Het is net hengelen

/strong>

Gaat u deuren openen voor de TU Delft?

,,Je bedoelt: bij een bedrijf binnenstappen, zwaaien met een foldertje en roepen: ik ben professor Dik, zou u zich niet in Delft willen vestigen? Zo werkt het niet. Daar zou ik trouwens een enorm waterhoofd voor nodig hebben, waar alle kennis over de TU en alle kennis van mijn collega-hoogleraren in past.

Ik zal een deel van mijn netwerken gebruiken, maar pas nadat het huiswerk is gedaan. Als ‘ambassadeur’ richt ik me in de allereerste plaats tot de TU Delft zelf. Ik moet gevoed worden door collega’s, die me komen vertellen hoeveel baat ze hebben bij een andere samenwerking met bedrijf X, of afdeling Y. Dan zal ik zeggen: prachtig, zet maar op papier, hoe kunnen we ze overhalen om zich in Technopolis te vestigen? We moeten weten wie we willen benaderen en met welke argumenten we ze kunnen overtuigen. Het is net hengelen. Als ik ‘m aan de haak heb geef ik ‘m weer aan mijn collega en dan zeg ik: nou, hij zit er an!”

Zo gemakkelijk?

,,Een aantal collega’s zal zeggen: met mijn samenwerkingsverbanden heb je niks te maken, dat doe ik zelf wel! Dan zeg ik: het is niet mijn bedoeling om jouw contacten over te nemen, maar als er kans is op een interessante samenwerking tussen jouw sectie en een bedrijf, is het dan niet de moeite waard samen te werken?

Niemand heeft het me gevraagd, maar ik geef mezelf twee, drie jaar. Dan hoeft nog niet het hele Technopolis-gebied verkocht te zijn, maar moeten we als universiteit wel een zekere routine hebben opgebouwd in hoe je dit aanpakt.”

Is er een ‘verlanglijstje’?

,,Ik kan natuurlijk een paar wereldondernemingen opsommen en zeggen: mooi als die zich naast de TU vestigen. Maar zoiets is zinloos als die bedrijven niet nauw met de TU Delft samenwerken.

Er moet een campus ontstaan, waar de externe bijen van de commerciële ondernemingen en de interne bijen van de universiteit elkaar niet steken, maar samenwerken. Dat betekent betere onderzoeks- en uitwisselingsmogelijkheden voor de vakgroepen, en het maakt ons aantrekkelijker voor de studenten. Andersom hopen bedrijven natuurlijk dat de samenwerking bijdraagt aan hun succes.”

Is er geen cultuurkloof tussen bedrijfsleven en wetenschap?

,,Dat is niet erg. Ik heb zelf bij Unilever en KPN de strijd tussen bedrijf en researchafdeling meegemaakt. Die komt altijd neer op: jullie kosten te veel geld en er komt niks uit; we willen meer applicaties! Als die koerswijziging dan weer te lang duurt, komt de noodkreet: waar blijven de grensverleggende ideeën? Een slingerbeweging: zo zal het bij Technopolis straks ook zijn. Ook als een bedrijf goede redenen heeft om zich in Technopolis te vestigen, dan kunnen we niet beloven dat het rendement van de samenwerking eeuwig hetzelfde blijft. Dat verwacht ook niemand.”

Prof.ir. Wim Dik (TBM) gaat de TU Delft helpen om bedrijven naar hightechpark Technopolis te halen, die voor vakgroepen interessant zijn om (nauwer) mee samen te werken.

Gaat u deuren openen voor de TU Delft?

,,Je bedoelt: bij een bedrijf binnenstappen, zwaaien met een foldertje en roepen: ik ben professor Dik, zou u zich niet in Delft willen vestigen? Zo werkt het niet. Daar zou ik trouwens een enorm waterhoofd voor nodig hebben, waar alle kennis over de TU en alle kennis van mijn collega-hoogleraren in past.

Ik zal een deel van mijn netwerken gebruiken, maar pas nadat het huiswerk is gedaan. Als ‘ambassadeur’ richt ik me in de allereerste plaats tot de TU Delft zelf. Ik moet gevoed worden door collega’s, die me komen vertellen hoeveel baat ze hebben bij een andere samenwerking met bedrijf X, of afdeling Y. Dan zal ik zeggen: prachtig, zet maar op papier, hoe kunnen we ze overhalen om zich in Technopolis te vestigen? We moeten weten wie we willen benaderen en met welke argumenten we ze kunnen overtuigen. Het is net hengelen. Als ik ‘m aan de haak heb geef ik ‘m weer aan mijn collega en dan zeg ik: nou, hij zit er an!”

Zo gemakkelijk?

,,Een aantal collega’s zal zeggen: met mijn samenwerkingsverbanden heb je niks te maken, dat doe ik zelf wel! Dan zeg ik: het is niet mijn bedoeling om jouw contacten over te nemen, maar als er kans is op een interessante samenwerking tussen jouw sectie en een bedrijf, is het dan niet de moeite waard samen te werken?

Niemand heeft het me gevraagd, maar ik geef mezelf twee, drie jaar. Dan hoeft nog niet het hele Technopolis-gebied verkocht te zijn, maar moeten we als universiteit wel een zekere routine hebben opgebouwd in hoe je dit aanpakt.”

Is er een ‘verlanglijstje’?

,,Ik kan natuurlijk een paar wereldondernemingen opsommen en zeggen: mooi als die zich naast de TU vestigen. Maar zoiets is zinloos als die bedrijven niet nauw met de TU Delft samenwerken.

Er moet een campus ontstaan, waar de externe bijen van de commerciële ondernemingen en de interne bijen van de universiteit elkaar niet steken, maar samenwerken. Dat betekent betere onderzoeks- en uitwisselingsmogelijkheden voor de vakgroepen, en het maakt ons aantrekkelijker voor de studenten. Andersom hopen bedrijven natuurlijk dat de samenwerking bijdraagt aan hun succes.”

Is er geen cultuurkloof tussen bedrijfsleven en wetenschap?

,,Dat is niet erg. Ik heb zelf bij Unilever en KPN de strijd tussen bedrijf en researchafdeling meegemaakt. Die komt altijd neer op: jullie kosten te veel geld en er komt niks uit; we willen meer applicaties! Als die koerswijziging dan weer te lang duurt, komt de noodkreet: waar blijven de grensverleggende ideeën? Een slingerbeweging: zo zal het bij Technopolis straks ook zijn. Ook als een bedrijf goede redenen heeft om zich in Technopolis te vestigen, dan kunnen we niet beloven dat het rendement van de samenwerking eeuwig hetzelfde blijft. Dat verwacht ook niemand.”