Zagen, schuren en draaien aan een babyfagot

Als je hem vergelijkt met een echte, is hij maar half zo groot en zitten er minder kleppen op.

Al gauw bleek dat je veel geduld moet hebben voor het maken van muziekinstrumenten. Dit is het vijfde jaar dat ik het doe en ik maak nu pas mijn tweede instrument. En dat terwijl ik er toch iedere maandagavond op het Cultureel Centrum aan werk. Er gaat veel tijd in een instrument zitten. Maar soms zie je gewoon het instrument in je handen gevormd worden. Dan is het jammer dat zo’n avond alweer voorbij is.

Eerst wilde ik een fagot bouwen, want dat vind ik een mooi instrument. Dat ging helaas niet. Ik moest hem half zo groot maken, omdat een normale fagot te moeilijk voor mij was. Bovendien had ik nog nooit eerder een instrument gemaakt. De docent probeerde het zelfs nog uit mijn hoofd te praten, omdat het veel werk was. Vooral de kleppen op het instrument zijn lastig. Ik vond het echter toch leuk en heb doorgezet.

En dan krijg je een bouwtekening, waarna je gaat zagen, schuren en draaien. Na twee jaar was hij redelijk af. Tot slot hoefde ik hem alleen nog te stemmen en er moest nog een riet op. De bedoeling was dat ik die zelf maakte, maar daar ben ik niet goed in. Mijn docent heeft toen een riet gemaakt, zodat ik in ieder geval kon spelen. En er kwam inderdaad goed geluid uit.

In mijn vierde jaar ben ik met een trombone begonnen. Daar heb je erg veel materialen voor nodig. Eerst moesten we een mal voor de beker maken. Dat is wel geinig om te doen. Ik probeer de trombone over twee jaar af te hebben. En nu maar hopen dat er iets uitkomt wat speelbaar is.

Een muziekinstrument kopen was voor mij te duur toen ik begon met studeren. Daarom wilde ik zelf een instrument maken waarop ik kon spelen. De fagot die ik heb gebouwd is eigenlijk een baby-schaalmodel. Als je hem vergelijkt met een echte, is hij maar half zo groot en zitten er minder kleppen op.

Al gauw bleek dat je veel geduld moet hebben voor het maken van muziekinstrumenten. Dit is het vijfde jaar dat ik het doe en ik maak nu pas mijn tweede instrument. En dat terwijl ik er toch iedere maandagavond op het Cultureel Centrum aan werk. Er gaat veel tijd in een instrument zitten. Maar soms zie je gewoon het instrument in je handen gevormd worden. Dan is het jammer dat zo’n avond alweer voorbij is.

Eerst wilde ik een fagot bouwen, want dat vind ik een mooi instrument. Dat ging helaas niet. Ik moest hem half zo groot maken, omdat een normale fagot te moeilijk voor mij was. Bovendien had ik nog nooit eerder een instrument gemaakt. De docent probeerde het zelfs nog uit mijn hoofd te praten, omdat het veel werk was. Vooral de kleppen op het instrument zijn lastig. Ik vond het echter toch leuk en heb doorgezet.

En dan krijg je een bouwtekening, waarna je gaat zagen, schuren en draaien. Na twee jaar was hij redelijk af. Tot slot hoefde ik hem alleen nog te stemmen en er moest nog een riet op. De bedoeling was dat ik die zelf maakte, maar daar ben ik niet goed in. Mijn docent heeft toen een riet gemaakt, zodat ik in ieder geval kon spelen. En er kwam inderdaad goed geluid uit.

In mijn vierde jaar ben ik met een trombone begonnen. Daar heb je erg veel materialen voor nodig. Eerst moesten we een mal voor de beker maken. Dat is wel geinig om te doen. Ik probeer de trombone over twee jaar af te hebben. En nu maar hopen dat er iets uitkomt wat speelbaar is.