Een monorail voor de TU-wijk

Eén van die jonge starters is het verkeerskundig adviesbureau Delft Infra Advies. De driemansonderneming begint na twee jaar last te krijgen van groeistuipen.

Vanuit zijn werkkamer in het Radex-gebouw aan de Kluyverweg heeft hij zicht op de files van de A13. ’s Avonds maakt er hij er deel van uit, want Erwin Stoker van Delft Infra Advies is een fervent autorijder. Of liever: Citroën-rijder. ,,Je voelt je soeverein op de weg, dankzij die fenomenale vering. En de belijning is natuurlijk prachtig.” Nu nog behelpt hij zich met een Citroen BX 1.9 turbodiesel, maar hij is naarstig op zoek naar een gave CX. ,,Dat is de ultieme auto. Alleen zijn er weinig gave exemplaren op de markt.”

Door zijn passie voor auto’s (‘Ik had ook bij een importeur kunnen werken’) kan de Delftse verkeerskundige zich goed verplaatsen in mensen die het openbaar vervoer mijden, zegt hij. Een van de opgaven van Delft Infra Advies is het die mensen toch uit de auto te lokken met ‘innovatieve oplossingen op het gebied van verkeer en vervoer’. Zo verrichtte het bureau in opdracht van verschillende steden (Enschede, Haarlem, Den Haag) haalbaarheidsstudies voor de inzet van een people mover. Voor de gemeente Vlaardingen stelde het een plan op voor een Trampluslijn en voor onderzoekschool Trail coördineert het een programma over ketenmobiliteit % de naadloze aansluiting van verschillende vervoerssystemen op elkaar. Als verkeerskundigen werden ze ook gevraagd onderzoek te doen naar de implicaties van de brommer op de rijbaan en de voorrang voor fietsers van rechts. Daarnaast schuwt het bureau meer routinematige klussen niet, zoals advies over de aanleg van rotondes en trottoirs.

Trammetje

Delft Infra Advies is een van de duizenden spin offs van de TU. Typerend is de combinatie van slim ondernemerschap en een zekere eigenwijsheid op het vakgebied. Geld verdienen en de onderneming flink laten groeien, is niet alleen zaligmakend. Sinds de oprichting eind 1997 is de samenstelling % Stoker met collega-verkeerskundigen Ronald Michels en Bas Wilmink %ongewijzigd gebleven. ,,Toen we begonnen, stelden we als voorwaarde dat we niet achter wilden gaan lopen bij de grote ingenieursbureaus en zeker niet minder wilden verdienen. Dat was ingegeven door onze arrogantie van dat moment en de mogelijkheden van de markt. Financieel hebben we inderdaad nooit problemen gekend.”

Concessies hoefde het bureau niet te doen. Rode draad bleef de visie op vernieuwende vervoerssystemen, met name de inzet van automatische people movers. ,,Maar ook een traditioneel, maar zeer ondergewaardeerd vervoersmiddel als de fiets staat bij ons hoog inhet vaandel. De Nederlandse stadscentra zijn immers heel compact gebouwd.”

Behalve gevraagd, geeft het bureau ook ongevraagd advies. In plaats van het kostbare overheidsplan voor een ‘Randstadrail’, waarbij metro- en tramlijnen worden aangelegd suggereerde Stoker in het OV-Magazine een lightrailvariant: een mengvorm van trein en tram, waarmee 1 miljard bespaard zou kunnen worden. ,,Verkeerskundigen zijn op hun eigen manier ook wereldverbeteraars.”

Ook voor het vervoer op de TU-campus heeft DIA ideeën. ,,De gemeente wil er een tram doorheen duwen. Wij denken dat een monorail veel beter en mooier is dan zo’n rammelend trammetje dat zich over de Sebastiaansbrug heen wurgt. Een monorail heeft veel meer uitstraling en biedt de mogelijkheid activiteiten op de begane grond te ontwikkelen. Verschillende mensen die bij het stedenbouwkundig masterplan betrokken zijn, lijken wel in voor iets nieuws.”

