Whopper

Altijd is het resultaat hetzelfde. Degene tegen wie ik mijn stortvloed aan woorden heb gebraakt, kijkt niet op of om maar blijkt als alle kinderen hier geprogrammeerd door een elektrotechnicus die de ethische vakken niet heeft gehaald. Het brein van de puisterige puber stopt na het eerste woord: Whopper. (Lidwoorden zijn eruit gefilterd.) Met dit gegeven wordt de lijst afgewerkt waarop hij zojuist al alle antwoorden heeft gekregen.

,,U wilt een Whopper. Met kaas?” ,,Nee, zonder kaas.” ,,Wilt u een menu?” ,,Ja.” ,,Medium of large?” Als ik in een onaardige bui ben en alle tijd heb vraag ik de kassamedewerker wel eens wat het verschil is. Dat vertellen ze dan braaf. Zelfs de meest vermoeiden aan het eind van hun dienst durven niet te zeggen dat het in koeienletters door de hele zaak hangt. En nee, ze hebben geen small. Vandaag heb ik een beetje haast. ,,Large.” ,,Wat wilt u daarbij drinken?” ,,Cola graag, zonder ijs.” Dit is het moeilijkste stuk. Het gaat dan ook bijna altijd fout. ‘Geen ijs’ zit namelijk niet in de standaardknoppen van de kassa, wat betekent dat het niet via het bonnetje doorgegeven kan worden aan degene die de cola in moet schenken. Die staat tenslotte op anderhalve meter afstand. De handigste oplossing is dat ze het even zelf doen. Maar ja, daar komt deze jongen vandaag niet op. ,,Mayonaise of ketchup bij de frites?” ,,Mayonaise.” ,,Wilt u hier opeten of meenemen?” ,,Meenemen.”

Met mijn bruine zak vol ongezond nestel ik me in een hardgroen treinstel. Ik maak hem open en ik grijns. De scholier heeft me op zeven servetten ingeschat.

,,Een Whopper-menu, large, zonder kaas, met cola zonder ijs, en mayonaise, meenemen, alstublieft.” Zo bestel ik meestal wanneer als ik bij een filiaal van de firma Burger King kom. Altijd is het resultaat hetzelfde. Degene tegen wie ik mijn stortvloed aan woorden heb gebraakt, kijkt niet op of om maar blijkt als alle kinderen hier geprogrammeerd door een elektrotechnicus die de ethische vakken niet heeft gehaald. Het brein van de puisterige puber stopt na het eerste woord: Whopper. (Lidwoorden zijn eruit gefilterd.) Met dit gegeven wordt de lijst afgewerkt waarop hij zojuist al alle antwoorden heeft gekregen.

,,U wilt een Whopper. Met kaas?” ,,Nee, zonder kaas.” ,,Wilt u een menu?” ,,Ja.” ,,Medium of large?” Als ik in een onaardige bui ben en alle tijd heb vraag ik de kassamedewerker wel eens wat het verschil is. Dat vertellen ze dan braaf. Zelfs de meest vermoeiden aan het eind van hun dienst durven niet te zeggen dat het in koeienletters door de hele zaak hangt. En nee, ze hebben geen small. Vandaag heb ik een beetje haast. ,,Large.” ,,Wat wilt u daarbij drinken?” ,,Cola graag, zonder ijs.” Dit is het moeilijkste stuk. Het gaat dan ook bijna altijd fout. ‘Geen ijs’ zit namelijk niet in de standaardknoppen van de kassa, wat betekent dat het niet via het bonnetje doorgegeven kan worden aan degene die de cola in moet schenken. Die staat tenslotte op anderhalve meter afstand. De handigste oplossing is dat ze het even zelf doen. Maar ja, daar komt deze jongen vandaag niet op. ,,Mayonaise of ketchup bij de frites?” ,,Mayonaise.” ,,Wilt u hier opeten of meenemen?” ,,Meenemen.”

Met mijn bruine zak vol ongezond nestel ik me in een hardgroen treinstel. Ik maak hem open en ik grijns. De scholier heeft me op zeven servetten ingeschat.