Klunen tijdens roeimarathon

/strong>

Het weer is mooi: beetje zon, fris windje en niet te veel regen. Maar eigenlijk staat er voor roeiers te veel wind. De golven op het water veroorzaken deining. Dat roeit niet lekker en levert vertraging op. Om 18.00 uur zijn er dan ook nog maar een paar roeiers over de finish, terwijl sommigen al om 07.45 uur begonnen zijn. Langzamerhand druppelen de boten binnen met een rondje Kaag en een rit naar Delft via Leiden achter de rug.

,,Het ligt echt aan het weer”, zegt Janneke Dries, roeister in een gemengde 8. Om 9.45 uur is haar ploeg vertrokken. Ze heeft bijna tien uur achtereen geroeid, niet heel snel voor een 8. ,,We hadden nog wel wat getraind, hadden bijvoorbeeld dertig kilometer naar Leidschendam geroeid. Dat ging prima, nergens last van, maar vandaag vroeg je je na tien kilometer al af hoe lang het nog zou duren.”

,,De meeste roeiers doen mee voor de prestatie”, zegt Joost Verkerke, president van de organiserende commissie van roeivereniging Laga. ,,Voor de recordjagers is er dan ook een aparte baan, zodat ze elkaar niet in de weg zitten.”

In Leidschendam wacht alle roeiers, vijfhonderd in totaal, een lastige klus. Bij de sluis kan niet verder geroeid worden en moeten de roeiers ‘klunen’. ,,Daar staat dan ook de tijd stil, want als er daar veel roeiers tegelijk zijn kan het een tijdje duren.” Rond 20.00 uur is het dan ook een chaos in Leidschendam. Een groot aantal roeiers komt ondanks de verschillende starttijden vlak achter elkaar aan.

Helaas is de Ringvaart Regatta dit jaar geen Delfts onderonsje, zoals vorig jaar toen Laga met een eerste en tweede plek goed blik trok. Delft moet genoegen nemen met een derde plek voor Proteus. ,,Het gaat er uiteindelijk om dat je de race uitroeit”, relativeert Verkerke. De beste boot van Laga (vijfde plaats) is het heren-8-team, dat bestaat uit mijnbouwers. De traditionele ‘Glückacht‘ heeft naar eigen zeggen maandenlang hard getraind. ,,De naam ‘Glück auf’ doet de Delftse roeiwereld huiveren”, aldus de mijnbouwers.

Bij de finish blijkt dat niet iedereen even hard heeft getraind. Waar een heren 8 nog als een speer door het water schiet – weliswaar met verbeten glimlach – passeren anderen de eindstreep met kromme benen. Gelukkig staan er bij Laga, aan de overkant van de Schie, bemoedigende richtingwijzers met de goddelijke aankondiging: ‘massage’.

De roeimarathon is niet alleen voor studenten. Een van de deelnemers is oud-astronaut en professor Wubbo Ockels. De oudgediende roeit inmiddels voor de tiende keer mee en zeker niet onverdienstelijk. Hij eindigt als 26ste in het totaalklassement en is zevende van de ‘skiffjes’, de eenmansboten. Ook aan de wal is het niet alleen studentenvolk. Pa en ma, opa en oma, ze staan allemaal te zwaaien. Bootschoenen is wel een pré.

Na het eten en het beetje rust vertrekt Janneke Dries moe naar huis. Geen feest meer voor haar. ,,Ik heb mijn feestje op het water al gehad.” En zo vertrekt het merendeel van de roeiers. Voor de volgers die hun teams vanuit de cabrio’s en andere volgbusjes naar de finish geschreeuwd hebben, is er tot in de kleine uurtjes het koude bier om te keel te schrapen.

.rub Giel van Wijk

‘Geniet en roei met maten’, zo luidde het thema van de 28ste Ringvaart Regatta, vorige week woensdag. Het credo gold niet voor iedereen; 100 kilometer roeien van de Kaag naar Delft is zwaar.

Het weer is mooi: beetje zon, fris windje en niet te veel regen. Maar eigenlijk staat er voor roeiers te veel wind. De golven op het water veroorzaken deining. Dat roeit niet lekker en levert vertraging op. Om 18.00 uur zijn er dan ook nog maar een paar roeiers over de finish, terwijl sommigen al om 07.45 uur begonnen zijn. Langzamerhand druppelen de boten binnen met een rondje Kaag en een rit naar Delft via Leiden achter de rug.

,,Het ligt echt aan het weer”, zegt Janneke Dries, roeister in een gemengde 8. Om 9.45 uur is haar ploeg vertrokken. Ze heeft bijna tien uur achtereen geroeid, niet heel snel voor een 8. ,,We hadden nog wel wat getraind, hadden bijvoorbeeld dertig kilometer naar Leidschendam geroeid. Dat ging prima, nergens last van, maar vandaag vroeg je je na tien kilometer al af hoe lang het nog zou duren.”

,,De meeste roeiers doen mee voor de prestatie”, zegt Joost Verkerke, president van de organiserende commissie van roeivereniging Laga. ,,Voor de recordjagers is er dan ook een aparte baan, zodat ze elkaar niet in de weg zitten.”

In Leidschendam wacht alle roeiers, vijfhonderd in totaal, een lastige klus. Bij de sluis kan niet verder geroeid worden en moeten de roeiers ‘klunen’. ,,Daar staat dan ook de tijd stil, want als er daar veel roeiers tegelijk zijn kan het een tijdje duren.” Rond 20.00 uur is het dan ook een chaos in Leidschendam. Een groot aantal roeiers komt ondanks de verschillende starttijden vlak achter elkaar aan.

Helaas is de Ringvaart Regatta dit jaar geen Delfts onderonsje, zoals vorig jaar toen Laga met een eerste en tweede plek goed blik trok. Delft moet genoegen nemen met een derde plek voor Proteus. ,,Het gaat er uiteindelijk om dat je de race uitroeit”, relativeert Verkerke. De beste boot van Laga (vijfde plaats) is het heren-8-team, dat bestaat uit mijnbouwers. De traditionele ‘Glückacht‘ heeft naar eigen zeggen maandenlang hard getraind. ,,De naam ‘Glück auf’ doet de Delftse roeiwereld huiveren”, aldus de mijnbouwers.

Bij de finish blijkt dat niet iedereen even hard heeft getraind. Waar een heren 8 nog als een speer door het water schiet – weliswaar met verbeten glimlach – passeren anderen de eindstreep met kromme benen. Gelukkig staan er bij Laga, aan de overkant van de Schie, bemoedigende richtingwijzers met de goddelijke aankondiging: ‘massage’.

De roeimarathon is niet alleen voor studenten. Een van de deelnemers is oud-astronaut en professor Wubbo Ockels. De oudgediende roeit inmiddels voor de tiende keer mee en zeker niet onverdienstelijk. Hij eindigt als 26ste in het totaalklassement en is zevende van de ‘skiffjes’, de eenmansboten. Ook aan de wal is het niet alleen studentenvolk. Pa en ma, opa en oma, ze staan allemaal te zwaaien. Bootschoenen is wel een pré.

Na het eten en het beetje rust vertrekt Janneke Dries moe naar huis. Geen feest meer voor haar. ,,Ik heb mijn feestje op het water al gehad.” En zo vertrekt het merendeel van de roeiers. Voor de volgers die hun teams vanuit de cabrio’s en andere volgbusjes naar de finish geschreeuwd hebben, is er tot in de kleine uurtjes het koude bier om te keel te schrapen.

.rub Giel van Wijk