De TU zelf loopt niet bepaald voorop in het onderzoek naar vernieuwende vervoerssystemen, vindt Stoker. ,,Maar nu zijn ze bezig met een inhaalslag, binnen onderzoekschool Trail.” Dat betekent dat de banden van het bureau met de TU, die wat losjes waren, weer aangehaald worden. Behalve met Trail heeft DIA ook nog contacten met de studenten van Dispuut Verkeer bij Civiele Techniek. Toch is de fysieke nabijheid van de TU niet noodzakelijk, aldus Stoker. ,,Maar als we onze diensten aanbieden bij gemeentes, helpt het wel dat we van de TU komen. We noemen ons niet voor niets Delft Infra Advies.”

Redding

Inmiddels is het bureau toe aan bedrijfsuitbreiding. ,,Met zijn drieën zitten we hartstikke vol met opdrachten, dus uitbreiding is gewenst. We plegen nu een extra inspanning om voldoende opdrachten voor extra personeel binnen te halen. Het wachten is alleen op de voltooiing van Radex-2 hiernaast, omdat dit gebouw ons geen ruimte meer biedt.” De verhoudingen in het bedrijf zullen veranderen, geeft Stoker toe. ,,Nu werken we nog op basis van volstrekte gelijkheid, straks zullen we echt mensen in dienst nemen. Een van ons moet dan waarschijnlijk directeur worden. Op het moment van uitbreiding zullen we dat heel goed moeten regelen.” Zijn de vrienden van het begin nu echte zakenpartners geworden? ,,We waren van tevoren niet echt vrienden, dat is misschien wel onze redding geweest. Nu is onze vriendschap sterker dan in het begin. Maar ja, dat is gemakkelijk als de zaken goed gaan.”

Op 22 juni spreekt Joep van den Nieuwenhuyzen, voorheen topman van de Koninklijke Begemann groep, later bekend van de stichting Begaclaim, in de aula van de TU. Tegenwoordig staat hij aan het hoofd van de firma RDM Technology Holding bv. Zijn voordracht in het kader van de lezingencyclus over ondernemen begint om 13.00 uur.

.chap Delft Infra Advies bedenkt vernieuwende oplossingen voor .chap vervoersproblemen

Bijna elke werkdag ontspringt er vanuit de TU een nieuw bedrijf. Eén van die jonge starters is het verkeerskundig adviesbureau Delft Infra Advies. De driemansonderneming begint na twee jaar last te krijgen van groeistuipen.

Vanuit zijn werkkamer in het Radex-gebouw aan de Kluyverweg heeft hij zicht op de files van de A13. ’s Avonds maakt er hij er deel van uit, want Erwin Stoker van Delft Infra Advies is een fervent autorijder. Of liever: Citroën-rijder. ,,Je voelt je soeverein op de weg, dankzij die fenomenale vering. En de belijning is natuurlijk prachtig.” Nu nog behelpt hij zich met een Citroen BX 1.9 turbodiesel, maar hij is naarstig op zoek naar een gave CX. ,,Dat is de ultieme auto. Alleen zijn er weinig gave exemplaren op de markt.”

Door zijn passie voor auto’s (‘Ik had ook bij een importeur kunnen werken’) kan de Delftse verkeerskundige zich goed verplaatsen in mensen die het openbaar vervoer mijden, zegt hij. Een van de opgaven van Delft Infra Advies is het die mensen toch uit de auto te lokken met ‘innovatieve oplossingen op het gebied van verkeer en vervoer’. Zo verrichtte het bureau in opdracht van verschillende steden (Enschede, Haarlem, Den Haag) haalbaarheidsstudies voor de inzet van een people mover. Voor de gemeente Vlaardingen stelde het een plan op voor een Trampluslijn en voor onderzoekschool Trail coördineert het een programma over ketenmobiliteit % de naadloze aansluiting van verschillende vervoerssystemen op elkaar. Als verkeerskundigen werden ze ook gevraagd onderzoek te doen naar de implicaties van de brommer op de rijbaan en de voorrang voor fietsers van rechts. Daarnaast schuwt het bureau meer routinematige klussen niet, zoals advies over de aanleg van rotondes en trottoirs.

