op de boot plaatsvindt. Mulder: ,,We hebben bewust voor deze bijzondere vorm van onderwijs gekozen. In de jaren tachtig was het mogelijk de afstudeeraantekening milieu te behalen. Je moest dan een bepaald aantal studiepunten verzamelen en dan kreeg je de aantekening. Dat was te veel een anonieme papieren oefening. Wij wilden duurzame ontwikkeling een meer levendige benadering geven.”
Zeppelins
Het varende college vindt twee keer per jaar plaats. Tijdens de tocht worden bedrijven en instellingen bezocht en vervolgens wordt er over een bijpassend thema gediscussieerd. ,,Op een van de tochten bezochten we het Zeppelinmuseum in Lelystad en daarna praat de groep bijvoorbeeld over de mogelijkheden van zeppelins in Nederland. Bij een andere tocht is Borselle aangedaan en organiseren we een discussie met voor- en tegenstanders van kernenergie op de boot. Het leuke is dat sprekers van buiten ook graag komen, omdat een stuk meevaren hen wel aanspreekt.”
Een belangrijk voordeel van deze onconventionele collegevorm is dat studenten uit verschillende faculteiten heel intensief contact met elkaar hebben. ,,Tijdens de week verblijven de studenten met elkaar op de boot en dan leer je elkaar goed kennen. Daarnaast zijn de discussies bij een interfacultaire groep erg levendig. Iedere student heeft een eigen kijk % mede vanuit zijn studie % op een bepaalde problematiek. Studenten willen vaak na zo’n boottocht ook nog contact met elkaar houden. Dat heeft geresulteerd in het oprichten van de studievereniging Osiris die allerlei activiteiten organiseert.”
De tweede week is het uit met de vaarpret en vindt de rest van het college plaats in Delft. De theorie staat dan centraal met als leidraad het boek ‘Sustainable Technological Development’ van Paul Weavers. ,,Aan de hand daarvan en hun ervaringen tijdens de boottocht moeten de studenten een scenario opstellen voor een bepaalde techniek en innovaties die techniek duurzamer kunnen maken.”
De belangstelling van de studenten voor deze onconventionele onderwijsvorm is groot. Faculteiten zijn er echter niet altijd zo gelukkig mee dat studenten een week weg zijn. ,,Het lastige is dat het altijd wel slecht uitkomt voor het rooster van een van de faculteiten. We betreuren dat, maar het is toe onmogelijk gebleken om met iedereen rekening te houden.”
Wie aan zijn doctoraal de appendix duurzame ontwikkeling wil toevoegen is ‘verplicht’ een blokweek op een boot door te brengen. Karel Mulder, universitair hoofddocent: ,,Niet alleen de studenten vinden het leuk, maar sprekers varen ook graag mee.”
In het collegejaar 1995/1996 werd de commissie Duurzame Ontwikkeling ingesteld. Haar taak was om een advies uit te brengen over hoe duurzame ontwikkeling een plaats kon krijgen in het TU-onderwijs. De commissie kwam met drie adviezen: iedere opleiding moest een basisvak techniek in duurzame ontwikkeling doceren en duurzame ontwikkeling moest worden ingevlochten in bestaand onderwijs. Verder moest het bij iedere afstudeervariant mogelijk zijn een appendix duurzame ontwikkeling te halen.
,,De commissie vond het belangrijk dat het concept van duurzame ontwikkeling in het onderwijs werd geïntegreerd en niet een aparte afstudeerrichting zou worden”, aldus Karel Mulder. Hij is universitair hoofddocent van de sectie technology assessment van de faculteit Techniek, Bestuur en Management. ,,De commissie vond het belangrijk dat iedere ingenieur tijdens de studie een keer kennis heeft gemaakt met het concept van duurzame ontwikkeling.”
De projectgroep Onderwijs en Duurzame Ontwikkeling (ODO), waarvan Mulder deel uitmaakt, ondersteunt alle faculteiten bij de daadwerkelijke integratie van duurzame ontwikkeling in het onderwijs. ,,De studenten die de variant technologie in duurzame ontwikkeling met goed gevolg doorlopen ontvangen een speciale appendix bij het doctoraalgetuigschrift.”
Voor de studenten die deze appendix willen verkrijgen is één college colloquium technologie in duurzame ontwikkeling (wm0920) verplicht. Dat bestaat uit twee blokweken, waarvan de eerste week op de boot plaatsvindt. Mulder: ,,We hebben bewust voor deze bijzondere vorm van onderwijs gekozen. In de jaren tachtig was het mogelijk de afstudeeraantekening milieu te behalen. Je moest dan een bepaald aantal studiepunten verzamelen en dan kreeg je de aantekening. Dat was te veel een anonieme papieren oefening. Wij wilden duurzame ontwikkeling een meer levendige benadering geven.”
Zeppelins
Het varende college vindt twee keer per jaar plaats. Tijdens de tocht worden bedrijven en instellingen bezocht en vervolgens wordt er over een bijpassend thema gediscussieerd. ,,Op een van de tochten bezochten we het Zeppelinmuseum in Lelystad en daarna praat de groep bijvoorbeeld over de mogelijkheden van zeppelins in Nederland. Bij een andere tocht is Borselle aangedaan en organiseren we een discussie met voor- en tegenstanders van kernenergie op de boot. Het leuke is dat sprekers van buiten ook graag komen, omdat een stuk meevaren hen wel aanspreekt.”
Een belangrijk voordeel van deze onconventionele collegevorm is dat studenten uit verschillende faculteiten heel intensief contact met elkaar hebben. ,,Tijdens de week verblijven de studenten met elkaar op de boot en dan leer je elkaar goed kennen. Daarnaast zijn de discussies bij een interfacultaire groep erg levendig. Iedere student heeft een eigen kijk % mede vanuit zijn studie % op een bepaalde problematiek. Studenten willen vaak na zo’n boottocht ook nog contact met elkaar houden. Dat heeft geresulteerd in het oprichten van de studievereniging Osiris die allerlei activiteiten organiseert.”
De tweede week is het uit met de vaarpret en vindt de rest van het college plaats in Delft. De theorie staat dan centraal met als leidraad het boek ‘Sustainable Technological Development’ van Paul Weavers. ,,Aan de hand daarvan en hun ervaringen tijdens de boottocht moeten de studenten een scenario opstellen voor een bepaalde techniek en innovaties die techniek duurzamer kunnen maken.”
De belangstelling van de studenten voor deze onconventionele onderwijsvorm is groot. Faculteiten zijn er echter niet altijd zo gelukkig mee dat studenten een week weg zijn. ,,Het lastige is dat het altijd wel slecht uitkomt voor het rooster van een van de faculteiten. We betreuren dat, maar het is toe onmogelijk gebleken om met iedereen rekening te houden.”
Comments are closed.