Er komt een moment in de loopbaan van elke student, enkele uitzonderingen daargelaten, dat hij moet nadenken: ,,Vijf, zes, zeven… shit, alweer zevendejaars!?” Soms is het dan al te laat en valt achtste- of negendejaars, zelfs met de beste wil van de wereld, niet meer te voorkomen.
Delen
Als voorbeeld nemen we student X (uit privacyoverwegingen zal ik mijn naam niet noemen). Student X wordt 27, en dreigt nu in alle opzichten buiten de boot te vallen.
,,Goedemiddag, u spreekt met Stad Rotterdam Verzekeringen.”
,,Goedemiddag, ik wordt binnenkort 27 en dan ben ik niet meer meeverzekerd met mijn ouders, dus wil ik graag een ziekenfondsverzekering afsluiten.”
,,Wie is uw werkgever?”
,,Heb ik niet, ik ben namelijk student.”
,,Aha, dus u ontvangt studiefinanciering?”
,,Nee, niet meer.”
,,Dus u heeft geen inkomen!?!?”
,,Nee, inderdaad.”
,,Dan kunt u geen ziekenfondsverzekering afsluiten. Dan zit u vast aan een particuliere verzekering.”
,,Een particuliere studentenverzekering.”
,,Nee, een particuliere verzekering.”
,,Dat is veel duurder!”
,,Dat klopt inderdaad, meneer.”
,,Dus… Dus als ik geen inkomen heb, moet ik meer betalen?”
,,Dat klopt meneer.”
,,Vindt u dat zelf ook niet een beetje gek?”
,,Jawel. Maar het is de wet. U moet óf studiefinanciering, óf werk, óf een uitkering hebben.”
Dus belt student X naar het Centrum voor Werk en Inkomen voor een uitkering:
,,Goedemiddag, ik wil graag een uitkering.”
,,Wat is daarvoor de reden?”
,,Ik krijg geen studiefinanciering meer.”
,,En u studeert nog?”
,,Ja.”
Klik-tuut-tuut-tuut.
Inmiddels is student X 27 jaar en heeft hij geen geld om ziek te worden. Het wordt stoppen met studeren of sterven.
Er komt een moment in de loopbaan van elke student, enkele uitzonderingen daargelaten, dat hij moet nadenken: ,,Vijf, zes, zeven… shit, alweer zevendejaars!?” Soms is het dan al te laat en valt achtste- of negendejaars, zelfs met de beste wil van de wereld, niet meer te voorkomen. Als voorbeeld nemen we student X (uit privacyoverwegingen zal ik mijn naam niet noemen). Student X wordt 27, en dreigt nu in alle opzichten buiten de boot te vallen.
,,Goedemiddag, u spreekt met Stad Rotterdam Verzekeringen.”
,,Goedemiddag, ik wordt binnenkort 27 en dan ben ik niet meer meeverzekerd met mijn ouders, dus wil ik graag een ziekenfondsverzekering afsluiten.”
,,Wie is uw werkgever?”
,,Heb ik niet, ik ben namelijk student.”
,,Aha, dus u ontvangt studiefinanciering?”
,,Nee, niet meer.”
,,Dus u heeft geen inkomen!?!?”
,,Nee, inderdaad.”
,,Dan kunt u geen ziekenfondsverzekering afsluiten. Dan zit u vast aan een particuliere verzekering.”
,,Een particuliere studentenverzekering.”
,,Nee, een particuliere verzekering.”
,,Dat is veel duurder!”
,,Dat klopt inderdaad, meneer.”
,,Dus… Dus als ik geen inkomen heb, moet ik meer betalen?”
,,Dat klopt meneer.”
,,Vindt u dat zelf ook niet een beetje gek?”
,,Jawel. Maar het is de wet. U moet óf studiefinanciering, óf werk, óf een uitkering hebben.”
Dus belt student X naar het Centrum voor Werk en Inkomen voor een uitkering:
,,Goedemiddag, ik wil graag een uitkering.”
,,Wat is daarvoor de reden?”
,,Ik krijg geen studiefinanciering meer.”
,,En u studeert nog?”
,,Ja.”
Klik-tuut-tuut-tuut.
Inmiddels is student X 27 jaar en heeft hij geen geld om ziek te worden. Het wordt stoppen met studeren of sterven.
Comments are closed.