Wat vooraf ging: leuk hoor, zo’n band in de kleedkamer!De journalist had nog een biertje uit de koelkast gepakt, en was na een joviale groet de kleedkamer uitgebanjerd; daarna had de band met enige moeite Palinde ervan weerhouden Mylotte uitvoerig te molesteren; de hele bende was naar de hoofdact gaan kijken, er was voorzichtig wat verbroeder- en verzusterend gedronken, maar in de bus naar huis was de vrede nog niet echt getekend.
Delen
Fredo had genoeg bier op om zich verschrikkelijk filosofische gedachten te permitteren, maar het draaide wat hem betreft vooral om Mylotte.
De rest van de band had aardsere gedachten.
,,Ik heb een optreden in Speakers versierd!” kraaide Fik. ,,Die ene gast van Speakers was er en hij vond ons wel ehhhh… wat zei ‘ie nou…”
,,Een leuk plaatselijk bandje”, zei Bert-Jan droog, ,,en we mogen meedoen in een of andere competitie voor regionale bands binnenkort. Doen we dat?”
,,Hrm!” klonk het vanaf de achterbank.
Zavjee liet zich horen: ,,Volgens mij moeten we dat doen, hoor. Tuurlijk. Gaan we wel winnen ook. Ik bedoel… wat voor bands zijn er verder nou…?”
Fredo zuchtte. Er waren genoeg andere goeie bands. Leuke bands. Hij verhief zijn stem. Met enige moeite. ,,We moeten niet meedoen met vercompetitionaliserende… ik bedoel… gesoundmixte idols… de…”
Palinde draaide zich om. ,,Slaap jij nou lekker door, Fredo. We zijn een strategie aan het plannen.”
Fredo hoorde vaag dat Mylotte een verhaal afstak over de ellende van voorgekookte competitie in popmuziek, en dat Palinde ferm tegensputterde bij alles wat Mylotte zei. Hij mompelde nog wat tegen Hurm, vlijde zijn hoofd tegen het koele raampje van de bandbus, en sliep in.
Wat vooraf ging: leuk hoor, zo’n band in de kleedkamer!
De journalist had nog een biertje uit de koelkast gepakt, en was na een joviale groet de kleedkamer uitgebanjerd; daarna had de band met enige moeite Palinde ervan weerhouden Mylotte uitvoerig te molesteren; de hele bende was naar de hoofdact gaan kijken, er was voorzichtig wat verbroeder- en verzusterend gedronken, maar in de bus naar huis was de vrede nog niet echt getekend. Fredo had genoeg bier op om zich verschrikkelijk filosofische gedachten te permitteren, maar het draaide wat hem betreft vooral om Mylotte.
De rest van de band had aardsere gedachten.
,,Ik heb een optreden in Speakers versierd!” kraaide Fik. ,,Die ene gast van Speakers was er en hij vond ons wel ehhhh… wat zei ‘ie nou…”
,,Een leuk plaatselijk bandje”, zei Bert-Jan droog, ,,en we mogen meedoen in een of andere competitie voor regionale bands binnenkort. Doen we dat?”
,,Hrm!” klonk het vanaf de achterbank.
Zavjee liet zich horen: ,,Volgens mij moeten we dat doen, hoor. Tuurlijk. Gaan we wel winnen ook. Ik bedoel… wat voor bands zijn er verder nou…?”
Fredo zuchtte. Er waren genoeg andere goeie bands. Leuke bands. Hij verhief zijn stem. Met enige moeite. ,,We moeten niet meedoen met vercompetitionaliserende… ik bedoel… gesoundmixte idols… de…”
Palinde draaide zich om. ,,Slaap jij nou lekker door, Fredo. We zijn een strategie aan het plannen.”
Fredo hoorde vaag dat Mylotte een verhaal afstak over de ellende van voorgekookte competitie in popmuziek, en dat Palinde ferm tegensputterde bij alles wat Mylotte zei. Hij mompelde nog wat tegen Hurm, vlijde zijn hoofd tegen het koele raampje van de bandbus, en sliep in.
Comments are closed.