Trammetje

Delft Infra Advies is een van de duizenden spin offs van de TU. Typerend is de combinatie van slim ondernemerschap en een zekere eigenwijsheid op het vakgebied. Geld verdienen en de onderneming flink laten groeien, is niet alleen zaligmakend. Sinds de oprichting eind 1997 is de samenstelling % Stoker met collega-verkeerskundigen Ronald Michels en Bas Wilmink %ongewijzigd gebleven. ,,Toen we begonnen, stelden we als voorwaarde dat we niet achter wilden gaan lopen bij de grote ingenieursbureaus en zeker niet minder wilden verdienen. Dat was ingegeven door onze arrogantie van dat moment en de mogelijkheden van de markt. Financieel hebben we inderdaad nooit problemen gekend.”

Concessies hoefde het bureau niet te doen. Rode draad bleef de visie op vernieuwende vervoerssystemen, met name de inzet van automatische people movers. ,,Maar ook een traditioneel, maar zeer ondergewaardeerd vervoersmiddel als de fiets staat bij ons hoog inhet vaandel. De Nederlandse stadscentra zijn immers heel compact gebouwd.”

Behalve gevraagd, geeft het bureau ook ongevraagd advies. In plaats van het kostbare overheidsplan voor een ‘Randstadrail’, waarbij metro- en tramlijnen worden aangelegd suggereerde Stoker in het OV-Magazine een lightrailvariant: een mengvorm van trein en tram, waarmee 1 miljard bespaard zou kunnen worden. ,,Verkeerskundigen zijn op hun eigen manier ook wereldverbeteraars.”

Ook voor het vervoer op de TU-campus heeft DIA ideeën. ,,De gemeente wil er een tram doorheen duwen. Wij denken dat een monorail veel beter en mooier is dan zo’n rammelend trammetje dat zich over de Sebastiaansbrug heen wurgt. Een monorail heeft veel meer uitstraling en biedt de mogelijkheid activiteiten op de begane grond te ontwikkelen. Verschillende mensen die bij het stedenbouwkundig masterplan betrokken zijn, lijken wel in voor iets nieuws.”

De TU zelf loopt niet bepaald voorop in het onderzoek naar vernieuwende vervoerssystemen, vindt Stoker. ,,Maar nu zijn ze bezig met een inhaalslag, binnen onderzoekschool Trail.” Dat betekent dat de banden van het bureau met de TU, die wat losjes waren, weer aangehaald worden. Behalve met Trail heeft DIA ook nog contacten met de studenten van Dispuut Verkeer bij Civiele Techniek. Toch is de fysieke nabijheid van de TU niet noodzakelijk, aldus Stoker. ,,Maar als we onze diensten aanbieden bij gemeentes, helpt het wel dat we van de TU komen. We noemen ons niet voor niets Delft Infra Advies.”

Redding

Inmiddels is het bureau toe aan bedrijfsuitbreiding. ,,Met zijn drieën zitten we hartstikke vol met opdrachten, dus uitbreiding is gewenst. We plegen nu een extra inspanning om voldoende opdrachten voor extra personeel binnen te halen. Het wachten is alleen op de voltooiing van Radex-2 hiernaast, omdat dit gebouw ons geen ruimte meer biedt.” De verhoudingen in het bedrijf zullen veranderen, geeft Stoker toe. ,,Nu werken we nog op basis van volstrekte gelijkheid, straks zullen we echt mensen in dienst nemen. Een van ons moet dan waarschijnlijk directeur worden. Op het moment van uitbreiding zullen we dat heel goed moeten regelen.” Zijn de vrienden van het begin nu echte zakenpartners geworden? ,,We waren van tevoren niet echt vrienden, dat is misschien wel onze redding geweest. Nu is onze vriendschap sterker dan in het begin. Maar ja, dat is gemakkelijk als de zaken goed gaan.”

Op 22 juni spreekt Joep van den Nieuwenhuyzen, voorheen topman van de Koninklijke Begemann groep, later bekend van de stichting Begaclaim, in de aula van de TU. Tegenwoordig staat hij aan het hoofd van de firma RDM Technology Holding bv. Zijn voordracht in het kader van de lezingencyclus over ondernemen begint om 13.00 uur.