Platte Humor

Neeleman: ,,Het stuk draaide om drie vrienden van herensociëteit Unitas. Later was datzelfde Unitas trouwens opeens een voetbalvereniging. De heren van NUHR konden redelijk goed met een aardappel in de keel praten, hoewel Jiskefet dat beter deed. Het is een slappe kopie.”

Vorstenbosch: ,,Het waren korte scenes, die nauwelijks samenhang hadden.”

Neeleman: ,,Naast de drie cabaretiers was er nog een percussionist op het toneel, die de geluidseffecten produceerde. Geluiden zoals in een klucht met Charlie Chaplin. Heel origineel, maar het leverde soms wel tenenkrommende scenes op. Toen de drie heren achter een tafel zaten voor een vergadering hoorde je steeds een geluidje als er één opstond of ging zitten. Niet leuk, maar de hele zaal lag dubbel.”

Vorstenbosch: ,,Ze hadden over het algemeen vrij platte humor. Voor een avondvullende voorstelling was het niet voldoende, hoewel sommige delen wel leuk waren. Het afzeiken van minderheden deden ze wel goed.”

Neeleman: ,,Dat doet toch elke cabaretier tegenwoordig. Zij gingen niet echt ver. Hans Teeuwen bijvoorbeeld kan het veel beter in het extreme trekken.”

Vorstenbosch: ,,Op het moment dat ze elkaar jenever inschonken tijdens een ingestudeerd dansje verwachtte ik dat ze het over die Groningse student gingen hebben.”

Neeleman: ,,Maar dat deden ze dus niet. Ze spuugden het over elkaar heen in plaats van dat de media erbij werden gehaald of dat ze dood neervielen.”

Vorstenbosch: ,,Grappen werden ook vaak uitgelegd. Ze onderschatten het publiek een beetje. En er waren ook veel inkoppers. Zoals toen één vent zei dat hij nog een leuke mop wist en hem vervolgens niet vertelde.”

Neeleman: ,,Sommige grappen lagen er te dik bovenop. Een stomdronken chirurg die tijdens een operatie tegen zijn assistent zegt: ‘Jee, wat heb jij een pepermuntkegel’. Dat kan veel subtieler. Voor studenten is het niet leuk. Die zijn meer gewend. Ik heb liever pittig cabaret. Dit was meer familievermaak. Alhoewel, je kan er eigenlijk niet met kinderen heen.”

Vorstenbosch: ,,Nee, op een gegeven moment gingen de heren ‘moonen’, ze lieten hun kont zien. Toen ze zich omdraaiden bleek één een hele grote te hebben, de tweede een hele kleine en de derde een erectie. Niet echt natuurlijk, ze hadden een vleeskleurige panty aan. Een aantal mensen moest daar heel erg om lachen. Ik vond het echt te makkelijk.”

Neeleman: ,,Het stuk draaide om drie vrienden van herensociëteit Unitas. Later was datzelfde Unitas trouwens opeens een voetbalvereniging. De heren van NUHR konden redelijk goed met een aardappel in de keel praten, hoewel Jiskefet dat beter deed. Het is een slappe kopie.”

Vorstenbosch: ,,Het waren korte scenes, die nauwelijks samenhang hadden.”

Neeleman: ,,Naast de drie cabaretiers was er nog een percussionist op het toneel, die de geluidseffecten produceerde. Geluiden zoals in een klucht met Charlie Chaplin. Heel origineel, maar het leverde soms wel tenenkrommende scenes op. Toen de drie heren achter een tafel zaten voor een vergadering hoorde je steeds een geluidje als er één opstond of ging zitten. Niet leuk, maar de hele zaal lag dubbel.”

Vorstenbosch: ,,Ze hadden over het algemeen vrij platte humor. Voor een avondvullende voorstelling was het niet voldoende, hoewel sommige delen wel leuk waren. Het afzeiken van minderheden deden ze wel goed.”

Neeleman: ,,Dat doet toch elke cabaretier tegenwoordig. Zij gingen niet echt ver. Hans Teeuwen bijvoorbeeld kan het veel beter in het extreme trekken.”

Vorstenbosch: ,,Op het moment dat ze elkaar jenever inschonken tijdens een ingestudeerd dansje verwachtte ik dat ze het over die Groningse student gingen hebben.”

Neeleman: ,,Maar dat deden ze dus niet. Ze spuugden het over elkaar heen in plaats van dat de media erbij werden gehaald of dat ze dood neervielen.”

Vorstenbosch: ,,Grappen werden ook vaak uitgelegd. Ze onderschatten het publiek een beetje. En er waren ook veel inkoppers. Zoals toen één vent zei dat hij nog een leuke mop wist en hem vervolgens niet vertelde.”

Neeleman: ,,Sommige grappen lagen er te dik bovenop. Een stomdronken chirurg die tijdens een operatie tegen zijn assistent zegt: ‘Jee, wat heb jij een pepermuntkegel’. Dat kan veel subtieler. Voor studenten is het niet leuk. Die zijn meer gewend. Ik heb liever pittig cabaret. Dit was meer familievermaak. Alhoewel, je kan er eigenlijk niet met kinderen heen.”

Vorstenbosch: ,,Nee, op een gegeven moment gingen de heren ‘moonen’, ze lieten hun kont zien. Toen ze zich omdraaiden bleek één een hele grote te hebben, de tweede een hele kleine en de derde een erectie. Niet echt natuurlijk, ze hadden een vleeskleurige panty aan. Een aantal mensen moest daar heel erg om lachen. Ik vond het echt te makkelijk.”